Hoe ik de relatie met mijn stiefmoeder verbeterde via familieopstellingen

Wat doe je als je voortdurend in conflict bent met een dierbaar familielid? Mirjam stond bijna op het punt het contact met haar stiefmoeder te verbreken toen ze een coach vond die gespecialiseerd was in familieopstellingen. Ze waagde een laatste poging om het contact te herstellen. Met succes.

Ik ken haar inmiddels al veel langer dan ik mijn eigen moeder ooit heb gekend. Ik was acht toen mijn echte moeder stierf, maar mijn stiefmoeder was toen al in de familie. Niet veel later trouwde mijn vader met haar en kregen ze nog een zoon samen. Als kind schik je je in je lot. Je past je aan, stelt geen vragen en accepteert gewoon wat je voorgeschoteld wordt. Dat deed ik tenminste. Ook om te staande te blijven na de tragische dood van mijn eigen moeder.

Ik had me dan ook nooit echt verdiept in haar. In wie ze was of waar zij vandaan kwam. En waarom zou je ook als kind? Ze was er gewoon en zorgde voor ons. Punt. En daarmee was er gelukkig weer iemand die de moederrol op zich nam binnen ons gezin en daar was ik eigenlijk wel blij mee. We hadden dan ook meteen een klik toen ik haar voor het eerst ontmoette. De ergernissen kwamen veel later pas, zo rond mijn twintigste. Waarom dat gebeurde, wist ik toen niet, de irritaties leken zich eerder op een onbewust niveau af te spelen.

Toen ik twee jaar geleden begon te graven in het verleden van mijn eigen moeder en wat er precies was gebeurd met haar, kwam alles pas echt tot een kookpunt. Alsof ik toen pas besefte dat mijn stiefmoeder een heel eigen persoon was en ze niet in de verste verte op mijn biologische moeder leek. Dat zorgde voor verwarring bij me. Onbewust heb ik namelijk altijd wel een moederfiguur in haar willen zien, dus ergens vond ik dit besef ook wel een kleine deceptie. Toch viel er, met deze ontdekking, ook veel op zijn plek. De rol van moeder had haar immers nooit goed gepast, ze gedroeg zich altijd eerder als een vriendin van me altijd. En daarin zijn grenzen overschreden. Inmiddels weet ik, dat mijn woede vooral daar vandaan kwam.

Maar hoe moesten we nu verder? Allebei hebben we aan breken gedacht. Want ook voor haar was het een lijdensweg. Een stiefmoeder kan het namelijk nooit goed doen en heeft wat dat betreft een ondankbare taak op haar schouders genomen. Ze zal nooit kunnen tippen aan de echte moeder, hoe hard ze haar best ook doet. Zij was de strubbelingen dan ook goed beu. Maar breken is zo definitief. En onhandig in praktische zin, omdat je dan alle familieaangelegenheden moet skippen wil je elkaar kunnen vermijden. En het is niet leuk als je kinderen krijgt. Mijn kinderen zien haar echt als hun oma en zij mochten niet de dupe worden van ons conflict vond ik.

Ik besloot hulp in te schakelen van een coach en deze bleek gespecialiseerd in familieopstellingen. Ik had er wel eens van gehoord, maar van tevoren nooit bedacht om het in deze hoek te zoeken. En het was de spijker op zijn kop. Een familieopstelling is een intensieve, krachtige methode bedacht door de Duitse therapeut Bert Hellinger die helpt om inzicht te krijgen in de plek die we in onze familie innemen. Volgens hem vinden veel persoonlijke problemen en levensvragen hun wortels in de zogenaamde verstrikkingen van het familiesysteem. Want, of je het nu wilt of niet, je familie is het belangrijkste systeem waar je deel van uitmaakt. Opstellingen doe je meestal in een groep waarbij verschillende mensen familieleden representeren. Ik en de coach deden het echter één op één en gebruikten Duplo poppetjes in een tafelopstelling om mijn systeem te ontrafelen. Dat maakte de sessies minder zwaar, maar heel speels en praktisch juist. Mijn stiefmoeder deed ook een aantal sessies met de coach op deze manier en uiteindelijk werd het hele traject afgesloten met een paar gezamenlijke gesprekken.

Het heeft tot verbluffende inzichten geleid voor ons beiden. Zo kwamen we erachter dat ik als kind veel te veel verantwoordelijkheid op mijn schouders heb genomen. Hierdoor heb ik al heel jong de pet van volwassene opgezet waardoor ik dacht haar steeds terecht te kunnen wijzen. Ook toen ik ouder was. Ik stelde me zeg maar steeds boven haar, ook, omdat ze me toch niet begrensde. Voor haar bleek dit echter onverteerbaar omdat ze, door mijn gedrag, weer aan haar eigen moeder moest denken die háár continu afwees als kind. Snap je m nog? Hierdoor reageerde ze op haar beurt weer vijandig naar mij en waren de rapen continu gaar. De oplossing zat hem voor mij in het opnieuw opzetten van de ‘kinderpet’ en vanuit die plek proberen te reageren. Dus aangeven waar mijn behoeftes liggen vanuit mijn positie als kind. Dat is immers, ook al ben ik nu volwassen, wél mijn plek binnen ons systeem, ook al is ze mijn stiefmoeder.

Voor ons heeft het in ieder geval geleid tot een nieuwe start in meer verbondenheid dan voorheen. Waar ik vroeger al op de kast kon zitten van één, in mijn ogen verkeerd geplaatste opmerking, lijken de emotionele verstrikkingen nu ver te zoeken. Er is meer helderheid en sprake van contact dat gezond aanvoelt. Dus we zien elkaar nog regelmatig, maar hebben het niet meer over bepaalde onderwerpen om gedoe te voorkomen. Dat alles is heel duidelijk afgebakend met behulp van de coach en werkt tot nu toe als een trein. Ook leerde ik om niet gebukt te gaan onder je lot, maar in plaats daar van te buigen voor je lot en alleen dat al vind ik een opsteker van onschatbare waarde.

Gerelateerde artikelen

Back to top button