“Je kan wel je hele leven wachten tot je de lotto wint, maar je kan het ook gewoon doen.”

Barbara’s vriendin zat helemaal vast in een situatie. Ze wilde samenwonen met haar vriend, maar dat leek onmogelijk. Tot ze op een dag wakker werd en besloot haar mindset te veranderen. Gewoon doen, werd haar motto. Daar hebben we wat aan!

“Ik zie echt geen mogelijkheid,” verzuchtte mijn vriendin. “Ik denk dat het ons nooit zal lukken om te gaan samenwonen.”
Mijn vriendin en haar vriend hebben allebei al meer dan 10 jaar een heerlijke huuretage, niet ver van elkaar. Ze betalen een laag bedrag in buurten waar nu alle huurwoningen plaatsmaken voor dure koopappartementen. Ze zijn de laatste der mohikanen in hun buurt. Sinds twee jaar kennen ze elkaar, en ze willen nu wel graag samenwonen. Zij werkt heel hard en heeft het nu wel gehad met dat overnachtingsetje in haar handtas.
Maar het is ingewikkeld. Terwijl we koffie drinken zet ze uiteen waarom het nooit zal lukken: allebei hun huis opgeven is zo zonde, vooral de man is zo gehecht aan het zijne, als het uitgaat kunnen ze nooit meer terug naar hun oude huis en eindigen ze in een slechte buurt, want hij verdient heel weinig omdat hij deels arbeidsongeschikt is en zal bijven. Dat speelt ook een rol: zodra ze gaan samenwonen wordt zijn aanvullende uitkering gekort en moet zij financieel voor hem gaan zorgen. En o, hij is zo gehecht aan zijn huis. En man, wat zijn de prijzen in de stad en buurt waar ze nu wonen toch hoog!

LEES OOK: Waarom zondagskinderen niet altijd maar gewoon geluk hebben

Ik luister en zie hoe de hindernissen zich opstapelen. Ik knik en denk koortsachtig na en besluit dat ik ook geen uitweg zie: deze berg van obstakels maken dat ze niet samen kunnen wonen, nooit.
Ik neem afscheid van mijn vriendin en ik maak me een beetje zorgen om haar. Als je nooit kunt samenwonen, heeft een liefde dan wel een kans?
De dagen daarna denk ik na. Ik kijk naar de huizen die te koop zijn in hun prijsklasse. En inderdaad: die zijn allemaal exact gelijk aan wat ze nu huren, maar dan met dubbele maandlasten. En te klein om met z’n tweeën te wonen. Ook ik geef het in gedachten op.

Drie weken later zie ik haar weer. Ze straalt. Uit haar tas haalt ze een iPad en laat me foto’s zien. Van een huis. In een andere stad. “We hebben het gekocht,” zegt ze. ”
Ik weet niet wat ik hóór! Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen?
Een paar praktische dingen had ze weten op te lossen: ze zijn in een andere stad gaan kijken, vlakbij en de helft goedkoper. Ze hebben een opknapper gekocht, dus haar vriend moet een half jaar lang klussen. Die tijd blijven ze in hun huurhuizen wonen, zodat ze langzaam aan het idee kunnen wennen. En die inkomensterugslag van hem? Ach, als hij een half jaar heeft verbouwd, is het huis weer veel meer waard, dus zo hebben ze dat voor zichzelf verantwoord.
Maar het belangrijkste verschil met de situatie drie weken geleden, was een kleine verandering in haar hoofd. “Ik heb gewoon de knop omgezet,” vertelt ze. “Ik dacht opeens: we kunnen wel ons hele leven wachten tot er een wonder gebeurt, of we de lotto winnen, maar je kan het ook gewoon doen!”

Interessant, niet? Dat het zo kan lijken dat je nooit uit een situatie zal komen, terwijl je eigenlijk hoort te weten dat er voor alles een oplossing komt.
Sommige problemen hebben ze gewoon op een plankje gelegd onder afdeling: niet aan denken. Zoals: wat als het mis gaat? Nou, daar moeten ze dan later mee dealen. Maar de basis is: niet meer wachten tot je de lotto wint, maar in het diepe springen.

Ik liep het café uit en dacht: op welk probleem in mijn leven zal ik deze levenswijsheid eens gaan toepassen? Ik kan er wel een paar verzinnen. Jij ook?

LEES OOK: Levensles: “Als je nou eens begint met je angst ‘een probleem’ te noemen…”

Gerelateerde artikelen

Back to top button