Een brief aan mijn onzekerheid: “Je weet me altijd weer te vinden!”

Onzekerheid,

Normaal gesproken zou ik een brief beginnen met ‘beste’ of zelfs ‘lieve’, maar in die categorie val je gewoon niet. Je kijkt nu al jaren mee over mijn schouder en er moet me iets van het hart: ik ben klaar met je. Het heeft nu al lang genoeg geduurd en het is tijd dat je iemand anders gaat lastig vallen.

Het begon eigenlijk al voordat ik er erg in had. Op de basisschool. Toen was je er al. Het enige wat ik wilde was vrienden maken, maar jij fluisterde steeds: ‘Maar wat als je niet leuk genoeg bent?’ En ik ging er in mee. Ik sprak niemand aan en stelde me afwachtend op, want ja, wat als ik inderdaad niet leuk genoeg was. Zo ging het nog jaren door, maar vrienden maakte ik gelukkig wel.

Het leek wel alsof je me steeds weer moest confronteren. Ik deed een speciaal faalangst-examen, want die keren daarvoor zakte ik steeds en kwam mijn ergste angst weer uit. Toen ik niet in één keer afstudeerde ging ik er bijna onderdoor dankzij jou, maar wist ik mij nog te herpakken gelukkig, met beter resultaat dan ooit. Want doorzettingsvermogen heb ik gelukkig wel.

Nu, jaren later, zit je me zelfs dwars tijdens mijn werk. Je weet me altijd weer te vinden. Ik kan alle research doen die ik wil voordat ik een artikel schrijf of een interview doe, maar jij steekt je lelijke kop weer op. ‘Wat als je een stomme vraag stelt, diegene het artikel stom vindt of wat als je helemaal stil valt en begint te stotteren?’ Want dat is wat je doet, jij laat me altijd afvragen of ik wel voldoe aan de normen van een ander. Niet aan mijn eigen normen, nee, die aan die van de rest van de wereld.

Ik geloof zelfs dat je me in de liefde vaak een oor hebt aangenaaid. Want weet je nog die leuke Britse jongen, die toch wel ver woonde daar in Londen? Ik kapte het maar af, want ik maakte er liever dan een einde aan dan het werkelijk te proberen en dan te falen. Want wat zouden mensen dan van mij vinden, als ik een romantische affaire had gehad met een donkerharige Brit die mislukte? Nou dan had ik me tenminste vermaakt, dat is wat ze zouden denken, maar jij wist steeds die twijfel weer naar boven te brengen.

Dus nee, het stopt hier. Ik ben er echt volledig klaar mee. Want hoe erg je ook aan het schreeuwen was, vorig jaar ben ik toch drie weken alleen gaan reizen door Italië en weet je wat: dat ging mij prima af. Het was fantastisch! En een gefaalde relatie zegt niks over mij als ik wel al mijn liefde en moeite er in heb gestoken. Dus onzekerheid, ga iemand anders lastigvallen maar sta nooit meer bij mij op de stoep, want ik zal je niet meer binnenlaten.

Caitlyn

Lees ook:Fuck die faalangst! Waarom falen juist sterker maakt!

(Beeld: iStock)