Dit zijn mijn 10 manieren om langzamer (en dus relaxter!) te leven

Ik was zo iemand die altijd iedereen inhaalde op straat en nooit tijd had om op de bank te zitten. Bijna veertig jaar had ik nodig om een nieuwe manier te ontdekken om om te gaan met de dagelijkse hectiek: ik ging langzamer leven. En dat doe je zo.

Ben je ook zo iemand die andere mensen altijd te langzaam vindt, omdat je snel denkt, snel loopt, snel schakelt, snel verbanden legt, en liefst ook alles snel doet? Zo iemand ben ik ook. Waarom iets langzaam doen als het ook snel kan?, was jarenlang mijn motto. Ik mag graag mensen inhalen, of ik nou in de supermarkt loop of op de fiets zit (ik heb uiteraard een racefiets) en op de snelweg erger ik me dood aan langzame weggebruikers voor me. Ik kan ook heel snel afwassen, snelle pasta’s maken, snel werken en heel snel antwoord geven, meestal nog voor iemand goed en wel z’n punt heeft gemaakt. Ik weet namelijk allang waar diegene heen wil en halverwege de zin verveel ik me al. Bij wijze van spreken dan. Maar dat ik altijd heel snel een antwoord klaar heb, is voor de ander waarschijnlijk vooral irritant. Wat ook zo’n old time favorite begrip van me is: veel. Veel activiteiten, veel werk, veel doen op een dag, veel vrienden maken, veel verplichtingen, veel kleren kopen, enzovoort. Dat alles af en toe afgewisseld met uitvoerig nietsdoen, anders hield ik het niet vol. Maar toch. Het was veel en het ging snel.

Toen werd ik, ruim 2,5 jaar geleden, zwanger. Van een tweeling. Dat was me nogal wat, zo’n tweelingzwangerschap. De eerste twintig weken kon ik mijn snelle leven nog wel volhouden, maar ineens was het klaar. Ik kon niets meer snel doen. Veel dingen kon ik op een gegeven moment überháúpt niet meer doen. Fietsen bijvoorbeeld, of sporten, of werken (ik kon niet meer langer dan een uur op een stoel zitten). Zelfs lopen ging alleen nog in slow-motion. ‘Als je nóg langzamer loopt, loop je achteruit,’ zei mijn vriend dan, terwijl ik voortschuifelde met die enorme buik in mijn handen. Best een overgang voor iemand die gewend is om alles snel te doen, maar het bijzondere was: ik vond het heerlijk. Wat heeft iedereen toch een haast, dacht ik, als ik weer eens werd ingehaald in de supermarkt of bijna omver werd gelopen door een haastige treinpassagier. Waarom ze zo’n haast hadden – ik had geen idee. En dat terwijl ik een paar maanden daarvoor precies zo was. Maar nu ik daarop terugkeek, begreep ik ook dat niet meer goed. Gingen dingen nou echt sneller doordat ik ze sneller probeerde te doen? Nauwelijks. Het enige wat ik erbij won, was een opgejaagd gevoel. ‘Jij probeert van de lente zomer te maken,’ zei een wijs iemand ooit tegen mij.

Toen mijn kinderen eenmaal geboren waren, kwam dat snelle leven van voorheen niet terug. Ik had gewoon geen tijd meer om snel te leven. Dat klinkt wat paradoxaal, maar laat ik het dan zo zeggen: er pasten niet meer zoveel activiteiten in mijn dag. In het begin probeerde ik dat snelle leven van voorheen nog wel voort te zetten. Ging ik toch doordeweeks afspraken maken met vrienden, ’s avonds werken, en proberen zoveel mogelijk te doen van wat ik normaal ook deed. Maar het kostte me meer energie dan het opleverde. En dus besloot ik, aanvankelijk noodgedwongen, om dat langzamer leven voort te zetten. Totdat het een nieuw soort gewoonte werd, eentje die het snelle leven grotendeels vervangen had. Als ik af en toe toch nog de neiging heb om te veel te snel te willen doen, probeer ik mezelf tijdig een halt toe te roepen. Dan denk ik weer terug aan hoe ik voort schuifelde met die buik in het tempo van de slak die de schildpad probeert in te halen. Waarop ik besef: ik doe de dingen heus snel genoeg.

