5 Redenen waarom huilen fantastisch is (en niets om je voor te schamen)

We doen er alles aan om maar niet te huilen, want: zwaktebod. Zeker als het en plein public gebeurt, schamen we ons en verexcuseren we ons zelfs. Laten we daar vooral mee ophouden, want huilen is een fantastisch iets. Sterker nog: we zouden het veel vaker gewoon moeten toelaten.

1. Want het betekent dat je je échte emotie voelt. Hoewel de kwetsbaarheid van verdriet soms heel angstaanjagend kan zijn en je er het liefst snel vanaf wil (en al helemaal niet wil dat anderen het zien), laat het ook zien dat je beland bent bij het punt waar het écht om draait. Het feit dat je bij je verdriet bent aangekomen, betekent dat je het niet meer verbloemt met boosheid of een lach. Maar dat je helemaal voelt wat je echt zou moeten voelen. En hoe confronterend en angstig dat ook is; het is wel precies het gevoel waar je ook daadwerkelijk iets mee kan.
2. Het feit dat je emotie voelt, laat zien dat je leeft. Gedurende de dag denk je honderdduizenden gedachten en voel je duizenden verschillende emoties. Omdat je dingen ziet, hoort, meemaakt, ervaart en die raken weer een herinnering, een overtuiging of een verwachting. En dat roept dan weer een gedachte of gevoel met bijbehorende emotie op. Volg je het nog? Dit hele proces gebeurt heel vaak op een dag, omdat je leeft. Hoe zwaar dingen soms ook voelen, je leeft en dit hoort er blijkbaar bij.
3. Tranen die je wegveegt komen sowieso een keer terug. Emoties komen dus vanzelf op door een trigger die je tegenkomt in je leven, en als je ze de ruimte geeft zullen ze ook vanzelf weer weg gaan. Daar hoef je niets voor te doen. Je kunt wel heel sterk je tranen gaan zitten inhouden, je emotie niet tonen of doen alsof iets je niet raakt, maar dat houd je nooit voor altijd vol. Vroeg of laat komt je verdriet of je pijn er een keer uit. Ofwel als tranen, ofwel als woede, als stress of manie. Emoties en gevoelens zijn er om gevoeld te worden, en als dat niet gebeurt vinden ze een andere weg naar buiten.
4. Je mág ook gewoon ongelukkig zijn. Niemand heeft gezegd dat je altijd maar happy moet zijn. Je hoeft ook niet altijd vrolijk te zijn of aardig. Je mag gewoon een tijdje stikongelukkig zijn. Een dag, een week, een maand. Wie zegt er dat het niet mag? Dit is toch gewoon hoe je je voelt? Natuurlijk kun je je best doen om je snel weer beter te voelen, maar dat begint met de acceptatie dat er niets mis is met een minder euforische periode op z’n tijd.
5. Huilen lucht intens op. Maar echt. Hoe goed voel je je na een huilbui? Als je eindelijk je misère eens echt toegelaten hebt? Komt a) omdat je eindelijk eens ruimte hebt gegeven aan dat verschrikkelijke kutgevoel én alle vermoeiende gevoelens die je inschakelde om het te omzeilen. En b) omdat tranen letterlijk een kalmerend effect te hebben, doordat ze hormonen opwekken die pijn verlichten. Kortom, laat die tranen gewoon lekker rollen, bring on the waterworks!

Lees ook: Ben jij ook zo’n sentimentele dweil? Mooi!