Dilemma: het kind van mijn zus is onhandelbaar
Van die lastige dingen die je soms gebeuren, en waarvan je niet goed weet wat je eraan moet doen, of hoe je er op moet reageren. Vandaag het verhaal van Josette (35). Het driejarige dochtertje van haar oudere zus luistert slecht, gilt en krabt als ze haar zin niet krijgt en vooral: wil niet gaan slapen als het bedtijd is, waardoor ze tot laat wakker is (en op de bank springt). Wat te doen?
Josette:
Mijn zus is één van de liefste mensen die ik ken. Ze staat altijd voor iedereen klaar en heeft een heel zacht karakter. Ze was echt dolblij toen ze zwanger was van haar eerste kind, en ik heb haar zwangerschap van heel dichtbij mee mogen maken. Toen mijn nichtje werd geboren was ze zó gelukkig en trots, ik ging er dan ook helemaal van uit dat mijn zus voor het moederschap gemaakt zou zijn. Maar hoe lief en grappig mijn nichtje ook echt is, ik vind haar eigenlijk ook best vaak erg aanwezig, en op het onhandelbare af. Ze luistert slecht, blijft niet aan tafel zitten tijdens het eten maar rent de hele keuken door en ze kan zó kwaad worden bij een ‘nee’ dat ze gaat gillen en krabben. Maar het lastigst vind ik dat mijn zus haar niet naar bed krijgt. Álles hebben zij en haar man al geprobeerd; van lieve avondrituelen met een badje en een boekje, tot haar streng op bed leggen. Het helpt niets, mijn nichtje staat na 5 minuten weer in de huiskamer, waar ze tot zeker 22 uur in de weer blijft, het liefst springend en klauterend op de bank. En tegen die tijd is iedereen uitgeput: mijn nichtje van de late slaaptijd, mijn zus van het geredder, en het bezoek (ik, in dit geval), van de aanhoudende kinderdrukte. Begrijp me niet verkeerd: ik houd zielsveel van mijn zus en wil me niet met haar opvoeding bemoeien, maar dit kan toch niet goed zijn? Wat moet ik doen? Het aankaarten of erop vertrouwen dat mijn zus hier zelf vroeg op laat een oplossing voor verzint?