Voor wie met me mee wil doen, dit zijn mijn 10 manieren om langzamer te leven:

• Doe minder, en doe dat aandachtiger. Maak bijvoorbeeld een to-do-list en streep de helft weer door omdat het geen prioriteit heeft. Focus op de dingen die je écht graag wilt doen en waar je een relaxed gevoel van krijgt. Ik schreef laatst al dat ik bijvoorbeeld gestopt ben met veel kleren kopen. Scheelt mij enorm veel tijd, maar misschien heb jij wel een andere onbewuste tijdopslorper (Netflix, Facebook, Instagram, Funda, in noem maar wat). Nu we het daar toch over hebben:
• Beperk je beeldschermtijd. Sinds ik bij wijze van experiment hier een week lang zo goed als beeldschermloos ging, probeer ik minder tijd online door te brengen. Het geeft mij het gevoel voortdurend áán te staan, terwijl ik ook wel eens op stand-by wil staan. Dus ’s avonds leg ik mijn telefoon ergens ver weg en kijk ik niet meer op Facebook. En als ik tv kijk, gaat die rond negen uur uit. Minder op social media posten scheelt trouwens ook veel tijd en energie. Hoef je niet steeds alle reacties te checken, maar kun je gewoon weer eens een boek lezen.
• Zeg nee. Deze is voor mij ook betrekkelijk nieuw, maar je kunt dus gewoon nee zeggen tegen opdrachtgevers, werkborrels, uitnodigingen, mensen, enquêteurs, en alles waar je echt even geen zin/puf/energie/tijd voor hebt. Je kunt je energie maar één keer gebruiken, dus investeer ‘m zo gunstig mogelijk, in het voordeel van jezelf. Ik bedoel niet dat je nooit iets voor anderen mag doen, maar alleen als je dit ook echt kan opbrengen, anders doe je die ander er toch niet echt een plezier mee (en jezelf ook niet).
• Ga elke dag naar buiten. Dat helpt mij om meer in het ritme van de natuur te leven. En de natuur leeft… langzaam. Alles op z’n tijd. Ik blijk het ook heel relaxed te vinden om iets in de tuin te planten en dan te kijken hoe het heel langzaam boven de grond uit komt. Vanwege mogelijk snertweer heb ik trouwens wel een water- en winddichte jas en waterproof laarzen aangeschaft, het moet wel leuk blijven natuurlijk.
• Kook langzaam. Snelle pasta’s maak ik nog steeds, maar als ik tijd heb, maak ik een langzaam gerecht. Iets wat lang moet sudderen en waarvoor je heel veel groenten moet snijden. Meestal maak ik dan meteen een pan vol, waardoor we er twee dagen van kunnen eten. Kun je die tweede dag lekker lanterfanten voor je aan tafel gaat.
• Pas je aan aan het ritme van de ander. Als je dingen snel wilt doen, maar de ander niet, probeer je dan aan te passen aan het tempo van de ander. Dit blijft voor mij trouwens een uitdaging, want ongeduld ligt op de loer als je snel van aard bent. Maar probeer maar iets snel te doen met kinderen! Lukt je niet. Het is veel relaxter om een versnelling terug te schakelen.
• Loop langzaam. Loop in plaats van snel eens langzaam. Kijk niet op je telefoon maar om je heen. Als je in de natuur bent, kun je naar de wolken staren, naar de bomen of naar de grond – het helpt als je kinderen hebt, want die staan bij elke plas te kijken alsof ze zojuist het nieuwste wereldwonder hebben ontdekt. Als je in de stad bent: maak oogcontact met andere mensen en glimlach. Die laatste hield ik dan weer over aan mijn glimlachexperiment.
• Praat minder, luister meer. Dit is eigenlijk gewoon een advies aan mijzelf, want dit is work in progress bij mij. Maar je hoeft dus echt niet elke stilte die valt op te vullen met gepraat. Ook hoef je anderen niet te overtuigen van je gelijk, indruk te maken, je punt te maken, jezelf beter voor te doen, etcetera. Gewoon niks zeggen kan ook. Of pas later iets zeggen. Of alleen ‘aha’ zeggen.
• Houd je agenda leeg. Of in elk geval: niet te vol. Ik ben laatst met yoga gestopt omdat ik er gestrest van werd dat er nóg een activiteit in mijn agenda stond. Ik moest namelijk afbellen als ik onverhoopt niet kon en dat was om de haverklap, dus ik ervoer een en ander meer als extra druk dan als ontspanning. Nu doe ik yoga voorlopig gewoon thuis, op een schapenvacht. Als ik weer meer tijd heb, zoek ik wel weer een fijne yogaschool (bij voorkeur eentje waar je gewoon binnen kunt lopen met een strippenkaart).
• Houd je doel voor ogen. Wat vind je belangrijk in het leven? Wat wil je bereiken? Focus daarop. Het mag iets abstracts zijn, zoals: verbinding maken met mensen, of: plezier hebben. Of iets concreets, zoals: een boek schrijven, een wereldreis maken. Stel dat doel niet uit, maar begin er NU aan. Dat maakt het ook makkelijker om nee te zeggen tegen alles wat je minder belangrijk vindt. Zo houd je meer tijd over om te doen wat je echt wilt – een doel dat je natuurlijk zo langzaam mag bereiken als je zelf wilt.

Lees ook: Waarom bankhangen heel goed voor je is