Vala en haar ex-man gaan samen op vakantie – en dit is waarom

Vala is drie jaar geleden gescheiden. Zij en haar ex-man hebben co-ouderschap over hun twee kinderen en inmiddels allebei een nieuwe relatie. Toch zien ze elkaar nog regelmatig en gaan ze zelfs samen op vakantie. En nee, dat is niet raar of ongemakkelijk.

Afgelopen zomer zat ik samen met mijn ex-man op een bungalowpark aan zee. In dezelfde bungalow dus. En met zijn vriendin en mijn man. We gingen met z’n allen naar het strand en uit eten, speelden badminton en volleybal en dronken ‘s avonds als de kinderen in hun slaapzakjes lagen een wijntje met z’n vieren. Het was een gezellige vakantie. En een rare vakantie. Althans, dat vonden wij niet zozeer, maar wel iedereen om ons heen. Want, “Poeh, dat is wel heftig” en “Is dat niet heel ongemakkelijk?” zeggen mensen dan. Maar nee, dat is het niet. Ik zou niet weten waarom het een probleem zou moeten zijn. Want mijn ex-man en ik zijn dan wel gescheiden, maar dat betekent niet dat we elkaar niet meer aardig vinden. Bovendien hebben we samen twee kinderen, dus we zullen de rest van ons leven met elkaar verbonden zijn. En dat gaat heel wat makkelijker als je gewoon met elkaar door één deur kunt. De deur van hetzelfde vakantiehuisje dus.

Ik zie mijn ex-man als één van mijn beste vrienden. Natuurlijk, ik vind hem ook vaak een irritante gast en ik ben blij dat ik niet meer met hem getrouwd ben. Andersom geldt dat net zo goed voor hem. Ik weet vrij zeker dat-ie God op z’n blote knieën dankt dat-ie van me af is. En ja, er zijn vervelende dingen gebeurd tussen ons. Er is tenslotte een reden dat we niet meer samen zijn. We zijn boos geweest en gekwetst en verdrietig en teleurgesteld. Allebei. Dat was niet makkelijk. Maar ik ben ook altijd van hem blijven houden. En dat zal ik blijven doen. Niet op de manier zoals toen we nog bij elkaar en gelukkig waren, maar zoals je houdt van de andere mensen in je leven die belangrijk voor je zijn. Ik werd destijds verliefd op mijn ex omdat hij een aardige jongen was. Een intelligente man en bovendien erg grappig. Dat is hij nog steeds. Daarnaast is hij een toegewijde vader en kun je heel gezellig een wijntje met hem drinken. Hij is dus uitstekend materiaal voor een leuke vriendschap. We passen alleen als geliefden niet bij elkaar. Maar nu de ringen af zijn kunnen we heel goed samen verder. Op een veel leukere manier.

Ik zie het nut niet in van blijven hangen in de dingen die gebeurd zijn. Van wrok koesteren of verbitterd zijn. Het verleden kun je namelijk niet veranderen, dus het enige wat erop zit is te berusten in gedane zaken. Die nemen nou eenmaal toch geen keer. Maar op de toekomst heb je wel invloed. Daarom hebben wij gezegd: we laten elkaar los, maar die toekomst gaan we hand in hand tegemoet. Voor de kinderen, maar ook gewoon voor onszelf. Ik wil hem namelijk helemaal niet kwijt. We hebben samen heel veel meegemaakt en die dingen wis je nooit meer uit. We zijn samen naar Amerika vertrokken met twee koffers met kleren en verder niets. We kregen in Amerika samen twee geweldig mooie kinderen; een zoon die autistisch bleek te zijn en een dochter die chronisch ziek was. We hebben ons samen zorgen gemaakt over ons jongetje dat niet mee kon komen in de wereld waarin hij leefde, hebben samen gevochten voor de juiste hulp voor hem. We hebben samen wekenlang in het ziekenhuis gezeten, aan het bedje van ons zieke meisje. We hebben elkaar in kille, steriele wachtruimtes zwijgend aangekeken en zonder woorden uitgesproken dat we bang waren dat ze dood zou gaan. Hij was het die vervolgens aan mijn eigen ziekenhuisbed zat en mijn hand vasthield terwijl er een heel dikke naald diep in mijn ruggenmerg gestoken werd voor een lumbaalpunctie. Hij was het die erbij was toen een arts mij vertelde dat ik zelf ziek was en dat ook zou blijven. Al die dingen heb ik meegemaakt en doorstaan met hem. Dat smeedt een band. Een band die je wat mij betreft nooit meer verbreekt. Omdat dat soort dingen je verbinden voor het leven.

Er zullen nog genoeg momenten komen dat mijn ex-man en ik het niet met elkaar eens zijn. Dat we ons doodergeren aan elkaar en misschien zelfs flink ruzie zullen maken. Want, zoals ik al zei: het is soms ook gewoon een fucking irritante gast en ik een kutwijf. Maar dat maakt niet uit. Want uiteindelijk, in de basis, zal ik hem nooit afvallen. Ben ik er als hij me nodig heeft en andersom. Dat weet ik. Hij is de vader van mijn kinderen en daarmee heeft hij zich verzekerd van een plek in mijn hart die hij nooit meer kwijt zal raken. Dus ja, mijn man en ik gaan dit jaar weer met hem en zijn vriendin op vakantie en nee, dat is niet raar of ongemakkelijk. Want mijn ex-man is nu mijn vriend geworden. En zeg nou zelf, met vrienden op vakantie, dat is toch gewoon hartstikke gezellig?

Lees ook: Helicopterouders, ga eens landen! De kindertijd is overrated.

Gerelateerde artikelen

Back to top button