Waarom solliciteren net zoiets is als daten

‘Hierbij solliciteer ik op de functie van…bla bla bla’. Bla bla bla inderdaad, want hup, daar gaat je cv de papierversnipperaar in. Voor een standaard sollicitatiebrief doen we het niet meer. Wil jij je droombaan? Dan kun je beter je memoires schrijven.

Het leven wordt steeds vluchtiger, steeds oppervlakkiger. En de mens steeds meer een eenheidsworst. We hebben allemaal drie master-titels, zijn allemaal ooit wel ergens ‘manager’ geweest en allemaal ‘perfectionisten met uitstekende leidinggevende kwaliteiten’. Vergelijk de gemiddelde LinkedIn pagina met een persoonlijk profiel op een online datingsite en het loopt allemaal zo in elkaar over dat je niet meer weet of je na een koffierondje met de kandidaat van je keuze een handdruk krijgt, of een tongzoen. De originaliteit is ver te zoeken. Terwijl dat nou juist is waar we zo’n behoefte aan hebben. En waar jij je dus mee kunt onderscheiden.

Zit jij te azen op die ene droombaan, of heb je je zinnen gezet op een carrièreswitch, dan is het zaak om ervoor te zorgen dat je eruit springt. Jezelf laat zien. Maar dan écht. Omdat we klaar zijn met de mainstream-mens. Wie zichzelf op de liefdesmarkt aanprijst als ‘lekker gezellig’, ‘romantisch’, of  als ‘liefhebber van goede gesprekken’ vist al gauw naast het net, ook al zijn er heel wat vissen in de zee. Solliciteren is eigenlijk ook gewoon elkaar het hof maken en daarvoor gelden dus soortgelijke regels. Niemand heeft tenslotte zin om te komen opdraven voor een saaie sok met een cv waar je er nog dertien van in een dozijn hebt. Been there, done that en zo’n hippe duckfaceselfie hebben we inmiddels al 80 keer gezien. We swipen liever nog even verder.

Hoewel het lijkt alsof we steeds meer mogelijkheden en kansen hebben, alsof er steeds meer kan en mag, durven we eigenlijk steeds minder origineel te zijn. Het liefst lopen we lekker in de pas en conformeren we ons vooral aan ‘hoe het hoort’. Je zou denken dat we de jaren ’50 inmiddels wel voorbij zijn, maar eigenlijk zijn we met al onze gladde Instagramfiltertjes en jobcoachingsessies een stelletje conservatieve bangeriken geworden. En zitten we allemaal als muurbloempjes angstig aan de kant te wachten tot we uitgenodigd worden om te dansen. Terwijl we ook gewoon die dansvloer op zouden kunnen springen om onze moves te laten zien. En zeg nou zelf: jij bent op een eerste date toch ook meer gecharmeerd van iemand die misschien af en toe van de zenuwen een gekke bek trekt, of heel dapper met een witte blouse aan toch gewoon spaghetti bolognese besteld, dan van iemand die geheel volgens de etiquette heel onberispelijk een saaie salade zit weg te kauwen?

Het is tijd om weer onszelf te zijn, de maatschappij zit weer op jou te wachten. Op jóu dus, niet op dat gelikte type op je Facebookfoto. Dus ja, je mag ook zonder coole sneakers en zonder perfect getrimde hipsterbaard op gesprek. Want wat zeggen die over jou? Eigenlijk alleen maar dat je niemand bent. Want je bent dus iedereen. Laat die gympen daarom maar thuis, maar neem vooral wel je verhaal mee, want daar zijn werkgevers dus wél in geïnteresseerd. Iets heftigs meegemaakt, een enorme misser begaan, of heb je een rare hobby? Deel het! Het maakt je onderscheidend. Zo lag ik eens nek aan nek met een andere kandidaat om een functie en ging er uiteindelijk met de overwinning vandoor nadat ik bekende dat ik fanatiek World of Warcraft speelde. Dat was namelijk weer eens wat anders dan Pilates. Want dan kun je wel op cv zetten dat je enorm ‘flexibel’ bent, je weet pas echt wat troubleshooten is als je met 35 andere mensen in een online dungeon een draak probeert te slachten.

Lees ook: Motivatie nodig op werkgebied? Deze hilarische quotes bieden uitkomst.