Hello stranger! Praat eens met een vreemde en wordt gelukkiger!

Je loopt een wachtkamer in: doodse stilte. Je gaat in de bus naast iemand zitten: doodse stilte. En dat is niet normaal, dat is hartstikke raar als je erover nadenkt. Vooral als je weet dat iedere dag even een praatje maken met iemand die je niet kent volgens onderzoek gelukkig maakt.  En we zijn dat natuurlijk helemaal niet gewend, dus een beetje raar is het ook. Liesbeth testte het daarom eens uit en… het kost even moeite maar leuk is het wél!

Lees ook: Wonderschoon: In de wolken

Dit hele blije gebeuren begon met een experiment voor mijn werk: voor een artikel moest ik een maand lang verplicht elke dag een praatje maken met een vreemde. Gewoon even hallo zeggen was niet de bedoeling, ik moest echt een Gesprek met een kop en een staart houden. Het werd in eerste instantie één van de ongemakkelijkste dingen die ik ooit deed, want ga er maar aanstaan: zomaar even een beetje aan gaan lullen tegen iemand die je niet kent. Dat ben je –in de westerse wereld – tóch al snel  een beetje stalkermateriaal afwijkend bezig. Maar kortom: ik nam de uitdaging aan, en vanaf dat moment maakte ik elke dag een praatje. Dat ging de ene keer beter dan de andere keer (van ‘hoi’ tot een heel gesprek met twee meisjes over een kat) maar naarmate ik the hang of it kreeg begon ik het eigenlijk steeds leuker te vinden en ging het me steeds beter af. Wat me misschien wel het meest verraste was de vriendelijkheid die met alle praatjes gepaard ging, en de gezelligheid die het even opleverde. Zo gek is die ander helemaal nog niet, dat idee. En dat bleek veel leuker dan ik had gedacht.

Want als je erop gaat letten, zijn mensen over het algemeen eigenlijk best wel een beetje weird bezig. Kijk op een gemiddeld treinperron om je heen en werkelijk íe-der-een staat als een zombie op zijn of haar telefoon te loeren. Niemand praat met elkaar, niemand kijkt op of om, contact wordt gewoon niet meer gemaakt. Ja digitaal, maar zeg nou zelf. Je loopt de wachtkamer van de dokter binnen: doodse stilte. Je gaat in de bus naast iemand zitten: doodse stilte.  Je zegt hallo tegen iemand: verbaasde blik. Als ze je al horen, want de helft van de mensen heeft een koptelefoon op. En dat is vreemd, heel vreemd. Want waarom? Waarom dat gebrek aan contact?

Natuurlijk: de westerse wereld is erg individualistisch geworden en de smartphone en social media hebben dat nog eens naar een hoger niveau getrokken. Maar we blijven allemaal mensen, en die vinden het over het algemeen leuk om in contact te staan met een ander mens. En daar kun je lang en kort over praten, dat is toch vooral een kwestie van zelf uitproberen en dóen, om erachter te komen wat er dan gebeurt (en of het wat voor je is).
Ik besloot daarom het experiment aan te gaan en ben dat na afloop blijven doen. Als ik in de trein ga zitten zeg ik tegenwoordig dus goedemorgen tegen de persoon tegenover me, ik maak praatjes met winkelpersoneel, als iemand glimlacht glimlach ik terug en ja: dat versterkt elkaar dus. Veel moeite kost het niet, leuk is het wel. En het verschilt een beetje waar je bent (in Amsterdam gaat het nét wat sneller dan in de bus op weg naar een klein Zeeuws dorp merkte ik) maar uiteindelijk lukt het meestal wel. En zo niet: dan is het ook niet erg, het moet vooral leuk blijven. En áls het lukt, kan het ontzettend goed zijn voor je humeur en het idee dat je niet alleen op deze wereld bent. Ook eens proberen? Denk dan eens aan deze dingen:

Maak oogcontact en glimlach: zo gebeurd, zodra je iemand ziet. Glimlachen naar een ander is sowieso een wondermiddel in de communicatie, en je voelt je er zelf ook beter door:

Zeg hallo: en wacht het antwoord van de ander af. Meestal is dat trouwens ook halllo (ja, duh)

Vraag iets: of begin over iets dat je samen ziet. Het weer, de reisbestemming, de enorme koffer die de ander bij zich heeft, welk boek hij of zij leest, etc.

Rustig aan: er móet niets, dus als het gesprek stokt is het ook prima. Ga niet als een dolle door met vragen als de ander geen sjoege geeft (maar dat was je vast ook niet van plan)

Let niet op wat anderen denken: want die denken vaak niets, of vinden het misschien wel gewoon grappig en gezellig dat jij een praatje start. Ik ben wel eens beland in een gesprek tussen 4 verschillende mensen (in de trein, dat dan weer wel) omdat iemand niet wist waar ze precies moest uitstappen. Ook dát is een gesprekje, houd het gerust klein.

Afwijzing bestaat niet: je weet nooit waarom iemand niet terug praat. Van de week was ik met enorme kiespijn op weg naar de tandarts toen een vriendelijke taxichaffeur een praatje begon, maar ik kon het echt niet aan. Dat geldt ook voor anderen: je weet nooit wat iemand aan zijn of haar hoofd heeft dus voel je niet afgewezen, dit is allemaal bedoeld voor de lol.

Wees geinteresseerd: iedereen vind het leuk als de ander interesse toont, en het kan jou ook weer een heel andere blik op iets of iemand geven. Toon dus interesse, dan komt die ander ook wel.

Verwacht niets: zie het als een manier om de wereld met andere ogen tegemoet te treden en zie daar de lol van in. Het gaat je hoe dan ook leuke ontmoetingen opleveren!

PS: inspiratie nodig? In dit fimpje keken wildvreemden elkaar 1 minuut lang in de ogen. Daarna ben je geen vreemden meer, zo blijkt…

Lees ook: Ik hou van jou: zo gaat dat in het échte leven

Gerelateerde artikelen

Back to top button