28 dingen die ik denk tijdens Dodenherdenking

Elk jaar zit Mariëtte braaf voor de tv met Dodenherdenking. Omdat we ons met z’n allen moeten realiseren dat onze vrijheid zwaarbevochten is. En dat het haar van de koning soms vreemd zit, dat ook.

Vroeger was het vaste prik: elk jaar, 4 mei, met z’n allen voor de buis. Koekjes erbij en alles. Om kwart voor acht ging ie aan en dan keken we naar het klokkenluiden op het hei en de aankomst van de koningin op de Dam. Daarna twee minuten waarin ik nooit heel goed wist waaraan ik moest denken maar wel goed m’n best deed en daarna het eindeloze krans leggen. Op school leerden we over de Tweede Wereldoorlog dus ik had een richting, maar als je jong bent is het moeilijk om je de echte gruwelen van de oorlog voor te stellen. En eigenlijk ook als je niet meer zo jong bent.

Nog steeds zit ik iedere 4 mei om 20.00 uur sharp voor de tv, of soms op de Dam. Ik heb echt nog geen jaar overgeslagen. Omdat ik het echt oprecht belangrijk vind om elk jaar weer na te denken over de gruwelen van de oorlog en de opofferingen van al die mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Sorry als ik in clichés verval, maar vrijheid is het grootste goed dat we hebben en dat mogen we ons eigenlijk wel wat vaker dan eens per jaar realiseren.

Maar ja, daar zit ik dan, voor de tv stil te zijn. En dan denk ik dus meestal dit.

Lees ook: Lichtheid in bewogen tijden: waarom liefde altijd het antwoord blijft

  • Ik hoop wel dat mijn kinderen stil blijven. Zul je zien dat er net nu eentje keihard huilend wakker wordt.
  • Ik weet ook nooit precies wanneer die minuten beginnen. Dan zit je te wachten op het volgende trompet-stukje en blijkt het al begonnen te zijn.
  • Oké, focus. Nadenken. Oorlogen. Soldaten.
  • Ik moet altijd bijna snikken om die oude mannetjes in die rolstoelen, die zo trouw aanwezig zijn.
  • Volgens mij weet de helft van die veteranen zelf niet eens waar ze zijn.
  • Raar idee dat dat vak volgend jaar weer leger zal zijn.
  • Straks komt er nog een jaar dat er nog maar eentje zit ofzo. Ook lullig.
  • Willem-Alexander ziet er altijd een beetje ongemakkelijk uit. En op een of andere manier staat er elk jaar weer een briesje dat zijn haar de out of bed-look geeft.
  • Máxima niet. Die ziet er altijd goed uit.
  • Drukke tijden voor ze, wel. Eerst Koningsdag, dan dat verjaardagsfeest van hem.
  • O wacht, shit, Dodenherdenking. En ik zit aan de agenda van de koning te denken. En aan zijn haar.
  • Hoor ik een kind?
  • O nee, toch niet, iemand buiten roept iets. Lekker eerbiedig.
  • Even zien. Ik vind het dus echt belangrijk om niet alleen aan de Tweede Wereldoorlog te denken, maar ook aan andere oorlogen.
  • Of nou ja, oorlogen… Ook van die missies. In Afghanistan enzo. Waar Nederlandse militairen omkomen.
  • Die zijn dan geboren in 1992 ofzo. Ik ben nog steeds verbaasd dat die mensen al van de basisschool af zijn, en dan dienen ze ons land en betalen ervoor met hun leven. Diep- en dieptriest.
  • Ik ben ook zo bang dat een van mijn kinderen later in het leger gaat. Hoewel het natuurlijk wel een mooi en eervol vak is.
  • Ik weet eerlijk gezegd niet eens waar Afghanistan ligt. In Afrika, maar waar precies…
  • Als ik het zou moeten aanwijzen, dan zou ik net zo door de mand vallen als vroeger die mensen bij De Vakantieman. ‘Weet u waar Mallorca ligt?’ ‘Ja hoor, ik kom hier al vierentwintig jaar!’ En dan IJsland aanwijzen.
  • O wacht, ik moet natuurlijk wel óók aan de Tweede Wereldoorlog denken. Dat was ook verschrikkelijk. Schlinder’s List, ik huil al bij de filmposter.
  • Wat is dat nou weer voor pathetische gedachte? Alsof die oorlog ook maar een klein beetje te vatten is in Hollywood-krakers van krap twee uur.
  • Al die mensen. Al die soldaten. Al die Joden. Onbegrijpelijk.
  • Soms probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn als er nu weer een oorlog zou zijn en dat ik dan met mijn kinderen zou moeten vluchten of vechten. Daar kan ik echt letterlijk om huilen.
  • Waar moest ik nou laatst ook alweer zo om huilen?
  • O ja, die documentaire over dat meisje met die eetstoornis. Man, wat een drama.
  • Nee, niet aan denken nu. Oorlogsslachtoffers. Focus, focus.
  • Hé, waarom blaast er iemand op z’n trompet?
  • Shit, nu al voorbij? Heb ik wel genoeg eerbiedig nagedacht?!

Lees ook: Lief meisje uit Aleppo. Ik schaam me dood voor deze wereld

Gerelateerde artikelen

Back to top button