Tinderdaten met Michael (43): “Hij is gelovig. Maar wel lief. En de sex is fijn”

Als je niet meer dagelijks in de kroeg staat, na de dertig dus, of niet makkelijk kunt versieren, is een beetje tinderen of lexa’en een uitkomst. We willen namelijk liefde, maarrrr we zijn ook kritisch. Te kritisch soms. En dan weten we niet of er nu wel of geen potentie in een date zit. Tamara (38) twijfelt heel erg of ze moet blijven daten met Michael (43). Hij heeft nogal een andere levensinstelling dan zij, maar ze geniet wel van zijn aanwezigheid. Wat moet ze doen?

Tamara: “Het is waarschijnlijk heel kinderachtig, maar ik had tot voor kort het idee dat ware liefde vanzelf wel op je pad komt. Dat je er niet naar moet zoeken, want dat er dan sowieso niks gebeurt. Ik zocht het dan dus ook niet. De laatste zeven jaar van mijn leven ben ik alleen geweest en dat beviel me prima. Ik trouwde op mijn 28ste met een lieve Antilliaan en op mijn 31ste gingen we uit elkaar. Niet omdat er iemand vreemdging, maar gewoon omdat het stom was geweest om überhaupt te trouwen. Wij zouden het nooit een heel leven met elkaar hebben uitgehouden. Ik ben heel netjes en gestructureerd, hij liet alles altijd op z’n beloop; we hadden er de hele dag ruzie over. Echt niet leuk. We probeerden van alles om bij elkaar te blijven, maar toen ook de sex minder spannend werd (en dat was altijd ons ding) dacht ik: “Dit gaat zo niet meer.” Gelukkig hadden we geen kinderen en weinig bezit, dus de scheiding kwam er makkelijk door. Rudy en ik zijn nog steeds vrienden, we zien elkaar twee keer per jaar en hebben dan nog steeds grote lol. Ik ben alleen heel blij dat ik niet meer samen met hem onder één dak woon.

Eerst was ik blij dat ik het rijk voor me alleen had. Weg spanning en irritaties, zelf kunnen bepalen hoe de inrichting van mijn nieuwe appartement eruit zou moeten gaan zien, zo laat thuiskomen als ik wilde. Ik kan eerlijk zeggen dat ik er een jaar of drie enorm van genoten heb. Gelukkig had ik geen kinderwens, dus ik voelde me niet gehaast in het vinden van een partner. Ik heb zelfs nog een tijdje gedacht dat ik misschien wel alleen zou blijven.

De laatste jaren begon het echter toch te knagen. Ik begon het te missen dat ik ’s avonds niet tegen iemand aan kon liggen op de bank, dat mijn lichaam nooit meer bemind werd, dat er niet iemand is die mij de allerleukste en het meest sexy vindt. Vriendinnen zeiden me dat ik moest gaan tinderen, maar ik had daar echt geen trek in. Het gebeurt vanzelf wel als ik me ervoor openzet, dacht ik. Nou, er is veel gebeurt de afgelopen jaren, maar ik heb dit jaar letterlijk één onenightstand met een 25-jarige gehad en daar zat echt geen enkele relatie-potentie in.

Dus twee maanden geleden heb ik toch maar schoorvoetend een tinderprofiel aangemaakt. Echt leuk vond ik het niet. Op de een of andere manier voelde het alsof ik mezelf in de uitverkoop zette, maar goed…de drang om iemand te ontmoeten was groter dan mijn reserve.

Al vrij snel had ik met een paar mannen een ‘match’, zoals dat heet. Er volgden wat dates die in zijn geheel niet onaangenaam waren, maar ik vond de mannen in kwestie niet leuk genoeg voor een relatie of sex. Na een maand of twee raakte ik aan de praat met Michael. We stuurden elkaar af en toe berichtjes, maar het kwam niet echt verder. Van zijn foto werd ik niet heel enthousiast, dus afspreken hoefde van mij niet 1-2-3. De gesprekken werd echter steeds interessanter en toen hij me vroeg om elkaar toch eens te zien, stemde ik in. We spraken af in een koffietentje in het centrum van de stad, op een zondagmiddag. Hij was knapper dan op de foto, vond ik, en hij had een aangename stem. We kletsten eigenlijk meteen over van alles en nog wat en die koffie werd lunch en lunch werd een middagborrel en daarna hebben we aangeschoten gezoend.

In de weken die volgden zagen we elkaar heel geregeld en ik had voor het eerst sinds tijden weer eens ontspannen, heerlijke sex. Ik was er best in mijn nopjes mee. Wat ik echter lastiger vond, was dat hij me vertelde dat hij christelijk is en elke zondag naar de kerk gaat. Hij zit ook bij allerlei clubjes van zijn kerk en hij gelooft echt dat Jezus gestorven is aan het kruis om de zonden van de mensheid te dragen. Liever had Michael een gelovige vrouw getroffen, maar hij zegt dat hij me ook niet wil laten gaan vanwege ons verschil op dit gebied. Hij wil heel graag uitzoeken of we een kans hebben. Ik vind het allemaal veel moeilijker en denk er momenteel dagelijks over na. Michael is echt een leuke man. We hebben lol, we kunnen goed praten, maar dit onderwerp is ontzettend beladen. Als je echt met iemand je leven wil delen dan is dit toch wel een heel groot ding. Ik wil heel graag weten wat anderen hiervan vinden en of mensen ervaringen met soortgelijke relaties hebben.”

Reageren op Tamara’s verhaal? Laat een reactie achter op facebook!

(Namen in dit stuk zijn gefingeerd en bekend bij de redactie)

(Beeld:Unsplash)

Gerelateerde artikelen

Back to top button