11 stomme dingen wie we allemaal doen maar nooit zullen toegeven

We denken onszelf door en door te kennen, maar dat valt tegen volgen psychologische onderzoeken. Zo lijden we niet onder onze negatieve trekjes zélf, maar vooral onder het feit dat we ze compleet negeren. Daarom: 11 dingen die we doen maar nooit zullen toegeven.

Oh ja, eerst dit: til er niet te zwaar aan als blijkt dat je soms redelijk f*ucked up dingen doet. En je hoeft het niet van de daken te schreeuwen als je iets herkent hoor. Als je het zelf maar doorhebt, is dat al genoeg.

1. Verhalen verfraaien om cool over te komen
‘Ik heb tot díep in de nacht doorgewerkt om die klus af te maken’ betekent in werkelijkheid: ‘Ik zat om half negen al in mijn tijger-huispak te Netflixen.’ En ‘Ik heb Sjaak laten weten dat ‘ie dood kon vallen’ kunnen we beter interpreteren als: ‘Ik heb mijn ex in een bibberig appje gevraagd of hij me misschien alsjeblieft met rust zou willen laten’.
Verhalen aandikken doen we vooral als we weten dat we er toch wel mee wegkomen – druipend vette leugens laten we daarom maar achterwege. We liegen vooral in situaties waarin we denken dat de voordelen opwegen tegen de kans dat we worden betrapt. Maar waarom doen we het eigenlijk? Zelfs integere, goedbedoelende zielen zoals jij en ik? Omdat we de diepgewortelde behoefte hebben om geliefd, gerespecteerd en bewonderd te worden. Volkomen menselijk dus. Niks aan de hand, tenzij je steeds vaker liegt en je er zelf in verstrikt raakt.

2. Iemand aangapen terwijl we doen alsof we niet kijken
Soms zit er iemand in de trein of in een restaurant naar wie je móet kijken. Maar stel dat hij/zij denkt dat je een of andere hysterische bakvis bent of – helaas, de tijd schrijdt voort: ‘Wat moet dat oude vel toch van me?’ Of boos wordt: ‘Heb ik wat van je aan?’. Daarom gluur je geniepig tussen je wimpers door, terwijl je met je nek gedraaid zit alsof je naar een langs wandelende bejaarde kijkt. Joh, doe niet zo ingewikkeld – die persoon heeft gewoon iets fascinerends en belt heus niet de politie als jij zit te staren. Waarschijnlijk heeft hij het niet eens door. En als hij kijkt? Dan lach je gewoon. Lacht hij terug, dan groet je. Zo simpel kan het zijn.

3. Een scheet laten en iemand anders de schuld geven
Kinderachtig hè. Maar soms ontglipt er nou eenmaal één, hoe hard je je billen ook bij elkaar knijpt. Bij ons thuis geven we gewoon altijd de kat de schuld. Dan draait ze zich nog eens genoeglijk om en slaapt gewoon weer verder, niets aan de hand. Ik bedoel maar te zeggen: je moet wel weten wíe je de schuld geeft.

4. Ervanuit gaan dat anderen precies weten wat ze doen, terwijl wijzelf geen flauw idee hebben
Als we ons onzeker voelen, hebben we vaak het hardnekkige maar irreële idee dat de enige te zijn die geen flauw benul heeft wat te doen. Je voelt je een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap en de rest vermaakt zich als een vis in het water. Maar serieus, je hebt het mis. De kans is groot dat wanneer je je ongemakkelijk of onhandig voelt, de mensen om je heen zich ook een soort E.T. voelen en zich erdoor een faken.

5. Denken dat jij precies weet wat je doet, en anderen geen idee hebben
Bizar misschien, en het klinkt wat schizofreen, maar er zijn dus ook momenten waarop het omgekeerde van punt 5 gebeurt: dat anderen onhandige sukkels met slechte ideeën lijken, die alles weten te vernachelen. ‘Kom óp jongens, zo moeilijk is het toch allemaal niet? Ben ik nou de enige hier die nog een beetje kan nadenken?’. Oei, hoe fraai is dat?

