“Ik heb minder dan twee keer per week seks en dat is oké”

Volgens de bladen hoor je gemiddeld twee keer per week seks te hebben als je in een relatie zit. Johanna en haar vriend halen dat bij lange na niet en een tijdlang dacht Johanna dat ze zich daarvoor moest schamen. Maar NO MORE.

“Hoe vaak doen jullie het per week?”, vraagt mijn vriendin. Godverdomme… “Ja, of per maand… per jaar… whatever…” Ze kijkt schuin omhoog terwijl ze nadenkt. “Uhmmmm…” Was schuin naar boven kijken niet een teken van liegen? Naar rechts- of linksboven, welke was het ook alweer? Het gedeelte in je brein waar je verzinsels kweekt? “Vijf keer per week?” Ik stik ter plekke in mijn Gin Tonic en schrap haar die avond nog uit mijn vriendenlijst.

Ik voel me seksueel minderwaardig. Want aan het landelijk gemiddelde van twee keer per week ben ik nooit gekomen. Met niemand niet. En dus denk ik regelmatig dat ik niet voldoe en dat mijn relaties niet spannend genoeg zijn. De mate waarin een koppel seks heeft, wordt in de Libelle namelijk als graadmeter gezien voor hoe “gezond” die relatie is. De open relaties schieten als paddestoelen uit de grond en ook in de spirituele wereld is seksuele vrijheid de heilige graal. Er bestaan hele retreats waar je in je nakie door het bos danst en gezamenlijke orgasmes hebt van drie uur. En eerlijk, ik zie het mezelf nog wel doen… maar mijn vriend niet. En in de praktijk liggen wij 99% van de tijd gewoon een beetje te geiten in bed.

Als mijn vriend en ik het twee keer in de maand doen, is dat high five waardig. Dan zijn we helemaal in onze nopjes en kunnen we zonder problemen weer een paar weken voort. De enige die hier een probleem van maakt, ben ik. Als ik me weer eens door een tweeweken jong stelletje of vloggende bosnimf heb laten opnaaien. Wat ook niet helpt is dat het gemiddelde aantal keren seks overal per week wordt aangeduid. Als je maandelijks of jaarlijks seks hebt, doe je niet mee. Net als wanneer je een centimeter groter bent dan maat 44 of meer dan negen behandelingen nodig hebt bij de fysio. Dan val je gewoon van de aarde. En dat heb ik niet graag. Ik hoor er graag bij.

Dus moet mijn viking het van tijd tot tijd ontgelden. Dit zijn voor hem zeer vermoeiende periodes. Ik haal tantra boeken in huis en stel regels: “Deze maand doen we het minimaal één keer per week en nemen we om de beurt initiatief!” (Alsof kwantiteit iets zegt over de kwaliteit van seks…) En als dat niet werkt, geef ik hem de schuld -dat recht heb ik aangezien ik bij ons 51% van de keren de eerste move maak- en ga ik over tot seks-shaming: “Wáárom neem je nooit eens initiatief??” Ik verval in oude onzekerheden: “Vind je me niet sexy of zo?” En probeer tot slot te manipuleren: “Volgens mij zit er een soort blokkade bij jou… op je tweede chakra of zo… Als je nu niet in therapie gaat, betekent dat dat je niet van me houdt!” En dat allemaal om te kunnen voldoen aan een zogenaamd quotum. (Niet te verwarren met scrotum.)

Heel onnodig allemaal, want feit is dat ik heel gelukkig ben met onze relatie. Ja, ik zal er altijd over blijven fantaseren… dat ik sta te koken en hij me van achter grijpt, me tegen de koelkast aandrukt en we het then and there op de keukenvloer doen. Maar ik kook nooit, dus ja… En mijn vriend is geen gemiddelde man. Hij voelt zich nooit “macho” en denkt ook niet “negentien keer per dag aan seks”. Wel geeft hij me gemiddeld 200 kusjes per week, maakt hij me 1700 keer aan het lachen en vertelt hij me gemiddeld 46 keer dat hij van me houdt. Ook laat hij minstens één keer per dag weten dat hij trots op me is en geeft hij me gemiddeld vijf voetmassages per week. Not that anybody’s counting.

Johanna Nolet is coach, schrijver en spreker. Zij nodigt mensen uit om het voorbeeld te zijn dat ze zelf nooit gehad hebben. Ze is oprichtster van de populaire blog Geen Bekende Vrouwen en spreekt op congressen over zelfliefde in werk en relaties. Op de hoogte blijven? Like GBV op Facebook en volg Johanna op Instagram voor dagelijkse inspiratie.

Gerelateerde artikelen

Back to top button