14 dingen die je denkt als je gaat verhuizen

Mariëtte gaat verhuizen en dat betekent een huwelijkscrisis afwenden door babykleertjes weg te doen en heel veel herinneringen die passeren.

Lees ook: Gedachten waar je je aan vast kunt houden als je de grote sprong wilt wagen

Na negen jaar vertrekken we uit ons huis. Ons fijne huis, waar we langer hebben gewoond dan in welk voorgaand huis ook, aangezien we hiervoor in vijf jaar tijd vijf keer verhuisden, maar dat is weer een heel ander verhaal. We verruilen het voor een nog fijner huis waar we alles bij elkaar twee jaar op hebben gewacht, dus dat is een mooi vooruitzicht, maar nu de verhuisdatum nadert loop ik de hele dag over van melancholie. En van to do-lijstjes die nog afgevinkt moeten, dat ook. En van de vraag waarom ik niet eerder vacuüm opbergzakken heb ontdekt. En van deze dingen:

• Ik hang niet aan spullen en plekken, roep ik altijd nogal stoer. Wel aan herinneringen en ervaringen. Maar toen was ik nog niet aan het verhuizen, een gebeurtenis waardoor ik eigenlijk best aan spullen en plekken blijk te hangen.
• Neem dit prachtige roze bamboeserviesje. Geen idee meer hoe ik eraan kom en het is ook al zeker zes jaar niet gebruikt, maar je weet nooit wanneer je het nodig hebt. En het is dat het zo ver achter in de kast stond dat ik was vergeten dat ik het had, anders had ik het natuurlijk allang heel vaak gebruikt.
• Ik zet het gewoon even bij de spullen ‘meeverhuizen, altijd handig’. Samen met de ongebruikte broodbakmachine en een kampeermatje waarvan je je zou kunnen afvragen waarom we het hebben want we kamperen nooit.
• Hier werden mijn kinderen geboren! Nou ja, ze werden in het ziekenhuis geboren, maar hier waren ze heel kleine minibaby’s in hun babykamers waar ik zo trots op was. En nu kunnen ze later niet meer in die kamers komen. Wat ze waarschijnlijk geen biet zal interesseren, want ik heb er ook nog nooit bij stilgestaan dat ik na mijn eerste verjaardag ook nooit meer voet heb gezet in mijn oude babykamer.
• Speaking of de babykamers: ik moet nog zes bakken met kleertjes uitzoeken. De vorige keer dat ik dat deed strandde die poging in een kansloze missie aangezien ik ALLES wilde bewaren. Maar zes bakken te kleine kleren verhuizen, ik zie daar een kleine huwelijkscrisis op de loer liggen.
• Hoewel ik dus wel heel handige opbergsystemen heb ontdekt. Mijn nieuwste verslaving heet: vacuüm opbergzakken. Wie het niet kent: google dat. Je leven wordt leuker, ook als je niet gaat verhuizen.
• Sowieso heb ik momenteel een aan obsessie grenzende voorliefde voor zakken, manden en dozen. Zet me in de Blokker en je hoort me niet meer. Ikea werkt ook als een malle.
• Ik word trouwens wel heel zen van dat opruimen. En van weggooien (behalve dan de babykleren). Mijn kast is nu zo leeg dat ik nodig moet shoppen, op zichzelf óók iets waar ik heel zen van word.
• O god, hier in dit huis zetten mijn kinderen hun eerste stapjes, hoe kan ik deze plek achterlaten? Of, nou ja, technisch gezien deed mijn zoontje dat op het kinderdagverblijf, maar voor mijn dochtertje geldt het wel. Een gebeurtenis waarvan ik ongeveer 28 filmpjes op mijn telefoon heb staan dus de herinnering zal niet verloren gaan met de verhuizing, maar goed.
• Mijn ouders hadden vroeger zo’n huis gehad voor ik werd geboren, waarover ze altijd helemaal melancholisch gingen praten. Weet je nog…? Ik denk dat wij dat later ook gaan doen met dit huis.
• Terwijl we straks veel mooier wonen. Maar daar gaat het niet om, het gaat om de herinneringen hè.
• Ook zoiets: hier lieten we onze hond inslapen. Heel lief dat de dierenarts daarvoor bij ons thuis kwam, trouwens. Maar ik zie ‘m nog liggen, kwispelend in z’n mand bij de open haard, tien minuten voor z’n dood. Als ik die naar die plek kijk, moet ik altijd even aan ‘m denken.
• Ik moet trouwens maar even niet denken aan al het geld dat we in dit huis hebben gestopt om het precies zo te krijgen als we wilden. Laten we zeggen dat dat niet helemaal uit kon.
• Wel fijn dat de nieuwe bewoners van die leuke mensen zijn. De notaris denkt hier anders over, maar ze komen natuurlijk toch gewoon in míjn huis wonen.

Lees ook: Ben jij 1 van die miljoen Fundabezoekers per dag? Dan herken je dit vast!