Levensles: de cirkel van vreugde
Er was eens een man, die hard op de deur van een klooster klopte. Een monnik opende de grote poort. “Deze druiven zijn de mooiste druiven die mijn wijngaard heeft geproduceerd. Alstublieft”, zei de man.
“Dank u”, zei de monnik. “Ik geef ze aan de abt.”
“Maar, ze zijn voor u. U opent de deur, beste monnik.”
De monnik bewonderde de hele ochtend de prachtige tros druiven en besloot ze toch aan de abt te geven. De abt had hem immers altijd aangemoedigd met zijn wijsheid, daarom vond de monnik dat hij ze verdiende.
De abt was blij met de druiven, maar hij besloot ze door te geven aan een zieke monnik in het klooster. “Het zal hem goed doen.” En de zieke monnik was dankbaar, maar besloot de druiven aan de kok te geven die hem altijd zo goed verzorgde. En de kok bewonderde de prachtige druiven. Hij vond ze zó perfect dat niemand de druiven meer zou waarderen dan de koster, dacht hij.
Ook de koster was blij met het geschenk, maar gunde de druiven aan de monnik, die hem bij binnenkomst van het klooster zo welkom had geheten. En zo kwam het dat hij nét voor het donker, de druiven gaf aan de monnik bij de poort. “Eet en geniet hiervan.”
De monnik besefte zich dat de druiven écht voor hem waren. En hij genoot van elke druif, terwijl hij nadacht over de cirkel van vreugde. En die cirkel was het plezier dat ze elkaar hadden gegund, via dit geschenk dat rond was gegaan.
