Een brief aan mijn agenda

Merel heeft het contact met haar agenda verloren. Al die tijd dacht ze dat ze dezelfde doelen nastreefden, maar in werkelijkheid zijn ze mijlenver van elkaar afgedreven. Om de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen, schreef ze die master-inplanner een brief.

Hallo Agenda,

Hoeder van mijn taken, manager van mijn leven. We moeten praten.

Laat me voorop stellen dat je je werk goed doet. Uitstekend zelfs. Chapeau. Elke dag staan mijn afspraken netjes naast elkaar op me te wachten, strak als een skinny ingepland. Van freelanceklus 1 naar interview 2 naar tandarts naar vrijwilligerswerk naar koffie-met-deze-of-gene naar uit-de-put-trek-sessie-met-vriendin. Er zijn weinig tools die zo efficiënt met tijd weten om te gaan als jij.

Desondanks heb ik toch even deze bila met je ingepland, of eigenlijk heb je dat zelf gedaan. Dank daarvoor. Puur om onze snaveltjes weer dezelfde kant op te krijgen. Je inplanvermogen is indrukwekkend, maar inmiddels toch een beetje van het gehalte houd-uw-adem-in-en-trek-uw-rits-dicht. Het past ja, maar ademen wil daarna niet echt meer lukken.

Daarom lig ik nu wakker. Het is 5.42 uur. ’s Nachts. Bij gebrek aan ademruimte gedurende de dag moet ik heel wat afademen als ik in bed lig. Ik puf me rot. Het is niet dat het niet léuk is wat ik op een dag allemaal te doen heb. Het is alleen nogal véél. Misschien kan ik beter het leven een brief schrijven. Of ‘ie even wil ophouden met al die leuke dingen. En met tijdrovende dingen ook. Met alles willen doen en alles goed willen doen. Ja leuk, Sinterklaas vieren! Nog een schrijfklus TUURLIJK! O enigjes, taalcoach worden voor een vluchteling! En JA HOOR dan ook nog bevriend raken met zo iemand. Zit je daar, met je uit de kluiten gewassen vriendengroep.

Of mijn hersens, die moeten ook eens nodig aangesproken worden. Waarom alles zoveel energie kost. Waarom ik zo snel overprikkeld raak van al die activiteiten en sociale contacten. En waarom ik ze toch met niet aflatend enthousiasme blijf binnenharken.

Ik weet het, ik doe het zelf. Maar misschien kun je een handje helpen. Dat je, als ik ’s ochtends al gestrest mijn keuken binnenkom, een profi cappuccino en verse krant mijn kant op schuift (valt dat niet ook onder je takenpakket?) en zegt: ‘Neem je tijd Merel, lees maar lekker die hele krant uit. Ik heb al je afspraken geannuleerd. En ja, alles is onder controle, iedereen houdt nog van je.’ En als ik weer met een nieuw idee aan kom (carrièreswitch, cursus speksteen bewerken, verlaten kittens socialiseren), misschien kun je dan zuur kijken en zeggen: ‘Nee Merel, dat is helemaal niet leuk. Bovendien heb je al iets te doen dit jaar. Helaas peanut butter.’

Een stukje ontspanning, dat is wat ik mis. Laat dat onze target van 2017 zijn. Een stukje relax, een stukje dag waarop ik gewoon een van de volgende dingen kan doen:

• Op de bank liggen en mijmeren.
• Mijn katten diepe bindweefselmassage geven en genieten van het moment dat ze uitgesmeerd op mijn schoot liggen en alleen nog maar lijfjes zijn en er verder niets meer bestaat.
• Al mijn uitgeknipte recepten inplakken (voornamelijk die van taarten).
• Urenlang dingen bakken. Ik denk aan iets met cheesecake of brownietruffeltaart, als dat bestaat.
• Mijn boekenkast uitlezen. En het internet ook.
• En dan gewoon even zelf een boek schrijven. Omdat ik zoveel hoofdruimte heb kan ik al mijn creativiteit eindelijk kanaliseren in een wonderschone en veelgeprezen roman.
• Door mijn eigen stad wandelen en mensen bekijken, gewoon een hele tijd al die gekke, grappige, mooie, ontroerende zielen bespioneren.
• Een verticale tuin aanleggen.

Nu is het zo dat ik wel eens een vrije dag heb, maar vreemd genoeg besteed ik die heel anders. Aan Nuttige Dingen, zoals de torenhoge afwas wegwerken. Of aan Zeer Onnuttige, zoals spelletjes op mijn telefoon. Want ja, heb maar eens de kracht om dat boek open te slaan. Of de open blik om onbevooroordeeld mensen te kijken en je niet te ergeren aan het feit dat ze voor je voeten lopen.

Dus Eerwaarde Agenda, als jij even een prio kunt maken van deze case, zodat de boel handjes en voetjes krijgt? Thanks.

Je Merel

Lees ook: Brief aan mijn smartphone:”Het spijt me, maar ik heb meer afstand nodig”