‘Hellepie, ik zit vast in m’n leven!’ Negen manieren om jezelf los te wrikken

‘Ik weet niet wat ik moet met mijn leven.’ ‘Kom ik hier ooit nog uit??!!’ We hebben deze gedachten allemaal wel eens gehad. Er zijn een aantal trucjes die je echt kunnen helpen in zo’n situatie.

Een keer in de zoveel jaar is het weer raak. Dan modder ik alweer een tijdje aan met werk. Heb ik in mijn vrije tijd het gevoel dat ik meer aan het overleven ben dan aan het leven. Alles kost dan zoveel energie en ik weet niet eens waarvóór. Een paar gedachten die mij hebben geholpen in zulke periodes:

• Als eerste: deze periode is een cadeautje.
  Misschien denk je nu: barf. Maar als we een snufje Buddha over de situatie strooien, geeft het ons de mogelijkheid er anders naar te kijken. De keren in mijn leven dat ik écht een andere weg in heb kunnen slaan, volgden op periodes waarin ik alleen maar tekenfilms kon kijken. Omdat ik serieus van voren niet meer wist hoe ik van achteren moest leven. Verandering is een van de moeilijkste dingen. Hoe vaster je zit, hoe beter. Hoe harder je op je gezicht gaat, hoe beter. Dan is de kans groter dat je oude patronen echt tegen het licht gaat houden. Werkt dit nog wel voor mij?

• Wat wil ik eigenlijk écht?
  Uiteindelijk ben jij de enige die de hele tijd met jou moet zien te leven. Dus je kunt maar beter doen waar je zin in hebt en je niet zo druk maken of anderen je wel cool vinden. Heb je een goede baan in de financiële sector maar wil je liever postbode worden? Gewoon doen. En al die mensen dan waar jij al jaren indruk op probeert te maken? Weet je, over het algemeen zal het anderen worst wezen wat jij doet. Echt. Ze vinden je leuk of niet.

• Welke vragen keren telkens weer terug?
  Als je jezelf lange tijd dezelfde vragen hebt gesteld, maar het antwoord nog steeds niet weet, kun je je afvragen: is het wel de juiste vraag? Of is er wel een antwoord maar vind je die gewoon niet zo leuk? Er is veel moed voor nodig om toe te geven dat er iets moet veranderen. En nog meer om ook daadwerkelijk in beweging te komen. Het is niet makkelijk. Maar er is weinig zo pijnlijk als vastzitten op een plek waar je niet (meer) thuishoort. Wat heb jíj nodig om in beweging te komen?

• Wat voor excuses maak ik?
  Als je hier écht uit wil komen, dan vind je een manier om dat te doen. Zo niet, dan is er altijd wel een excuus te vinden. Wat zit daar achter? Wat houd je tegen in actie te komen? Angst? Onzekerheid? Luiheid? We hebben allemaal onze redenen. Richt je niet meer op waarom iets niet kan, maar op de redenen waarom je hier als de wiedeweerga weg moet. Wat is het beste voor jou? Wat kun jij doen? Vaak wachten we tot de verandering vanzelf komt. Maar dat kan nog wel eens heel lang duren.

• Kan ik mijn routine doorbreken?
  Het kan behoorlijk verfrissend zijn als je eens iets heel anders doet, al is het maar je ontbijtgewoonte veranderen. Een andere route naar je werk rijden. Eens naar buiten gaan met de lunch in plaats van in die bedompte kantine blijven. Een cursus tai chi of tuinarchitectuur doen. Of boek een last minute stedentripje, misschien wel in je eentje. Het kan zomaar de olie zijn voor die muurvast gelopen machine van je.

• Wat vond ik leuk om te doen als kind?
  Knutselen. In bomen klimmen. Dansen. Waar werd kleine jij gelukkig van? Met een beetje creativiteit is daar best een volwassen versie van te vinden. Doe een klimcursus, of sla aan het pottenbakken. Dikke kans dat het helpt om de boel weer een beetje te laten stromen.

• Waar liep ik vroeger in vast?
  Sowieso goed om even een tripje down memory lane te doen. Haal jezelf voor de geest toen je jonger was. Toen ik in de brugklas kwam, realiseerde ik me met afgrijzen dat ik aan het eind van deze rit eindexamen zou moeten doen. Dat leek mij totaal onmogelijk. En eenmaal afgestudeerd modderde ik maanden voort, vol overtuiging dat dít dan toch echt het einde was. Uiteindelijk is alles altijd goed gekomen, ook als het niet goed kwam. Want dan ging ik iets anders doen. Nu kan ik lachen om die jonge versie van mij die zich zo druk zat te maken. Waarschijnlijk zal de toekomstige Merel ook zo naar de modderige periodes kijken waar ik nu in zit.

• Makkelijker kan ik het niet maken, wel iets aangenamer…
  Als je het echt even niet weet: enjoy it. Vast zitten is eigenlijk helemaal niet zo’n ramp. Als we terugkijken op ons leven blijkt dat we de helft van de tijd vastzaten, ergens naar op weg waren en halverwege weer omkeerden. Het gaat niet om het doel, het gaat erom dat we van alles proberen. Dat we het onszelf niet al te moeilijk maken in dat proces. Focus niet alleen maar op het idee dat je ergens moet zijn. Geef je over aan het gevoel dat je gewoon even niet weet wat de hel je aan het doen bent. Het Grote In Between.

• Misschien zit ik wel helemaal niet zo vast als ik denk.
  Misschien is het gewoon een periode waarin niet zoveel gebeurt. En noem jij dat vastzitten. Omdat we altijd het gevoel willen hebben dat er beweging zit in het leven, dat we weten wat we aan het doen zijn, waar het heen gaat. Je voelt je vastzitten als je denkt dat het leven anders zou moeten zijn. Vraag je af: is dat ook echt zo?

Lees ook: Wees een feniks! (En deze 15 prachtige manieren helpen)