Waarom tegen jezelf praten SUPERNUTTIG is

Renée praat vaak tegen zichzelf. Tot hilariteit van de mensen om haar heen. Maar wat blijkt: tegen jezelf praten betekent niet dat je gek bent, juist briljant!

Ik geef mezelf complimentjes. Ja, als een ander het niet doet. Heb ik een productieve ochtend gehad, dan fluister ik ‘Lekker bezig’ naar mezelf. Zie ik in de spiegel dat ik er goed uit zie, dan zeg ik dat tegen mezelf. Maar ook als dat niet het geval is. ‘Zo, lekkere wallen, Renée.’ Mijn man vond het in het begin van onze liefde maar vreemd. Want lang hield ik deze gekke eigenschap niet verborgen. Ik herinner me nog dat ik onder de douche hardop een to-do-lijstje opdreunde voor mezelf. ‘Stofzuigen, artikel afmaken, boodschappen doen, kattenbak verschonen.’ Ik had niet door dat hij aan de andere kant van het douchegordijn mee stond te luisteren. Pas toen ik uit de douche kwam, begon hij hardop te lachen. Ja, als je eenmaal samenwoont valt er niets meer te verbergen, he?

Sinsdien schaam ik me er ook niet meer voor. Ik ben een prater. Tegen anderen én tegen mezelf. En er wordt dan wel door iedereen om gelachen, mij helpt het. Om dingen te ordenen in mijn hoofd, op erg stille dagen ook tegen de eenzaamheid. Eigenlijk net zoals je tegen je kat praat. Ja, dat doe ik ook. Tot nu toe ging ik er vanuit dat er gewoon een steekje los zat bij mij. Dat heb ik in mijn leven wel vaker gehoord. Wat lees ik nu op internet? Uit een onderzoek, gepubliceerd in the Quaterly Journal of Experimental Psychology, blijkt dat tegen jezelf praten helpt bij het maken van beslissingen. De onderzoekers ontdekten dat het je helpt je gedachten ordenen en beslissen wat écht belangrijk is. Ook de kans dat je je doelen behaalt is groter wanneer je er hardop met jezelf over praat. Het zorgt ervoor dat je beter geconcentreerd bent, je emoties beter in de hand hebt en minder snel wordt afgeleid.

Yeah baby, dacht ik het niet. Ik ben niet getikt maar briljant. En ook fijn om te merken dat het niet zomaar is dat ik, wanneer ik in de supermarkt loop, mijn boodschappenlijstje hardop opdreun. Dat doe ik als vanzelf. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat je een product dat je zoekt in de winkel, sneller vindt wanneer je de naam voor jezelf opdreunt.  Daardoor zie je het product voor je en dat activeert een bepaald deel van je hersenen, dat helpt bij het zoeken. Het strookt helemaal met wat ik al jaren doe. Zoek ik de appelmoes, dan loop ik door de supermarkt terwijl ik mompel: ‘Appelmoes, appelmoes, appelmoes.’ En hoppa, gevonden. Conclusie: niet alleen ben ik minder gek dan iedereen al die jaren dacht. Altijd fijn om te ontdekken. Zo zullen er wel meer afwijkende eigenschappen zijn die zo hun nut hebben. Mijn neiging om nagels te bijten. Dat ik niet tegen harde geluiden kan. Misschien zelfs mijn drang om elke keer één trede over te slaan op de trap. Allemaal voor een reden. Als die onderzoekers dat nu even onderzoeken, kan mijn man me ook daar nooit meer om uitlachen.

LEES OOK: Mensen die in zichzelf praten zijn onafhankelijke denkers