Deze dwanggedachtes hebben we allemaal wel eens (NEE, je bent niet gek!)

Soms staat Femke op het station, terwijl er een trein komt binnenrijden en dan heeft ze heel even de neiging om ervoor te springen. Een andere keer haalt ze haar fiets van het slot en heeft ze zin om haar fietssleutel HUP in de gracht te werpen. En laatst, deze is heel erg, lag ze naast haar man in bed en schoot er ineens door haar hoofd: “Ik druk een kussen op zijn gezicht.” Daar schrok ze dan wel echt een beetje van. Want hallo, dat is toch super-raar? Uhm, nee dus…

Lees ook: Leven zonder negativiteit: hoe doe je dat?

Bovenstaande gedachtes zijn geen dingen die ik heel makkelijk vertel tegen jan en alleman, maar toen ik hier laatst op de redactie vroeg of anderen ook wel eens zulk soort dingen dachten, bleek bijna alles herkenbaar. Een collega vertelde erover dat ze recent over straat liep en een oude man tegenkwam en dat er toen een stemmetje in haar hoofd zei: “Kus hem” en een andere collega was recent op babybezoek geweest, had de baby in haar armen gehad en had gedacht: “Wat als ik hem uit het raam gooi?”

Als je naar deze bizarre gedachtes kijkt, lijkt het erop dat wij hier op de redactie van Mynd ons allemaal snel moeten laten opnemen in een psychiatrische kliniek. En toch is dat niet zo, want juist het feit dat we het allemaal herkennen en deze ‘intrusies’ (zoals ze heten) niet ten uitvoering brengen, geeft aan dat we juist heel normaal zijn. Volgens psychologen zijn intrusies een manier van onze hersenen om juist werkelijkheid en fictie te scheiden. Om weer even te beseffen wat het gevolg van een stomme actie als het uit het raam gooien van een baby voor enorme gevolgen zou hebben. Het is dus eigenlijk een soort afstemmen van je hersenen, zodat ze na de Bizarre Gedachte weer op Normaal staan.

Intrusies komen dus bij (bijna) iedereen voor. Ik schrok heel erg toen ik ineens dacht dat ik een kussen op het gezicht van mijn man wilde drukken en schaamde me er enorm voor, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het ook wel weer snel kwijt was. En dat is ook goed. Als je langer nadenkt over deze gedachten dan kunnen ze van intrusies veranderen in dwanggedachten. Je kunt je bijvoorbeeld gaan inbeelden dat het strijkijzer aan hebt laten staan en hier vervolgens de hele dag mee bezig zijn (Oh jee, straks fikt het huis af) en daardoor amper meer kunnen functioneren.
Maar dat is dus niet aan de hand als je op straat loopt en heel even de neiging voelt om iemand keihard voor zijn kont te schoppen. En die gedachten over het voor de trein springen, ach, die heeft zo ongeveer het halve perron.

Lees ook: Chique met kritiek: zó doe je dat!