Help, ik ben zo druk! Maar dit gaatje in mijn agenda kan ik ook wel volproppen…

Stress en burn-outs zijn dé kwalen van deze tijd. We vinden dat we het enorm druk hebben en zijn vooral van mening dat we daar best wel een beetje onder lijden. Want: het werk (en de vrienden, de sportschool en de kinderen) gaan altijd door. Kunnen we nou niet eens een keer een beetje rust krijgen?! Eh, ja hoor, dat zou best kunnen. We hadden namelijk nog nooit zoveel vrije tijd als nu. Dus dat jouw agenda zo ontzettend vol zit, dat is gewoon je eigen schuld.

Lees ook: Levensles: de visser

“Wat hebben we dit weekend?” vroeg ik vanmorgen, enigszins vermoeid, aan mijn vriend. We ‘hebben’ namelijk eigenlijk ieder weekend wel wat. Verjaardag hier, etentje met vrienden daar, klusprojectje zus, sportwedstrijdje zo. Als ik door de agenda blader, schreeuwen de afspraken me tegemoet. Op zich allemaal leuk hoor, maar soms weet ik van voren even niet meer dat we van achteren ook nog leven, zo druk hebben we het steeds. Dit weekend bleek desalniettemin leeg in de agenda, echter bleven die pagina’s niet lang onbevlekt. Want oh, dan kunnen we wel even dit en eigenlijk moeten we ook nog wel daar naartoe. Of niet, schoot er heel even door mijn hoofd, maar dat is gewoon geen optie. Want we wíllen wel lekker niksen, maar we kúnnen het gewoon niet meer.

Die uitpuilende agenda’s, die stouwen we namelijk gewoon helemaal zélf vol met van alles en nog wat. Want ja, natuurlijk moeten we werken, maar in principe zouden we daarna natuurlijk gewoon naar huis kunnen gaan om enorm nikserig op de bank te ploffen. Maar in plaats daarvan rennen we vanuit kantoor twee keer per week naar een Pilatesklasje, of naar een restaurant voor een eetafspraak. We volgen in de avonduren nog even een cursusje en in het weekend is er altijd wel iets te verbouwen aan het huis, of een nieuwe hippe lunchplek te bezoeken, waar je echt moet zijn geweest. Maar dan doen we niet voor onszelf hoor, nee, dat doen we omdat het móet. Althans, dat vertellen we onszelf. Grote onzin natuurlijk, want niemand verplicht jou om ’s avonds Japans te gaan leren. Of op zaterdag drie afspraken op dezelfde middag in te plannen. Dat pistool dat we tegen ons hoofd aan voelen drukken, dat hebben we toch echt zelf geladen.

We wijten al die stress vaak aan de moderne (digitale) tijd. De smartphones, tablets, e-mail zouden ons rusteloos maken, een 24-uurs maatschappij creëren. Maar dat is maar gedeeltelijk waar. De mens is van oudsher namelijk gewoon geen ster in vervelen. FOMO (fear of missing out) mag dan misschien een nieuwe term zijn, al in de Middeleeuwen, na de secularisatie (waardoor God en het geloof dus veel minder invulling aan ons leven gaven) zag je dat mensen probeerden om alles uit het leven te halen wat erin zit. We hebben namelijk maar één leven en dus vinden we dat we geen tijd te verspillen hebben. Het mag allemaal niet ‘voor niets’ zijn geweest. We willen niet op ons sterfbed komen te liggen met spijt omdat we eigenlijk nog van alles en nog wat hadden willen doen, maar het erbij hebben laten hangen. Nee, we willen het gevoel hebben dat we álles gedaan gedaan hebben. Gewoon álles. Tja, dat is best veel natuurlijk. Dan krijg je die agenda echt wel vol.

We zijn voortdurend op zoek naar voldoening in het leven, naar invulling van ons bestaan. En daarom móeten we genieten, meemaken, doen. Terwijl we stiekem best wel een beetje moe worden van onszelf. Maar ja, wat heeft het anders allemaal voor nut? Stel je voor dat je je laatste adem uit moet blazen met de gedachte: “Wat heb ik gedaan met mijn leven? Vooral Netflix gekeken in mijn huispak.” Daar kunnen we dus echt niet mee aankomen, vinden we. Maar waarom eigenlijk niet? Als we dat nou leuk vinden? Als we daar, na een dag, een week, hard werken, nou echt, ja daar is ‘ie, van geníeten? Is dat dan slechter dan de geest geven met achterlating van een stapel volgepropte agenda’s? Nee, want uiteindelijk was het jouw leven en heeft er niemand last van gehad dat jij ook weleens een weekend wilde niksen. Toch? Die mensen in de kroeg hebben er geen borrel minder om gedronken. En jij had weleens een maandagochtend zonder kater. Dat is ook best weleens genieten.

Mijn agenda blijft dit weekend dus eens lekker leeg. Gewoon, omdat het kan. Of nou ja, ik heb er één ding in gezet: vervelen. Want ik ben best weleens benieuwd hoe dat nou is. Het zal wel even moeilijk zijn, waarschijnlijk krijg ik last van ontwenningsverschijnselen en de angst dat ik mijn leven nu totaal vergooid heb. Maar wie, weet misschien ben ik maandag dan weleens uítgerust, dat zou nog eens wat zijn. En dan kan ik er het komende half jaar tenminste ook weer tegen, aangezien dat natuurlijk alweer helemaal propvol staat gepland. Want poeh, wat heb ik het toch druk. Ik word al moe als ik er aan denk.

(Bron: Trouw)

Lees ook: Hoe zorg je voor meer rust in je hoofd?