Lief zijn voor jezelf? Toedelidoki! Discipline helpt je verder

Toen Marlies eens vastliep wegens perfectionisme en van alles ‘moeten’ van zichzelf, nam ze de woorden van zelfcompassiegoeroes gretig aan: wees toch liever voor jezelf. Maar hé: je kunt ook doorslaan. Nu is ze helemaal in gloria over discipline.

Discipline: het is een woord dat ik vroeger haatte. Ik associeerde het met hardheid, de marine, bikkels, met over je eigen grenzen gaan, met gevoelloosheid, en haha: zinloosheid. Wilskracht vind ik trouwens ook zo’n jeukwoord: wat heb je eraan als je dingen puur op wilskracht doet, terwijl je er totaal geen been inziet? Voor wie of wat moet je dan maar tegen de klippen op door bikkelen?

Lees ook: 12 Signalen die erop wijzen dat je perfectionisme uit de hand begint te lopen

Maar dit terzijde. Een paar jaar geleden nam ik mij voor te luisteren naar de Brené Browns van deze wereld en lief te zijn voor mezelf. Dit om af te rekenen met al die innerlijke kritische stemmen waarmee ik mezelf veelvuldig afkatte. Dat ik iets weer een ongeduldige schreeuwmoeder was, of wéér te laat een stuk had ingeleverd. Wat een slapperd was ik toch. En my god, wat zat ik toch te hinniken als een bakvis tijdens dat interview. En dan dat gehakkel, is het nou zo moeilijk een vráág te formuleren? Maar zo zou je een vriendin nooit toespreken toch? En jezelf zo onaardig bejegen maakt alleen maar onzeker.

En dat is ook zo. Aan lullig tegen jezelf doen heb je niets. Hoe je al die stemmetjes stopt, lees je hier. Mijn punt was dat ik overall te lief werd voor mezelf en wat doorsloeg in ‘vaker achterover mogen leunen’. Omdat die boog niet altijd gespannen kan zijn en meer van dat soort bladiebla. Had ik hoofdpijn of voelde ik me groggy? Meid, maak je niet zo druk, dan werk je morgen gewoon een tandje harder, zalfde ik mezelf dan toe. En natuurlijk hoefde ik ’s avonds niet meer achter een beeldscherm, daar slaap je maar slecht van, echt, óók jij mag op de bank hangen Marlies! Geniet! Je leeft maar een keer.

Het was lekker. Wat zeg ik, héérlijk! Voor even. Want man, het leek wel of ik het steeds drukker kreeg terwijl ik minder deed. Wasmanden puilden uit (morgen immers weer een dag), de bulk e-mails jonge gestaag aan, plannen waarover ik fantaseerde kwamen nu definitief niet meer van de grond en als ik in de woonkamer stond het stof tot aan mijn oogballen. Van dit alles ging ik mij niet beter voelen over mezelf.

Op een stormachtige herfstdag werd deze algehele staat van lethargie ruw beëindigd. Een prachtige klus van een groot reclamebureau met een héél groot budget móest namelijk af. Ik voelde ook wel dat ik nu niet kon aankomen met: ‘Sorry, maar op donderdagavond trek ik mij altijd terug in mijn prikkelvrije cocon, met oordoppen in. En van blauw licht ’s avonds slaap ik slecht’. In blinde paniek besloot ik toch maar een nachtje door te tikken, misschien zou ik dat wel overleven. Het moest. Zitten, en tikken jij!

Het werd een heerlijke avond. Aanvankelijk gedreven door stress, kwam ik al snel in een heerlijke flow. Ultra gefocust was ik en de mooiste zinnen vlogen eruit, wat was dit lekker en leuk, en huh: ik ben nu al klaar en het is pas 23 uur. De volgende dag constateerde ik dat ik me in geen tijden zo voldaan had gevoeld. Creatief en gedreven ook, energiek. Niet emmeren maar aanpakken was veel beter voor mijn zelfvertrouwen!

Ik heb mijn zijige spirit dus weer laten varen. Discipline is leuk! Het geeft je de controle over jezelf en je leven en man, wat geeft dat een power. Hup, tik die e-mail naar die verzekering gewoon, dat gaat sneller dan die afwegen om het vandaag niet te doen en het op een nieuwe to do-lijst te zetten. Mijn huis is schoon (meestal), de mailbox leeg en opgeruimd, werk is op tijd klaar omdat ik niet langer smoesjes verzin om deadlines op te rekken. Ik drink geen/minder wijn meer ’s avonds en ga op tijd naar bed (meestal dan hè), waardoor ik me veel fitter voel. En het belangrijkste: ik heb zeeën van tijd over. Om onbekommerd gein te maken met mijn lief en kinderen, of om gewoon lekker niks te doen. Of een blog te tikken over de geneugten van discipline.

Deze tips hielpen (en helpen) mij om gedisciplineerd te zijn:

1. Gruwel je van het woord discipline? Zie het als een handige gewoonte die je op alle vlakken verder helpt.
2. Discipline kun je trainen. Bouw het elke dag op. Simpel: neem je voor een bepaalde taak te doen, en dóe die ook. Plan tijd ervoor in en scherm jezelf af van social media en andere prikkels tot je klaar bent.
3. Kies. Soms wil je écht teveel. Dan zie je bijvoorbeeld teveel mogelijkheden, kansen of ontwikkelingen die je niet wilt missen en doe je uiteindelijk helemaal niets. Bepalen waar jouw prioriteiten liggen, maakt het makkelijker te focussen.
4. Gun jezelf kleine overwinningen. Struikel je als Facebookend door je huis over die tas vol lege flessen en denk je: ‘dat doe ik later wel’ , leg je smartphone dan neer en doe het meteen. Voelt lekker en dat is meteen je beloning. Zo wordt het steeds makkelijker iets (nuttigs) te doen waar je eigen geen zin in hebt.
5. Kluster bezigheden. We zijn geneigd van alles door elkaar te doen, maar dat is niet efficiënt. Maak een reële planning – vanmiddag besteed ik een uur aan mijn mailbox, woensdagochtend van 9 tot 10 doe ik huishoudelijke klussen – en houd je daaraan. Dan kun je je namelijk veel beter focussen.
6. Je weerstand tegen vervelende taken tackel je trouwens door ze niet persoonlijk te maken (‘bah, ik vind dit saai/word hier niet vrolijk van/waarom moet ík dit nou weer doen?’). Zie jezelf als een persoon die taken verricht. Veel taken die moeilijk of vervelend lijken kosten doorgaans maar een paar minuten, dus je bent er zo vanaf. Hatsikidee, en door!

Lees ook: Ben jij weleens aartslui? Dan herken je jezelf in een paar van deze hilarische voorbeelden