6. Vergeten dat iederéén eigenlijk maar wat doet
De punten 4 en 5 sluiten elkaar dus niet uit. Maar… Het gevoel hebben dat jij de sukkel bent of juist de coole badass, komt voort uit jezelf dwangmatig vergelijken met anderen. Da’s irreëel en ongezond, want je doet jezelf er geweld mee aan. Stop er dus gewoon mee. Dergelijke vergelijkingen zijn totaal onnodig (en je kunt ook nooit checken of ze kloppen). Uiteindelijk hebben we allemáál zo onze onzekerheden, en die verschillen niet eens zoveel van elkaar. Wel gaan we er allemaal anders mee om. We verdoezelen ze met een houding van wie-doet-me-wat, storten ons op het bakken van de ultieme lekkere taart, het creëren van ons droomhuis of op het verkrijgen van een killerbody. Om maar een paar voorbeelden te geven.

7. Je afvragen of dit nou echt alles is in het leven
Deze geven we echt niet graag toe, want we houden maar al te graag vast aan het idee dat we volop genieten van ons prachtige leven en precies weten waar we mee bezig zijn. De reden waarom we ’s nachts stiekem ons kussen nat huilen, in ons eentje tobben met problemen in plaats van ze écht op te lossen, onze onzekerheden wegmoffelen en krampachtig vasthouden aan van alles en nog wat, is… is dat we anders ineens alleen met onszelf zitten.
En dat, lieve mensen, vinden we echt een enge gedachte.
Dat is namelijk een moment waarop we worden geconfronteerd met het ingewikkelde en nutteloze van ons bestaan. Waar doen we het eigenlijk allemaal voor? Stel dat het echt niet uitmaakt wat we doen of laten? En verloopt ons leven wel zoals het zou moeten? En oh, wat schiet dat leven trouwens snel op, het vliegt ons naar de keel. ’s Nachts liggen we stil in bed, starend naar het plafond terwijl we proberen de leegte te begrijpen en onze angsten te temmen.
En de volgende dag, als onze collega’s vragen hoe het gaat, zullen we roepen: “Fan-fucking-tastic! Heb je The Crown gezien gisteravond? Zó goed!”

8. Het gevoel hebben dat we meer hadden moeten doen
En dan pakken we maar weer eens een koffie, staren naar ons computerscherm en kunnen het niet laten eerst Facebook te openen, om te ontdekken dat dat scherm al openstond (met deprimerende posts over Trump en zielige dieren). En dat we trouwens Facebook ook al op onze mobiel hadden gecheckt. Dat is het moment waarop we denken: ‘Ik zou meer moeten doen dan dit.’ Dat klopt. Get over yourself. De dag is nog maar net begonnen, dus niet piepen. Ga snel lekker aan de slag!

9. Jezelf checken op ongepaste plaatsen en momenten
Naar je billen kijken als je langs die winkelruit loopt. Voelen of er echt nog een stuk prei achter die achterste kies zit terwijl je denkt dat je alleen bent in de kantine (helaas). Je lippen tuiten naar je spiegelbeeld en een selfieblik trekken terwijl een collega de toiletten binnenwandelt. Middenin de treincoupé grijze haren uittrekken en denken dat niemand het ziet. Of…nou ja, het punt is duidelijk. We zijn gewoon ijdel. Allemaal, niet alleen mensen die zijn geobsedeerd door hun uiterlijk. En tot op zekere hoogte is dat prima, het kan geen kwaad jezelf niet te verwaarlozen. Maar draaf niet door hè.

10. Solo-sexen
Waar? Ja, waar ben je nog alleen tegenwoordig? Daar dus. Veel plezier ermee!

11. Onszelf overschatten
Yep, de menselijke natuur is grillig. Wist je dat 90% van de mensen geloven dat ze beter rijden dan de gemiddelde automobilist? Dat 80% meent bovengemiddeld intelligent te zijn? Dat de meeste ouders zichzelf betere opvoeders vinden dan alle anderen? Tja. Natuurlijk is het handig in jezelf te geloven. Maar probeer realistisch te kijken naar je plussen én je minnen. Want wie loopt meer risico op een levensbedreigend auto-ongeluk, iemand die denkt een geweldige chauffeur te zijn maar het niet is, of iemand die realistischer is over zijn/haar gebrek aan coördinatie? Juist. Hou op  met jezelf te vergelijken. Wie boeit het eigenlijk of jij een topchauffeur bent of niet?

Lees ook: Susan wil ophouden zichzelf te vergelijken met anderen, maar hoe dan?