De affaire deel 4: “Het was alsof ik midden in een cold turkey zat.”

Een affaire met een getrouwde man. Jaren geleden had onze columnist er een. Het werd een nachtmerrie die haar hele toekomst op het spel zette. Echt, denk even hieraan voor je eraan begint, want je leven wordt een hel. Deel 4: hij liet niks meer van zich horen.

Lees ook: De affaire, deel 1: “Het begon met een raadselachtige mail.”

Lees ook: De affaire, deel 2: “Zullen we zo wat gaan eten?”

Lees ook: De affaire, deel 3: “Er staat wel meer op instorten.”

Rillend werd ik die dag wakker. In dat vreemde huis. Was het echt gebeurd? Was ik door mijn vriend het huis uit gezet? Had ik dat zonder protest laten gebeuren? Was ik daarna met iemand naar bed gegaan met wie ik hoe dan ook geen toekomst zou hebben – en dat zelfs niet eens zou willen? Was ik helemaal gek geworden?
Urenlang lag ik in bed, ik durfde niet op te staan, steeds viel ik weer even in slaap en werd dan met een schok wakker: ja, dit was echt gebeurd. Ik bleef me maar omdraaien in de hoop dat ik uiteindelijk met een goed gevoel wakker zou worden, maar dat lukte niet. Tegen lunchtijd kroop ik achter mijn laptop. Geen mail van hem. Ik checkte mijn telefoon: geen sms. Ik ging schrijven, zoals we dat al maanden deden. Het duurde altijd even tot hij terug schreef, meestal rond middernacht als iedereen sliep. Ik had dus twaalf zware uren om door te komen.
Het was de dag voor kerst.

Kerst. Wat zou ik gaan doen? Alle plannen met de schoonfamilie waren natuurlijk afgeblazen. Het etentje met onze vrienden in ons huis, daar was ik niet meer welkom. Ik durfde eigenlijk niemand te bellen, wilde niemand zien. Ik durfde nog net naar de supermarkt te lopen voor wat blikjes tonijnsalade – mijn menu voor de kerst.
Er kwam een vriendin op de thee. Trillend vertelde ik haar alles, urenlang, voor het eerst. Het was een heel fijn gesprek, maar daarna ging ze weg, naar haar man en kind en voelde ik een grote leegte. Ik checkte mijn mail, maar er was niets, ook geen sms, wat wel raar was. De steen in mijn maag werd steeds zwaarder.
Rond etenstijd, toen heel Nederland aan de kerstdis ging, stak ik mijn vinger in mijn keel om de steen eruit te krijgen, ik kotste en kotste en stortte me op bed. Ik sliep tot middernacht en werd met een schok wakker. Nu zou er wel een mail zijn! Ik klikte en ververste, maar er was niets. Ook geen sms. Ik rilde nog steeds. Ik trok nog twee dekens over me heen en probeerde te slapen.

Een vrijgezelle vriend belde me de volgende dag. Eerste kerstdag, hij wist wel ongeveer hoe ik eraan toe was. Hij had een heel bizar uitje gepland, als een soort reactie op al die gelukkige stellen die we inmiddels om ons heen hadden verzameld. We waren rond de dertig, en iedereen om ons heen was bezig lekker de kussens op te schudden, de kaarsjes aan te steken en de ophaalbrug op te halen. Niet alleen voor kerst, maar voor hun leven. Ze hadden het lekker voor elkaar, net als dat ik het tot een paar maanden terug lekker voor elkaar had. We waren gelukkig, we dachten aan kinderen krijgen en nu zat ik in een vreemd huis te trillen.
Die vriend wilde met een busje naar het oosten gaan rijden, gewoon kijken wat we tegen zouden komen. Allemaal verdwaalde zielen. Het was een briljant idee, maar ik zegde toch af.
In plaats daarvan liep ik urenlang door de sneeuw. De hele stad door. Ik keek naar binnen bij iedereen, naar de lampjes, naar de gewoonheid van al dat geluk. Elke paar uur checkte ik thuis mijn mail. Maar het bleef stil. Ik sliep inmiddels met mijn telefoon en laptop in bed. Maar hoe vaak ik ook keek, er was niks, geen bericht, alleen maar stilte.

Een paar keer per nacht werd ik happend naar adem wakker. Wat was er met mijn leven gebeurd? Ik moest een huis gaan zoeken en een nieuwe man, maar eerst moest ik deze even vergeten. Het was alsof ik midden in een cold turkey zat, waarin ik in een paar dagen van mijn heroineverslaving af moest komen, maar dan zonder methadon.

Morgenavond lees je hier op Mynd het volgende deel.

Lees ook: Waarom vreemdgaan helemaal niet zo vreemd is

 

Gerelateerde artikelen

Back to top button