Denken-voelen-denken-voelen: de achtbaan van de hooggevoelige mens

Het hoofd van coach Saskia Klaaysen gaat nog wel eens met haar aan de haal, zeker als ze een belangrijke beslissing moet nemen. Denken-voelen-denken-voelen: alsof ze in een soort mentale achtbaan terecht komt. Waarom is het als gevoelig persoon toch zo moeilijk om ‘gewoon’ naar je intuïtie te luisteren? En hoe versterk je het?

Je voelt of iets goed is of juist niet, maar je menselijke denk- en analysebrein is het daar niet mee eens? Het gebeurt me gelukkig niet vaak meer, maar onlangs stond ik voor een belangrijke zakelijke beslissing en bevond ik me midden in deze achtbaan van denken-voelen-denken-voelen, het raasde maar door. Tijdens het eerste gesprek voelde ik dat er ‘iets’ was, dat niet ‘stromend’ voelde. Het maakte me direct onrustig. Ik had geen idee wat, want rationeel gezien was het een mooie kans met veel groei- en ontwikkelmogelijkheden. Wat wil een mens nog meer. Dit voorstel paste precies in mijn missie!

Het menselijk babbelbrein wist het precies
En zo wist mijn menselijk babbelbrein nog tig redenen en fantastische argumenten te verzinnen waarom deze stap briljant was. Deze positieve boost veranderde in steeds ‘dreigender’ teksten: Anders was het een gemiste kans, ik zou dat nooit in mijn eentje kunnen, dat duurde veel te lang, en bla-die-bla-die-bladerdiebla…bla…bla. Gek werd ik van die extra kritische stem en onhandige overtuigingen in mijn hoofd.

Het voelbrein bleef aan de bel trekken
Ik had continue zo’n onmiskenbaar pruttelend en waarschuwend gevoel in mijn hele lijf dat vanaf een heel vroeg moment protesteerde bij het idee dat ik dit ging doen. Ik werd er onrustig van, want kennelijk was er iets belangrijks dat zich liet voelen. Ooit heb ik exact dit zelfde gevoel genegeerd en dat is me slecht bevallen. Ik heb het laten sudderen en ging verder met de voorbereidingen, want ik begreep er niets van. Het gevoel nam af, nam weer toe, bleef aan de bel trekken. Mijn brein wilde eerst begrijpen waarom, voordat ik naar dit gevoel wilde luisteren. Een onmogelijke opgave.

De oplossing waardoor de achtbaan tot een goed einde kwam…
Ik heb mezelf op vakantie gestuurd en de rust zijn werk laten doen en mijn (on)bewuste laten kauwen op de vraag: wat is het beste besluit, waarom ga ik deze stap niet zelfstandig nemen? En na de vakantie was het heel duidelijk ik ging ‘gewoon’ luisteren naar mijn gevoel, ook al begreep ik het (nog) niet (helemaal). Ik ging het niet doen! En na mijn beslissing en de afhandeling daarvan kwam de beloning: blijdschap. De beslissing is dus helemaal ok. En nu ben ik mijn eigen plannetjes aan het brouwen. En dat voelt pas goed!

Waarom is het toch zo lastig om naar je intuïtie te luisteren?

1. Je hoofd wil weten waarom het signaal zich laat horen, zien of voelen. Een lineaire oorzaak-gevolg redenatie die totaal los staat van een primaire zintuiglijke reactie op onbewuste signalen die je kennelijk hebt opgemerkt.
2. Je menselijk brein is geneigd deze intuïtieve signalen weg te filteren, vanwege o.a. je waarden. In mijn geval: vernieuwing & groei.
3. Je persoonlijke drive, verlangen en wilskracht maakt soms blind J. Hoe belangrijker de keuze, hoe blinder je jezelf kan staren op een aantal aspecten. Een mens is geneigd zijn eigen keuzes en motivaties recht te praten en andere signalen te negeren.
4. Culturele aspecten: overwaardering van ons rationeel vermogen (alsof beslissingen via een voor- en tegenlijstje worden gemaakt) en onderwaardering van het onderbewuste die zich via zintuiglijke signalen laat horen, zien en voelen. Maar de belangrijkste beslissingen neem je toch echt op basis van dat laatste.
5. Er is lastig onderscheid te maken tussen eerste primaire intuïtieve gevoelens en emoties. Is de onrust een intuïtief signaal of een emotioneel signaal dat je bijvoorbeeld bang bent omdat je in een vermijdende emotie of negatieve overtuiging zit. Dan word je juist uitgedaagd je comfortzone te verlaten en je aanpassingsstrategie te laten varen.
6. Te weinig lichaamsbesef. Je merkt dan de zintuiglijke indrukken niet op, omdat je te druk bezig bent met je gedachtes en de omgeving.
7. De omgeving, familie en vrienden. HSP-ers zijn geneigd hun inbreng meer te waarderen dan de eigen intuïtie.

Hoe versterk je je intuïtie?

Er zijn heel veel manieren. Hier volgen mijn belangrijkste tips:

1. Door te luisteren naar je eerste ingevingen en rustig af te wachten wat er gebeurt. Zo verzamel je bewijs. Hiermee versterk je het vertrouwen in je eigen intuïtie.
2. Let op hoe de intuïtieve signalen zich aandienen. Wat is jouw voorkeurszintuig? Hoe zien, klinken of voelen jouw intuïtieve signalen? Vaak zijn ze heel subtiel.
3. Sta stil bij het signaal: wat is er zo belangrijk? Bepaal of er sprake is van een vermijdende waarde, negatieve overtuiging of belemmerende emoties. Zo niet, is het een positief of negatief signaal. Wanneer wordt het sterker en wanneer verandert het?
4. Versterk je lichaamsbesef. Als je veel ‘in je hoofd’ leeft, veel nadenkt, scenario’s in je hoofd uitwerkt, kan het zomaar zijn dat je echt niet goed genoeg in contact staat met je zintuigen, lichaam en je eigen energie en de interactie van de energie tussen jou en de ander. Je merkt het signaal niet op.
5. Doe intuïtieve oefeningen, oefeningen die jouw intuïtie uitdagen, versterken en bewust maken.
6. Geef het de tijd. Vanuit rust en ontspanning ontstaan de nodige alfagolven in je brein en ‘vallen de kwartjes’ helemaal vanzelf.

www.anahata-coaching.nl www.hsptraining.nl

Lees ook: Onderprikkeld? DIT zijn de symptomen (met tips van een coach!)