16 dingen die ik helaas NOOIT zal zeggen – al zou ik het willen

Andere, -normale- mensen zeggen dit wel. Maar Liesbeth heeft ze echt nog nooit haar mond uit gekregen. Laat staan fatsoenlijk. En dat ligt natuurlijk helemaal aan haar. Of misschien toch niet?

1 “Nee joh, ik heb al schoenen”
Maar echt. Want ik zou dit moeten zeggen, en vaak ook. Maarja maarja maarja,  schoenen en ik zijn nu eenmaal matties voor het leven. Anytime, anywhere. Zodra we elkaar zien vallen we elkaar huilend van geluk in de armen, en is er niets dat ons nog uit elkaar rukt. Zomaar, van het ene op het andere moment, zoals het ware liefde betaamt. Vaak ook als ik ze niet ‘nodig’ heb maar dan zeg ik: nieuwe schoenen ‘nodig’ hebben vind ik gewoon een harteloos concept. En zij ook. De lieverds.

2 “Wat jammer. De sportschool is dicht”
En ze zijn er hoor, dit soort mensen. In hele hordes ook nog eens, al bevinden ze zich zelden in mijn omgeving want –nouja, ik zeg dit soort dingen dus niet. Zou ik wel moeten doen, inplaats van dingen als: “Ooooooooh neeeeee ik heb echt ZO geen zin om te gaan sporten vandaag! Ben ik misschien niet een beetje ziek? Of mank? Of emotioneel? Anything?”
Dus nee, voor mij geen opgewekt inner sportvrouw-gedoe, en al helemaal niet als dagelijkse geluksmaker. Ja, na afloop, als ik uitgesport ben. En ik tevreden een omelet met heel veel kaas sta te bakken. Dan wel ja. En dat is jammer. Heel, heel jammer.

3 “Wát een duidelijke handleiding van IKEA, laat mij maar even!”
Ik ken dus iemand die dit écht zegt. En ik woon toevallig samen met hem dus niets dan lof en hulde want anders komt er de rest van mijn leven geen Ikea-kastje meer uit de doos, maar ik denk toch dat er twee soorten mensen zijn. Mensen die in één oogopslag naar een gebruiksaanwijzing kijken en denken: leuk!!! (hij), en mensen die datzelfde doen en dan de dringende behoefte krijgen om uit het raam te springen (ik). En daar zit weinig tot niets tussen, mensen. Weinig tot niets.

4 “Paprikachips? Nee, ik pak wel een worteltje”
Ja, die wortel is ook oranje inderdaad. Maar daar houdt dan verder ook iedere gelijkenis tussen deze twee zaken subiet weer op hè mensen? On-be-grij-pe-lijk deze zin, en al helemaal tijdens borrels of feestjes. Al zeg ik er ook bij dat dit meestal niet hardop wordt uitgesproken, maar meer heel passief-agressiefachtig wordt vertaald naar gedrag. Als in: de bak paprikachips wordt door deze types genegeerd, en even later zie je ze dus gewoon doodleuk op een wortel knagen. Of een appel. Of op gewoon NIETS, ook zoiets ergs. De stiekemerds.

5 “Wat jammer dat de reclame alweer is afgelopen!”
Al vraag ik me bij deze ook af: is er ook maar IEMAND die middenin een mooie film wél denkt: ‘YES! EINDELIJK! De reclame van Jan Smit voor Pearl! Pre-cies waar ik nu zin in heb!’ Iemand?
Ik wil alleen maar zeggen: niet zo vreemd hoor, dat Netflix. Niet zo vreemd.

6 “Negen uur ’s ochtends afspreken? Mag het een uurtje eerder?”
Want ik heb het nogal druk met mijn voor-zonsopgang-hardlooptraining en mijn to-do-kluslijst afwerken voor vandaag, daarna moet ik naar yoga en oh ja, mijn belastingaangifte doe ik altijd graag zo vroeg mogelijk op de dag dan ben ik nog lekker fris en ik reis ook graag met de trein voor de spits dus voor half zeven ’s ochtends dussehhh…mag half acht ook?
Zo, en nu ga ik even liggen van al deze vroege-vogel-gekkigheid, maar deze mensen bestaan dus. Ik zie ze ’s ochtends wel eens hardlopen als ik in mijn bed lig namelijk. En dan draai ik me maar snel weer om, voor ik in paniek raak.

7 “Ik kan niet wachten tot het weer Dry January is”
En ik ben ervaringsdeskundige, want ik deed aan Dry January de afgelopen weken. Wat betekende dat ik elke avond pontificaal met een enorme pot thee op de bank zat. En dat voelde best vredig moet ik zeggen, en ik sliep beter en mijn huid werd mooier en ik merkte vooral dat ik alcohol helemaal niet zo miste en dat alcoholvrij bier serieus best lekker is MAAR: om nou te zeggen dat ik er een beter mens van werd, qua Buddha en alles, nou nee. Dus maakte ik eind januari een wat minder rigoureus besluit: ik drink alleen nog als daar een goede reden voor is. En die is er elke dag wel natuurlijk mensen, (jaja) maar voorlopig is dat mijn verjaardag. En die is pas over 10 dagen. Ik houd het na deze maand liever een beetje dry dus, maar ook een beetje, eh, not so dry soms. Het moet wel een beetje te doen blijven, dat leven, ja hallo.

