Waarom heus niet iedereen die op wereldreis gaat vlucht

Liselotte is net terug van een reis van zes maanden, die ze demonstratief een wereldvakantie noemt. En nee, ze ging niet weg om ‘zichzelf te zoeken’ of om iets ’te betekenen voor de wereld’. Ze ging ‘gewoon’ weg, omdat het kon. Maar dát gaat er lang niet bij iedereen in.

Toen ik mijn reisplannen bekend maakte, was een van de reacties die me nog altijd bij is gebleven – van een zeker persoon die een heel stuk ouder is dan ik ben, namelijk 65: ‘O god, jij ook al? Dat doen zoveel mensen van jouw generatie. Vluchten voor je problemen, maar ik kan je verzekeren dat als je terugkomt, die problemen er nog steeds zijn. Het heeft helemaal geen zin.’ Met mijn mond vol tanden stond ik. Want deze had ik niet zien aankomen. Vluchten voor welke problemen? En kan ik niet gewoon op reis omdat me dat ontzettend leuk lijkt? Omdat ik mijn spaargeld niet in een veel te duur koophuis wil steken, maar op avontuur wil? Blijkbaar niet.

Nu moet ik toegeven dat ik wel veel reizigers die in mijn ogen vluchtgedrag vertoonden, ben tegengekomen. Zij die er openlijk voor uitkwamen er enorm tegenop te zien om naar huis te gaan. Het liefst bleven ze voor altijd reizen, het idee om weer mee te moeten draaien in de westerse, drukke maatschappij greep ze naar de keel. Het contact met mensen thuis was aan het verwateren. Niemand begreep ze, alleen gelijkgestemde reizigers snapten hoe zij zich voelden. Sommigen van hen reisden alleen, maar meer omdat ze dat van zichzelf moesten, dan omdat ze het echt leuk vonden. Want alleen zijn, dat vonden ze maar niets.

En ik vond het als ongecompliceerde reiziger die heel bewust alleen reisde, dan weer best een opgave om dit soort types, die de neiging hebben om zware gesprekken te voeren te omzeilen. Want man, wat zuigen die mensen een energie. En als ik ‘soortgenoten’ ontmoette, kon ik wel een gat in de lucht springen van blijheid. Want dat viel nog niet mee. Maar, ik kan je verzekeren dat ‘ie bestaat: de reiziger die op pad is omdat het kan, omdat hij dat wil. Ik ontmoette gelijkgestemden uit alle hoeken van de wereld. En die mensen, die keken er net als ik aan het eind van de trip best naar uit om naar huis te gaan. Omdat het daar gewoon ook heel fijn is. Dus.

lees ook: Ook altijd de drang om te reizen? Dat zijn je genen