12 tekenen dat je bent getransformeerd in…je moeder
Het ene moment heb je nog de eeuwige jeugd, het andere moment sta je kloek de cake af te gieten terwijl je iets roept als ‘heb je wel een warme sjaal om?’ of: ‘we eten binnen vijf minuten!’ En dat is nog maar het begin… Want op een dag word je wakker en realiseer je jezelf dat je niet alleen op je moeder lijkt, maar haar gewoon bent geworden. Leest, en huivert!
- Je maakt ineens een praatje bij de bakker
En om te beginnen GA je dus al naar die bakker omdat ‘het brood daar nu eenmaal beter is dan dat van de supermarkt’. En voor je het weet ken je de meisjes van de bakker, alle 6. En maak je daar dus een praatje mee. Over niks ofzo. En reken je daarna vredig 127 krentenbollen af, die je in de vriezer stopt. Want ja, er moet wel altijd genoeg eten in huis zijn he? - Je vergeet de namen van je kinderen
Of waar ze zijn. En daar krijg je stress van, dus blijf je de hele dag door manisch de koppen tellen terwijl je je dochter Sem noemt en Sem dus Merel. En waar is Sterre gebleven? En wie IS Sterre eigenlijk, want jij hebt helemaal geen kind dat zo heet? Dat werk dus. - Je kunt verspilling ineens niet uitstaan
Want we moeten de wereld wel een beetje goed achterlaten, he mensen? Dus redder jij je rot met diepvriesbakjes en hergebruik je plastic zakjes en prop je de groenbak net zo lang vol tot het écht niet langer kan en begin je een composthoop en tover jij kliekjes om in drie sterren maaltijden (al ben jij de enige die dat vindt). Zodra je die oude trui zit uit te halen om van de wol een nieuwe sjaal te breien (kan nog best!) weet je: alarmfase 1. Bij dezen. - Koopjesjacht is je pride and joy geworden
Sterker nog, je schept er een duivels genoegen in om jezelf voor 1 euro compleet in het nieuw te steken, en schreeuwt dat trots van de daken als het je is gelukt. En dat lukt je, want je bent nu eenmaal je moeder geworden. Vraag jou niet waar de uitverkoop is want die ben je eigenhandig gestart, afdingen is je lust en je leven en er is weinig mooiers dan twee voor de prijs van een. Nouja, tien voor de prijs van een. Je hebt gelijk. - Je weet alles van het weer
Wanneer het vriest, wanneer het regent, wanneer het waait en waar die ene donderwolk op de buienradar zich NU bevindt: Piet Paulusma kan wel naar huis. Dus loop je iedereen achterna met mutsen en paraplu’s, of begin je ineens als een dolle aan de ZOMERSTRIJK want de lente komt eraan. O ja, zomer-en winterkleding, daar weet je ook ineens van alles van. En daar begint het dus mee he? - Je hebt altijd papieren zakdoekjes bij de hand
En die tover je dus uit je tas of, mega-Mary Poppins: uit je MOUW! Sterker nog, jouw handtas is een halve EHBO, met al die paracetamol, zinktabletten, vitamine C, bloedstelpers, pleisters en hee wacht is dat nou een brancard onderop? Voor jou geen verassingen op medisch gebied, kortom. En dat spannende zusterpakje komt op andere momenten ook nog heel goed van pas. Zeg nou zelf. - Je bent tipsy na het tweede glas wijn
Het maakt niet uit hoe uitgerust je bent of hoeveel je had gegeten: na dat tweede glas wijn krijg je blosjes, begin je raar te giechelen en ga je aan mensen hangen. Of je begint ineens te zingen, ook altijd leuk. Of te hard te praten. Waarna je in slaap valt, of neuriend wegwaggelt. Terwijl de rest doet alsof ze gek zijn, en de televisie maar aanzet. Verstoppen ze daarna de Baileys wel weer voor je. Drankorgel. - Je corrigeert je kinderen voortdurend
Maar het is me dan ook wat met die jeugd van nu. Dat was vroeger wel anders! Nee, wij hadden niet alles wat jullie nu hebben, maar ONS hoorde je niet klagen. En ga nu even rechtop zitten en haal dat haar uit je ogen. Het is hier geen hotel. - Je vervalt in herhalingen
Maar dat maakt jou dus niet uit want je hebt gewoon een arsenaal aan DIJKEN van verhalen, die nooit genoeg verteld kunnen worden. Dus zit je voor de 743e keer te vertellen over die ene keer dat je HAHAHAHAHA en toen en toen en O JA WETEN JULLIE NOG? Dat iedereen z’n koptelefoon al urenlang opheeft of zit te gamen maakt jou niet uit. En anders zet je je verhaal wel op Facebook, in een veel te lange post. Waar dan al je vriendinnen op reageren, vol WOEHOEHOE en ‘’wat kun jij toch mooi schrijven, meis!” Iedereen gelukkig. - Het maakt je niet uit hoe je eruitziet als je danst
En ik zeg maar 1 ding: dat zou je dus wel moeten uitmaken. Want geloof mij: NIEMAND wil eruit zien zoals zijn of haar moeder als ‘ie danst. Echt niet. - Je vervalt in herhalingen
O wacht, dat had ik al beschreven. Geloof ik. Toch? - Je geeft haar adviezen aan je vrienden
Dus voor je het weet hoor je jezelf dingen zeggen als: ‘joh, niet een hand vol maar een land vol’ of ‘alles op z’n tijd’ of ‘thee troost’ of ‘maak je niet druk, morgen ziet alles er weer heel anders uit’ of ‘ik lijk mijn moeder wel als ik dit zo zeg.’ Nou, en dat laatste lijkt dan dus niet zo, maar IS dan zo. Waarvoor ik zeg: ‘komt tijd, komt raad.’ Zo, en dan ga ik nu snel even de buienradar checken en de groenbak buiten zetten. Of had ik al dat gezegd? EN WAAR IS STERRE EIGENLIJK?
LEES OOK: Ode aan al die lieve dingen die mijn moeder deed (en die ik nu pas waardeer)