8 “Mag ik je auto even lenen?”
En pas als je een keer naast mij heb gezeten op de oprit van de A13 in Rotterdam-Noord of een keertje gezellig met me straatje hebt gekeerd in datzelfde Rotterdam-Noord (op een zaterdag) begrijp je waarom je ook echt niet wilt dat ik dit OOIT tegen je zeg. Al kijk ik geregeld met bezwaard gemoed naar al die leuke vrouwen om me heen die zomaar van je hatseflats in een auto stappen en dan ergens HEENRIJDEN zonder dat zijzelf –of het verkeer- dat als een Bijna Dood Ervaring (BDE) ervaart. Zij wel.

9 “Heb je misschien nóg wat meer foto’s of filmpje van je kind op je telefoon?”
Want kinderen: ik houd van ze, en vooral als ik ze kén. Maar. Voor alles is een tijd, en een plaats en vooral een moment. En dat moment is wel een beetje voorbij na die 7452^e foto / dat eindeloze filmpje /dat 365-graden panoramaproject van Emmaatje of Sterretje of Daantje samen met dat beste vriendinnetje in een of andere duistere zandbak. En dat was eigenlijk ook al zo na de 3^e foto. Ook op Facebook. Sorry! Joe!

10 “Rustig maar jongens. Ik weet zeker dat dit de goede route is”
Ook hier geldt: als ik dit zeg weet jij dat je je vege lijf moet redden en subiet de andere kant op moet lopen / rijden / snellen. Tenzij ik met Google Maps in mijn kuist naast je zit mét mijn bril op én de TomTom ook nog aan voor de zekerheid. Maar zelfs dan is dit scenario geheel voor eigen risico. En is het verstandiger om dit alleen uit de mond van mensen te horen die weten wat ze doen met deze zin. En die mensen bestaan, maar heten meestal geen Liesbeth Smit. Helaas.

11 “Nee, ik wil je puppy niet vasthouden”
Nooit zal ik dit zeggen. Gewoon nooit. En ditzelfde geldt voor kittens. En baby’s (en al helemaal als ze gapen). En heel kleine bergbokjes –zelfs al stinken die nogal. Kun je nagaan.

12 “Iew. Een VLAAMS accent”
Louis Talpe. Peter van den Meersch. Griet op den Beeck. Koen Wauters. Laat deze mensen mijn naam fluisteren en ik wil meteen in Antwerpen op kot gaan wonen. Samen met een zak frites, een broodje Martino en Philippe Geubels. Het leven kan zo simpel zijn.

13 “Wat enig, schatje. Heb je nog meer vakantiefoto’s met je ex?”
En hier past maar één reactie, al zeg ik dat maar even zelf:
Hahahaha.
HAHAHAHAHAHA!
MOEHAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAAAAAAAAAA!
Zo, next.

14 “Heerlijk. Quinoa!”
Of een vrije variant: ‘Heb je ook zelfgebakken biologische zuurdesem bij die rauwe andijvie-shake met gemalen amandelbrokken?’ Wat mij betreft is het maar goed dat quinoa en verse muntthee en ‘kale’ (wat gewoon hipsters is voor boerenkool) alweer een beetje uit de mode beginnen te raken want ik begreep de hype meteen al niet. Nee, ‘mag ik koffie met volle melk en een gevulde koek?’, dát zeggen lukte me de afgelopen jaren dan weer wel moeiteloos. Maar dat is geen Foodie-lingo ben ik bang. En dat is misschien maar beter ook.

15 “Gadverdamme, garnalenkroketjes. Haal ze alsjeblieft weg”
Ook hier geldt dat ik dit dus veel vaker zou moeten zeggen maarja: tussen droom en daad staat in mijn leven dus geregeld een garnalenkroketje in de weg. En mensen die dat net zo lekker als ik vinden. Pure overmacht eigenlijk. En verder houd ik nu op over mijn voorliefde voor lekker eten, al heb ik er nog ééntje in de aanbieding, en wel deze:

16 “Weet je waar ik nou trek in heb? Een SALADE!”
En deze heb ik niet zelf verzonnen maar moest ik onder heel enge slowclap-achtige groepsdwang van mijn collega’s als laatste opschrijven omdat ze dit zelf OOK nooit zeggen omdat ze vinden dat ik dit eens zou MOETEN zeggen maar goed: het lukt mij niet dit geloofwaardig uit te spreken. Ik probeer dat wel eens hoor, maar dan valt er meestal een geschokte stilte. En doe ik maar weer snel normaal. Is trouwens ook een heleboel voor te zeggen, wat jij?

Lees ook: Wat je zegt versus wat je denkt – in 14 eerlijke bekentenissen