Als je moeite hebt met poepen (in de buurt van anderen)

Abby Sluijter (34) heeft issues met poepen, net als 90 procent van de mensen dat schijnt te hebben. Ze gaat totaal op slot als ze moet poepen als er anderen in de buurt zijn.

Ik heb er grote moeite mee om te poepen als er mensen op gehoor- en reukafstand verkeren. Zo, dat is gezegd. Want waarom hoor ik hier nooit iemand over? Iedereen doet maar alsof het de normaalste zaak van de wereld is om in de nabijheid van je vriend, vriendin, collega’s of vreemden te poepen, maar dat is het voor mij niet. Hoe doen anderen dat, wanneer ze met hun nieuwe liefde een romantisch weekendje naar Parijs gaan en er moet gekakt worden in de hotelkamer? Spuit je dan kwistig parfum terwijl je aan het persen bent terwijl je de grootst mogelijke moeite doet om je winden zacht sissend te bevrijden? En als er dan een harde scheet uitknalt, of de donkerbruine lucht verspreidt zich tot buiten de badkamer: maak je dit dan bespreekbaar met een ‘zo, dat lucht op’, opmerking of doe je allebei alsof je neus bloedt?

Dit soort dingen spelen mij parten als ik een hotelkamer met iemand deel, als ik een logee over de vloer heb of als de nood zo aan de man is dat ik naar een openbaar toilet moet voor een acute boodschap. Ik ben hierin niet de enige. Volgens onderzoek van de Maag, Lever en Darm Stichting stelt 90 procent van de mensen het poepmoment liever uit als de eigen vertrouwde wc niet in de buurt is. Voor degenen die echt rare capriolen uithalen om het poepen te vermijden, is zelfs een officiële term. Ryphofobie, oftewel poepangst: de angst om je te ontlasten.

Zo bevrijdend en ontspannend als poepen kan zijn wanneer er niemand in de buurt is, zo stressvol is het voor mij wanneer ik niet alleen ben. Vriendinnen weten inmiddels dat ik hier mee kamp. Als ik een citytripje met ze maak en een hotelkamer deel, zien ze mij ’s ochtends vroeg de kamer uitrennen op weg naar de lobby. De wc in de lobby, om precies te zijn. En wat vind ik het jammer dat er geen lobby-uitwijk moment is als één van hen bij mij logeert. In dat geval biedt de radio een oplossing. Als ik me terugtrek op de wc, dan gaat de radio aan. Hard. Geen van hen lijkt mijn ryphofobie te begrijpen. ‘Maak er gerust een orkest van hoor’, zeggen ze me in een poging me te kalmeren. Wat ze niet begrijpen is dat mijn darmen door deze verhoogde stresssituatie zó van streek zijn dat dit geen orkestgeluiden te weeg brengt, maar dat het meer weg heeft van een voorbij marcherende fanfare die door een mitrailleur wordt neergeknald.

Onthutsend moet dat zijn, voor zowel mij als voor hen, om elkaar daarna nog doodleuk onder ogen te komen. Maar ook mensen die ik niet ken kom ik na een poepintermezzo liever niet onder ogen. Ik haat het als ik een openbare wc in stap waar de poeplucht mij tegemoet walmt. Want degene na mij, die al voor het deurtje staat te wachten, denkt dat deze lucht uit mijn lichaam voortvloeit. En als ik degene ben die daadwerkelijk een potje zit te kleien, dan schiet ik onmiddellijk in de pauzestand zodra ik iemand het domein van de openbare wc’s hoor betreden. Ik heb zelfs een keer met opgetrokken benen gezeten (vervloekt zijn de deurtjes die aan de onderkant open zijn) omdat ik niet aan mijn schoenen herkend wilde worden.

Nu ik dit zo opschrijf denk ik: wat ontzettend overdreven. Als je op de wc niet ongestoord en ongeneert kan zitten poepen, waar dan wel? Uit nieuwsgierigheid las ik nog even verder op de website van de Maag, Lever en Darm Stichting, die de boodschap verkondigt dat je je poep toch echt niet nodeloos op moet houden en je dus over je poepvrees heen moet zetten. Hou je je drol te lang op, dan wordt je ontlasting hard, waardoor je harder moet persen en daardoor ontstaan weer aambeien en zelfs scheurtjes in je darmen. Ook winden die je te lang ophoudt kunnen als giftige darmgassen in je bloedbaan terecht komen, wat hoofdpijn tot gevolg heeft. Ik zal er aan denken, volgende keer dat ik zit te tetteren op de wc. En ik weet nu eindelijk wat ik zeg, als mijn fanfare door een dun muurtje heen schalmt zodat iedereen hier getuige van is. ‘Zo, ik moest mezelf nodig ontgiften.’

Lees ook: Wat je moet doen als je moeite hebt met smalltalk-situaties

(Beeld: iStock)