Waarom we allemaal stiekem terug willen naar onze jeugdliefde (en waarom dat heel geslaagd kan zijn)

Je bent al jaren happy met je partner, of hebt een gelukkig huwelijk. Toch denk je regelmatig nog even terug aan die ene, die allereerste die je er met je hart vandoor ging. En vraag je je af waarom je toen eigenlijk uit elkaar bent gegaan. Want het was zo mooi…

Lees ook: Zo ziet échte liefde eruit

Toen ik 20 jaar was, kwam ik bij het uitgaan eens een jongen tegen. Op de dansvloer zag ik hem en ik was op slag verliefd. Hij ook op mij en dus stonden we bij het ochtendgloren wild te zoenen buiten de discotheek. Vier turbulente jaren volgden. Jaren van aantrekken en afstoten, waarna we uiteindelijk heel dramatisch uit elkaar gingen en 10 jaar lang een apart leven leidden. Tot een jaar geleden, toen we elkaar weer tegenkwamen. Volgende maand gaan we trouwen en in de zomer krijgen we een baby. Hij was het dus toch, die prins op het witte paard. Mijn eerste liefde wordt ook mijn laatste, hoe romantisch is dat? En daarnaast heeft het ook nog bepaalde voordelen!

Een eerste echte liefde heeft een enorme impact op je leven. De ervaring is vaak intens en de relatie wordt daardoor vaak geïdealiseerd en ook al ga je op een gegeven moment vaak verder, het verlangen naar dat gevoel blijft niet zelden hangen op de achtergrond. Maar je hele leven aan je eerste liefde blijven plakken is al lang geen gemeengoed meer. Sterker nog, men vindt het zelfs een beetje raar. Want als je de verschillende koopwaar op de relatiemarkt niet proefondervindelijk getest hebt, hoe kun je dan weten met welke je aankoop je uiteindelijk tevreden bent? Tja, daar zit wat in natuurlijk. Aldoende leert men, tenslotte. Maar wat als dat eerste paar schoenen gewoon meteen goed past? Mijn jeugdliefde was een gerichte koper. “Ik weet het gewoon!” riep hij, 20 jaar en met het babydons dus nog op zijn wangen, “Wij horen bij elkaar!” Belachelijk, vond ik en ging daarom zeker 8 keer bij hem weg, om mijn liefdesgeluk elders te beproeven. Verspilde moeite dus uiteindelijk, want na 10 jaar en een heel peloton aan mannen, zit ik nu alsnog zwanger van mijn jeugdliefde op de bank.

‘Op elkaar uitgekeken zijn’ is de voornaamste reden voor mensen tegenwoordig om een duik over de schutting te nemen omdat ze denken dat het gras bij de buren groener is. Maar er is wat voor te zeggen om weer meer ons best te doen voor onze relatie en niet zomaar de handdoek in de ring te gooien als de sleur een beetje om de hoek komt kijken. Een duurzame relatie houdt zichzelf niet in stand, je zult er altijd voor moeten werken. De spanning en nieuwigheid van een ander doen het in eerste instantie lijken alsof je beter af bent, maar uiteindelijk komt bij een nieuwe geliefde de klad erin en dan is het de vraag hoe groen dat gras nou eigenlijk was. Want dat gazonnetje bij je je eerste lief, lag dat er nou echt zo slecht bij?

Jeugdliefdes lijken vaak op elkaar. In eerste instantie denk je misschien dat dat saai is, maar het idee dat tegenpolen elkaar aantrekken is een hardnekkige mythe. De kans dat een relatie slaagt is groter naarmate je meer deelt: dezelfde sociale klasse, opleidingsniveau, familiewaarden en levensopvatting. Samen zijn met iemand die totaal het tegenovergestelde van je is, zorgt misschien voor vuurwerk, maar een goede relatie gedijt vooral bij rust en vertrouwdheid. Je eerste liefde doet je ergens vaak aan jezelf denken, je vindt herkenning in de ander en dat geeft je een fijn gevoel. Natuurlijk, op een gegeven moment ken je iemand van haver tot gort en klotsen de feromonen misschien niet meer tegen de plinten. Maar je hebt wel een stabiele basis, veiligheid en heel veel liefde. En dan kun je je afvragen: is dat niet alles wat je nodig hebt?

Feit is: de meeste mensen eindigen tegenwoordig niet meer met hun eerste liefde. Maar terugverlangen naar die allereerste prille romance is helemaal niet gek. En misschien is het tijd voor een revival van de ouderwetse liefde: koesteren wat je hebt en niet te snel opgeven. Want als je nou toch in één keer raakt schiet, dan kun je jezelf de moeite van die klim naar dat groene de andere kant van de berg net zo goed besparen. Want neem het maar van mij aan, 10 jaar, dat is een lange klim.

Lees ook: Wat stress met je lichaam doet

Gerelateerde artikelen

Back to top button