Dit is het gesprek dat je EIGENLIJK hebt met een telefonische verkoper

Ken je dat, ben je net lekker aan het werk/koken/bingewatchen, belt er zo’n telefonische verkoper. En je neemt per ongeluk op, want je dacht dat het je moeder was. Dan kun je A. het gesprek per ongeluk wegdrukken, of B. inwendig vloekend beleefd blijven. Maar eigenlijk zou je gewoon eens het volgende gesprek moeten voeren: dit is namelijk wat er tussen de regels door écht gezegd (en gedacht) wordt.

Jij: ‘Hallo.’

Verkoper: ‘Ja, hallo, je spreekt met Suzan van de Broek van bedrijf X. Bel ik gelegen?’

Jij: ‘Gatverdamme, ik dacht dat je mijn moeder was. Nee, natuurlijk bel je niet gelegen! Wat denk je nou zelf? Dat ik hier uit mijn neus zat te peuteren in de hoop dat jij me zou bellen?’

Verkoper: ‘Maar ik heb wel een fantastische aanbieding voor u, die helemaal bij u past. Maar vooral ook bij ons. Uw abonnement is namelijk wat verouderd en het komt ons beter uit als u ons nieuwe abonnement neemt. Dat lijkt weliswaar heel goedkoop en aantrekkelijk, maar uiteindelijk levert het ons meer geld op. Wat zegt u ervan?’

Jij: ‘Geen interesse. Hoezo bel je me trouwens? Ik heb me aangemeld voor het Bel-me-niet-Register.’

Verkoper: ‘Ach ja, maar daar trekken wij ons niets van aan. Ons bedrijf heeft namelijk een slinkse manier gevonden om toch uw gegevens te achterhalen, en dat is nog legaal ook. Briljant, toch? Kan ik u nog verleiden tot ons nieuwe abonnement?’

Jij: ‘Als ik een nieuw abonnement wil, dan kijk ik wel op internet. Gewoon wanneer ik dat wil en zonder jouw bemoeienis. Zijn er überhaupt nog mensen die zich laten verleiden door telefonische verkoop? Dat is toch achterhaald, joh. Dit zijn de jaren negentig niet.’

Verkoper: ‘Meer dan u denkt. Sommige mensen vinden internet onpersoonlijk en hebben liever een persoonlijk gesprek.’

Jij: ‘Zo persoonlijk vind ik dit gesprek anders niet. Vraag liever waaróm ik geen tijd heb om naar jouw verkooppraatjes te luisteren.’

Verkoper: ‘Dat staat niet in mijn script.’

Jij: ‘Omdat ik de hele dag gewerkt heb, toen een paar kinderen van school en opvang moest halen, eten moest koken, kinderen moest voeren en zelf moest eten, kinderen op bed moest leggen na een heel avondritueel waarmee ik je niet zal vermoeien, en toen het huis weer enigszins toonbaar was, ik nog wat mail had weggewerkt en ik EINDELIJK op de bank kon ploffen, toen belde jij.’

Verkoper: ‘Tja, als je het zo bekijkt…’

Jij: ‘Als ik een gesprek wil voeren, dan bel ik zelf wel iemand. En als ik een nieuw abonnement wil, dan bel ik jou wel. Hoezo doe je dit werk eigenlijk? Het lijkt mij verschrikkelijk om mensen te moeten lastigvallen in hun privésfeer op een moment dat ze daar helemaal niet op zitten te wachten.’

Verkoper: ‘Dat is het ook.’

Jij: ‘Waarom doe je het dan?’

Verkoper: ‘Nou, ik was begonnen met een studie. Rechten, maar dat vond ik heel saai. Dus toen werd het Communicatiewetenschappen. Maar toen gingen mijn ouders scheiden omdat mijn moeder het met haar secretaresse deed. Dat is een beetje een lang verhaal. Hoe dan ook, ik raakte in de put, stopte met mijn studie en toen zat ik dus met een studieschuld. En om die af te betalen probeer ik nu dus mensen te verleiden tot nieuwe abonnementen voor een of andere multinational. Living the dream dus.’

Jij: ‘Jee, dat is balen.’

Verkoper: ‘Ja, nogal. Ik heet ook helemaal geen Suzan van de Broek. Ik heet Tina. Maar ik volg het script en daar staat ook een naam in.’

Jij: ‘Leuke naam, zeg, Tina, lekker oldskool!’

Verkoper: ‘Dank je.’

Jij: ‘In elk geval doe je nog wel iets met die studie Communicatiewetenschappen. Je communiceert.’

Verkoper: ‘Nou, dat valt tegen. Iedereen hangt meteen op.’

Jij: ‘Ik heb echt met je te doen. Ik zou bijna zo’n nieuw abonnement nemen.’

Verkoper: ‘Dat moet u niet doen hoor. Dat oude abonnement is veel beter.’

Jij: ‘Ik wíst het!’

Verkoper: ‘Maar goed, heel erg bedankt voor uw tijd. Ik ga weer verder, want ik heb een superirritante manager die de hele tijd dreigt me te ontslaan als ik mijn target niet haal. En hij maakt ook seksueel getinte opmerkingen, maar dat terzijde. Ik ben nog wel verplicht te vragen of ik u verder nog ergens mee kan helpen?’

Jij: ‘Nee, bedankt. Erg aardig van je, maar als ik hulp nodig heb, benader ik meestal vrienden of familie. Of ik kijk op internet.’

Verkoper: ‘Dan moet ik u nog wijzen op uw rechten in de telemarketing en dan volgt er straks nog zo’n bandje over het Bel-me-niet-Register, maar ik weet dat u toch al gaat ophangen voor ik deze zin heb afgemaakt, want dat doet iedereen, waardoor ik me altijd zo’n ongelooflijke onbenul voel en bovendien heb ik geen idee waarom ik u hierop moet wijzen aangezien u net al zei dat u zich aangemeld hebt voor het Bel-me-niet-Register en geen enkel bedrijf zich daar toch iets van aantrekt.’

Jij: ‘Ik ben er nog.’

Verkoper: ‘Tjonge, dat is aardig zeg.’

Jij: ‘Ik zei toch al dat ik met je te doen had.’

Verkoper: ‘Ik heb ook met ú te doen dat u dit hele verhaal hebt moeten aanhoren en dat terwijl u zo’n druk leven hebt. Zonde van uw tijd en ook van die van mij.’

Jij: ‘Zo is dat.’

Verkoper: ‘Excuses voor het ongemak en nog een prettig leven verder.’

Jij: ‘Jij ook en heel veel succes met levenskeuzes maken! Het wordt vanzelf makkelijker als je ouder wordt. Echt waar hoor! Doei!’

Lees ook: De 36 dingen die ik denk als ik in de sportschool sta