Waarom sorry zeggen echt niet altijd hoeft (sorry! :-)

Excuses maken is belangrijk. Iedereen is wel eens onhandig, onaardig of erger. Dan haal je vriendelijk bakzeil, in de hoop dat de ander je nog steeds lief blijft vinden- ookal weten jullie allebei –slik- wel even beter. Tot zover het nut en noodzaak van excuses. Maar wat is dat toch met al dat andere ge-sorry de laatste tijd? Is sorry een soort nieuwe, maar rare beleefdheidsvorm aan het worden?

“Sorry dat ik dit zeg hoor, maar…”
“Sorry, maar mag ik wat vragen?
“Sorry schatje, zei ik iets verkeerds?”
“Sorry, maar wat zei je?”
“Sorry dat ik besta hoor….”
Er is iets aan de hand met sorry. We zeggen het te vaak. Of nou ja: laat ik maar beginnen. Ik vind het soms best moeilijk om hardop te zeggen wat ik van iets vind. Ja, tegen mijn liefje en vriendinnen ben ik nogal haarfijn, maar als ik in een zakelijke situatie zit (collega’s, De Baas, een opdrachtgever) ben ik voorzichtiger. En dus betrap ik mezelf erop dat ik nog al eens te scheutig ben met het S-woord. “Sorry, maar ik denk daar anders over.” Of: Sorry, maar ik heb het echt even heel druk dus ik kan je nu niet helpen.” En deze uit eigen doos was ooit ook vrij verschrikkelijk: “oh haha, ik begreep je even verkeerd, sorry!” Ook in andere situaties kan sorry nog al eens een rare en zelfs ondermijnende vorm van beleefdheid zijn. “Sorry, maar mag ik bestellen?” (tegen een serveerster die je al een half uur systematisch negeert), “sorry, maar kan die avond niet met je afspreken” (maar een andere keer wel dus niets aan de hand toch?). Of de klapper: “Sorry, maar ik wil mijn excuses maken” (Echt gehoord. En lief, maar ook een beetje gek wel). Kortom: sorry, maar moeten we misschien eens stoppen met zo vaak sorry zeggen?

Minder zelfverzekerd
Natuurlijk: fouten zijn menselijk en een goed en oprecht excuus dient daarom hopelijk altijd een doel, maar wie het te vaak doet bereikt helaas het omgekeerde. Want wie te vaak sorry zegt loopt het risico om minder zelfverzekerd en zelfs onbetrouwbaar over te komen. En dat kan niet de bedoeling zijn. Het goede nieuws: wie teveel sorry’t is niet alleen. Volgens onderzoek van The university of Waterloo blijkt dat veel mensen last hebben van het zogenaamde I’m sorry problem. Vooral vrouwen, natuurlijk, omdat zij het liefst de harmonie willen bewaren, niemand tot last willen zijn en meer neigen naar perfectionisme dan mannen. Begrijpelijk allemaal, maar heel erg zonde. Want er isniks mis met sorry zegen, tot je jezelf er mee te kort doet. En indirect daardoor ook die ander, want die krijgt een nikszeggend excuus te verteren, dat bovendien vaak nog eens niet aankomt ook. En dat geeft jou weer een rotgevoel, want je hebt je onnodig nederiger opgesteld dan je echt meende, of nodig was.

Herkenbaar? Wij zetten wat anti-sorry tips voor je op een rijtje.
• Heb je echt iets fout gedaan? Maak dan rustig je excuses en geef ruimte aan de reactie van de ander. Jij zat fout, niet schrikken dus als die ander eerst nog even pissig blijft. Maar hee, als je sorry écht meent is dat geen probleem en maken jullie het snel weer goed;
• Laat je iets uit je handen vallen of heb je gelogen tegen je liefste? De ene sorry is de andere niet. Bedenk dus goed van te voren wanneer The S-word écht wilt gebruiken. Het voorkomt dat jouw excuses op termijn minder waarde krijgen voor de ander.
• Draai die sorry eens lekker om! Inplaats van veronschuldigend die vergadering binnen te stormen omdat je te laat bent (Sorrysorrysorry!) kan je iedereen ook bedanken voor het feit dat ze even op je hebben gewacht. Gevalletje slimme sorry dit.
• Sorry is geen stopwoord. Houd voor de lol eens bij hoe vaak het terug komt in je vocabulaire en verander het in iets anders. In niks, bijvoorbeeld. Want dat mag ook best hoor: even niets zeggen als je iets sufs deed, maar excuses ook weer een beetje overdreven zijn.
En dan nog een toetje: er bestaat ook nog zoiets als de ‘sorry-weigeraars’, mensen die gewoon weigeren om sorry te zeggen. Niet, nooit. Schijnt met name op het intieme vlak voor te komen, bijvoorbeeld die echtgenoot die zijn fout niet kan toegeven of die koppige zus die niet wil accepteren dat ze je (per ongeluk) pijn deed. Sorry, maar daar kunnen we ook weer niet zoveel mee. Want een echt, oprecht excuus is soms net zo nodig als zeggen dat je van iemand houdt. En, mits goed gebracht en heel mooie vorm van kwetsbaarheid. En daar hoef je nooit sorry voor te zeggen.

Lees ook: Hee, het is oke! Kwetsbaar zijn mag.