Waarom je soms ja moet zeggen als je nee bedoelt

Ja zeggen als je nee bedoelt. In sommige situaties, bijvoorbeeld op het werk, kan het goed uitpakken. Je gaat uit elkaar met het gevoel een goed gesprek te hebben gehad, en daarna kun je als ja-zegger nadenken wat het werkelijke probleem is en dat aanpakken. Werkt als een trein!

Een vriend van me was door een kantoorgenoot gevraagd om wat vaker op kantoor te zijn. Hij is een drukke salesmanager, die de hele dag op pad is en als hij dan eindelijk een dag geen afspraken heef,t vindt hij het fijn om ’s morgens even thuis een paar dingen te doen die er echt toe doen. Rond half elf gaat hij dan naar kantoor zodat hij een en al oor kan zijn voor zijn collega’s.

LEES OOK: Waarom nee, nee is en niet ja.

Maar zijn partner zag dat dus anders. Zij vond dat zij zo veel vragen van het personeel moest beantwoorden en dat hij er dus meer moest zijn, zodat hij daar een deel van kon overnemen. Alleen: mijn vriend zorgt grotendeels voor de opdrachten van het kantoor. En als hij geen tijd heeft om ook die belangrijke dingen te doen, zoals nieuwe klanten  bestuderen, besluipen en benaderen, zou er minder geld binnenkomen. Toch koos hij ervoor om niet de confrontatie hierover aan te gaan. Hij besloot gewoon ja te zeggen: “Ja, dat is goed, je kent mijn agenda, je weet hoe krap het is, maar ik ga proberen er meer te zijn.”
En vervolgens ging hij terug naar zijn oude routine hij besloot aalleen haar beter op de hoogte te stellen van waar hij was. Hij milde haar ’s morgens dan: “Ik kom er zo aan hoor, ik ga alleen nu nog even die ene grote klant die we al zo lang willen hebben even een mail sturen en dan stap ik op de fiets.”
Zijn partner kreeg daardoor dezelfde opwinding die hij voelde: o wat spannend, wat zou de klant antwoorden. Dus schreef ze: “Succes!!!” En bleef hij gewoon tot half elf niet op kantoor verschijnen.

Is dat slecht? 
Ik denk dat hij het goed heeft aangepakt. Zijn partner voelde zich alleen in het aansturen van het personeel, dat is heel begrijpelijk. Hij voelt zich alleen in de druk steeds weer voor nieuwe klanten te moeten zorgen. Door haar tegenwoordig deelgenoot te maken van zijn werk, voelt zij ook hoe belangrijk het is wat hij doet en leeft ze meer mee met wat er gebeurt als hij er niet is: dan haalt hij klanten binnen.
Als hij in het gesprek nou had gezegd: jij moet op de tent passen terwijl ik de belangrijke dingen doe, was het gesprek heel anders verlopen. Dan was zijn partner thuisgekomen met het gevoel dat er niets aan haar positie te veranderen viel, dat wat hij doet veel belangrijker is, en was ze misschien wel gaan overwegen een andere functie te zoeken.

En? Werkt het?
Het gesprek is nu drie maanden geleden. Mijn vriend heeft haar er nooit meer over gehoord. Het lijkt erop dat hij door haar gerust te stellen en vervolgens een andere tactiek te kiezen – ja zeggen en nee doen – hun relatie weer op de rit heeft gekregen, en naar ieders tevredenheid!

Waar kun je dit toepassen?
Bij bijna elk gesprek op het werk kun je er een element van gebruiken. Principiele gesprekken over de koers zijn vaak heel lastig, jouw baas krijgt te horen van zijn baas dat er iets anders moet, en die geeft het weer door aan jou. tegenspreken is dan vaak contraproductief. Als je het gevoel hebt dat jouw koers die net een tikkeltjes anders is, beter werkt dat de gevraagde strategie en het gaat om iets dat belangrijk is en zichtbaar, probeer dan gewoon eens ja te zeggen en nee te doen. Misschien pakt het inderdaad beter uit, en dan krijg je applaus. Knappe jongen die je dan nog helpt herinneren dat er een verzoek lag het niet te doen.

LEES OOK: Waarom werken voor een baas onnatuurlijk is