Waarom het zo leuk is dat we weer allemaal dezelfde series kijken

Kijken wat, wanneer en met wie je wilt voor een paar euro per maand… Netflix heeft alles in zich om als een verslaving te werken. En is dat erg?! Nee hoor!

Mijn vriend en ik kijken de laatste twee afleveringen van de Netflix-docuserie Making a Murderer. Met stijgende verontwaardiging keken we de afgelopen week naar hoe een wat dommige, maar verder onschuldig lijkende Steven Avery voor de tweede keer wordt veroordeeld voor een misdaad die hij waarschijnlijk niet heeft gepleegd, om over z’n onschuldige neefje maar te zwijgen…
Samen bekijken we de reacties van mensen op Twitter die met dezelfde mengelmoes van emoties de serie hebben gekeken. We krijgen er maar niet genoeg van om erover te praten. Zóveel justitiële dwalingen!

LEES OOK: Deze 5 dingen vréten tijd (en zo krijg je die weer terug!)

Als ik diezelfde week op een feestje met een totaal vreemde fanatiek over de bewijslast in de serie zit te praten, als waren we beiden juryleden, word ik overvallen door een warm gevoel van nostalgie. Hoelang is het geleden dat ik op een feestje met een vreemde praatte over wat ik op tv heb gezien?! Ik kom niet verder dan Twin Peaks dat ergens in de nineties een hit was…
Al jaren is tv-kijken een tamelijk individuele bezigheid. Oké, vriend en ik kunnen nog wel een serie delen. Maar een collega of vriendin vinden die ook heeft gekeken, dat is als op zoek gaan naar een prijswinnend staatslot. Enige uitzondering is Wie is de mol? Daarover wil het nog wel eens gaan bij de koffieautomaat. Maar daarmee houdt het wel op. Voor vrouwen helemaal! Mannen hebben natuurlijk voetbal. En vooruit, met een EK of WK doen vrouwen ook mee aan de borrelpraat. Maar echt lekker ‘diep gaan’ over karakters, kleding en krengerigheid, nee, dat zat er niet in.

Maar nu Netflix sinds een paar maanden in ons leven is, is het tij geheel gekeerd. Het begon al met de vriend met wie we het abonnement delen. Hij zette voor ons meteen een paar favorieten klaar en wijdde ons zo in in een nieuwe community. Beginnend met Narcos, vloeiden we smooth over in House of Cards. Die serie hield ons enkele weken bezig en wat opviel, was dat we in die weken (en daarna) meer dan eens met mensen spraken die ook (hadden ge)keken óf met andere tips kwamen. Een bevriend stel dat in een 48-uurssessie een hele serie had gekeken. Een gezin dat de zondagavond tot Downtown Abbey-avond had gebombardeerd. En een vriend die turfde hoeveel sigaretten er per aflevering van Mad Men werden gerookt. Het waren geen diepgravende gesprekken, maar ze gaven wel een fijn gevoel: we deelden iets. Alsof we lid waren van een onbekende club.

Ook leuk: in allerlei pers verschenen artikelen over Netflix, artikelen die bevestigden dat wij onderdeel aan het uitmaken waren van een gemeenschap. Nog leuker werd het toen wij nieuw-ingewijden een beetje wegwijs konden maken op Netflix en bij een volgende ontmoeting hun bevindingen hoorden. Babbelden we zo maar een kwartier over het nauwkeurig nagebouwde jaren zestig decor in Mad Men of de lesbische verhoudingen in Orange is the new black!

Steeds vaker ontmoeten we mensen, bekenden en onbekenden, met wie we ons Netflix-verleden vergelijken, kijktips uitwisselen en lachen om de streken van hoofdrolspelers. En dat voelt fijn! Alsof we elkaar een beetje beter begrijpen en ons verbonden voelen. Omdat zij ook een paar weken lang de rise and shine van Pablo Escobar hebben gevolgd en benieuwd zijn hoe het verder gaat. Omdat ook zij zich avondenlang hebben afgevraagd of het zo goed zou blíjven gaan tussen Frank en Claire Underwood.
Netflix brengt de saamhorigheid in de maatschappij weer terug. Netflix brengt je weer met elkaar in contact. Netflix zorgt weer voor interessante gesprekken tijdens verjaardagen.

Het voelt weer zoals in de tijd dat er nog geen commerciële omroep was en iedereen naar Nederland 1 of 2 keek. Of misschien voelt het wel als wat onze kinderen delen die allemaal naar dezelfde vloggers op YouTube kijken. Misschien is de wereld niet eens zo veel veranderd als we denken. Of zijn we terug bij af! En dat is dan in dit geval helemaal niet erg!
En natuurlijk kunnen we zonder. Net zoals we een maand zonder alcohol kunnen. Of zonder onze smartphone. Maar waarom zouden we?! Netflix maakt de wereld toch net dat beetje leuker!