Als je je kleding een maatje te groot koopt….wat zegt dat over je?

Femke is nogal gefascineerd door haar eigen gewicht. Beter gezegd: ze vindt zichzelf te dik. En jojoot als een gek. Het afgelopen weekend ging ze de stad in om een lading nieuwe kleding in te slaan, maar naarmate de week vorderde kwam ze erachter dat zo ongeveer alle stukken die ze kocht te groot zijn. En dat is niet ok.

Lees ook: Leef niet morgen, maar leef nu: 8 tips voor een goed gevoel

Een jaar geleden woog ik nog 67 kilo. Met dank aan mijn personal trainer Wouter en enig zelfdicipline. Ik trainde twee keer per week in een sportstudio en ging ernaast ook nog een keer hardlopen. Oh en ik lette op mijn eten. Eén keer opscheppen en geen tussendoortjes of alcohol door de week. Zo simpel is het, mensen, echt waar: zo val je af.

Het werkte als een trein. Ik kreeg complimenten en ik zag er echt goed uit. Maar toen kreeg ik een zwak moment. Ik weet niet eens waarom. Ik nam een gevulde koek en daarna nog één en toen was het hek van de dam. Ik dacht: “Och, ik kan best wel een weekje wat minder sporten en een zakje chips eten en dan pak ik het weer op.” Maar het ding is: als je dat gaat doen, dan gaat het dus ALTIJD fout. Dat weekje werden er twee, en toen was ik alweer een maand aan het smokkelen en kwam ik een kilo aan en… momenteel (een jaar later) ben ik weer terug op het gewicht van voordat ik aan het hele sporten en minder eten-verhaal begon. 75 kilo schoon aan de haak.

Afgelopen weekend besloot ik dat ik wel weer eens een aanvulling op mijn garderobe kon gebruiken. Ik bestelde een paar dingen online en toen ik een momentje over had, fietste ik naar mijn favoriete winkel op de Heiligeweg in Amsterdam en sloeg daar in bulkhoeveelheden in. Deze week heb ik echter al meerdere malen iets uit mijn nieuwe collectie uit mijn kast getrokken om erachter te komen…dat het te groot is. Serieus, te groot. Mijn man viel het ook op. Hij zei meteen: “Dat blousje staat heel mannelijk, hoor, zie je dat wel? Zo groot en vierkant.”

Nee, ik ben niet in de drie dagen na het shoppen ineens afgevallen…ik kocht daadwerkelijk veel te grote broeken, truien, shirtjes en bloesjes. Heel frappant om te bemerken, hoor, want normaliter loop ik juist, met items die in de winkel al te klein zijn, de deur uit omdat ik er steevast vanuit ga dat ik ’toch de komende tijd wel zal afvallen.’ (Wat natuurlijk nooit zo is, zodat er nu heel wat jurkjes in maat S en M in mijn kast hangen te schitteren.) Maar goed, nu zit ik dus met die te grote kledingstukken. Vannacht dacht ik er over na wat kan zijn dat ik alles een maat groter dan mijn eigenlijke maat heb gekocht en plotseling besefte ik dat het maar één ding kan betekenen: onbewust heb ik het opgegeven. Ik heb de hoop opgegeven dat ik ooit slanker zal worden. Sterker nog: ik heb zelfs geaccepteerd dat ik nog dikker ga worden. Wat zeggen ze ook alweer: een kilo per jaar? Of was het nu een pond?

Dit is natuurlijk geen goede denktrant van mijn onderbewuste, daar kunnen we lang en kort over zijn. Het is duidelijk wat er gebeurt als ik deze kledingstukken in deze maat (XL en 42) houd. Dan bén ik volgend jaar ook een maat 42 en het jaar erop een maat 44. Dus, wat te doen? Ik heb besloten dat ik morgen de hele lading kleding naar de kleermaker breng en niet om er één maatje vanaf te halen, maar zelfs twee. Dat zal me leren!

Lees ook: Leven zonder negativiteit: hoe doe je dat?