Dit herken je als je het middelste kind bent (5 x goed nieuws!)

Liesbeth is het middelste kind uit een groot gezin. En middelste kinderen, die hebben het volgens de onderzoeken lang niet altijd makkelijk. Er wordt over ze heen gekeken, en ze zijn niet zo bijzonder als de oudste (want: de eerste) of de jongste (want: de kleinste). Dus willen ze nog al eens roepen om aandacht, want het gebrek daaraan is dé meest gehoorde klacht onder deze zogenaamde sandwichkinderen. En dat is onnodig, blijkt nu uit onderzoek, en het wordt tijd dat we eens wat positiever over dat middelste kind gaan denken. Want wie de middelste is,  is eenmaal volwassen ook vaak succesvoller, empathischer, onafhankelijker én creatiever. Ha!

Lees ook: Hee, het is oké! (25 guilty pleasures waar wij trots op zijn)

Eigenlijk vind ik dat de plek in je familie niet zoveel zou moeten uitmaken. Dat was ooit, toen je klein was, en eenmaal volwassen is het denk ik goed om je jeugd een mooie, maar afgesloten plek in het verleden te geven. Want het leven is nu,  niet in het centrum van Rotterdam anno 1978 of 1984 (waar ik dus opgroeide). Maar zo gaat het in het echte leven niet altijd, want natuurlijk heeft de positie in het gezin iets gedaan met de manier waarop je naar jezelf, en de wereld om je heen hebt leren kijken in je vroegste jaren. Niet voor niets zijn er boeken volgeschreven over de invloed van de plaats in je gezin op de ontwikkeling van je verdere leven. En middelste kinderen, zoals ik, komen daar altijd een beetje sneu uit tevoorschijn, vind ik. ‘Sandwichkinderen’ zoals ontwikkelingspsychologen ons noemen, zitten nu eenmaal overal tussenin en vallen daardoor minder op. Vader en moeder volgden dit kind niet zo op de voet als ze bij de eerste(n) deden, maar er worden nog steeds eisen gesteld (die bij het jongste kind vaak wel zo’n beetje verdwenen zijn).  Daarbij komt: middelste kinderen doen nooit iets voor het eerst, en ook nooit voor het laatst. En daardoor kunnen we ons nog al eens achtergesteld voelen en iets verongelijkts over zich hebben, zegt bijvoorbeeld Linda Blair, klinisch psycholoog en schrijfster van het boek Je plaats in het gezin. En dat bedoel ik nou: het valt me op dat over middelste kinderen zoveel wordt gezeurd in de psychologie. Terwijl ik denk dat de middelste zijn ook ontzettend veel voordelen heeft. En ik ben niet alleen, want recent onderzoek in het boek The secret power of middle children van onderzoeker Katrin Schumann laat EINDELIJK een heel ander beeld zien van ons sandwichers. En in haar bevindingen kan ik me gek genoeg dan weer wél heel goed in vinden (haha), want:

#1 …we zijn succesvoller
Ja echt dus. En dat komt omdat we van een nadeel een voordeel weten te maken: als niemand ons vroeger zag, zorgen wij er nu zelf wel voor dat we niet over het hoofd worden gezien. En daarmee heeft onze positie in het gezin ons eigenlijk uitstekend voorbereid op het volwassen leven. Bill Gates, de oprichter van Microsoft, was het middelste kind thuis. Meer dan de helft van alle Amerikaanse presidenten ook. Julia Roberts? Nelson Mandela?  Allemaal sandwichers. Dus.

#2 … we zijn heel geduldig
Want dat krijg je ervan als je je halve jeugd hebt zitten wachten tot je eindelijk eens aan de beurt was. Volgens de onderzoekers dan he? Want we zijn dus helemaal niet verongelijkt, eerder hebben we goed leren opletten, en weten we wanneer ons moment is aangebroken.

#3 …we zijn socialer en hebben meer plezier van ons sociale netwerk
Omdat we in onze jeugd rekening moesten houden met oudere én jongere kinderen, kunnen we nu ook goed met anderen meedenken en zijn we geneigd minder snel te oordelen over een ander. Om die reden houden onze relaties ook langer stand. Zowel liefdesrelaties als vriendschappen: middelste kinderen hebben vaak een vriendenkring die al sinds hun middelbare schooltijd stand houdt. Dat komt omdat we minder egocentrisch zijn en meer inlevingsvermogen hebben moeten trainen toen we nog klein waren (en eenmaal volwassen nog steeds wel eens).

#4 …we zijn onafhankelijker en creatiever
 en ook dat komt omdat we hebben moeten strijden voor een plekje in het gezin. Het middelste kind lijkt niet altijd op de rest van de broers en zussen, en daardoor ontwikkelt het ook sterker een eigen manier van denken en houden we niet van gebaande paden. En die vrije geest helpt weer in creatieve beroepen als schrijver, vormgever of acteur (waar we dan ook nog eens goed in zijn, zie punt 1. Ha!)

#5 -en ook nog even een puntje van aandacht want er is ook een piepkleine schaduwkant volgens dit onderzoek: omdat we gewend zijn om de harmonie te (denken te moeten) bewaken, gaan middelste kinderen een confrontatie het liefst uit de weg. Hierdoor kan het lijken alsof we onoprecht zjn, terwijl we eigenlijk gewoon de lieve vrede wilden bewaren. En zo heeft elk nadeel weer een voordeel want eigenlijk zijn ze dus superlief, die sandwichkinderen. Je zou er bijna eentje willen zijn, toch?

Lees ook: Hiermee raakt hij in één klap totaal verslaafd aan je