3x Zo reken je af met het Assepoestercomplex 

Heb je ook het idee dat je te afhankelijk bent van de mannen in je leven? En dat zij je problemen moeten fixen? Janita rekende af met het Assepoestercomplex en leerde drie bevrijdende lessen.

Hoeveel uren heb ik niet verspild aan de gedachte dat een man, de prins op het witte paard, mij zou kunnen redden? Dat die ene Ander mij compleet zou kunnen maken? En dat dan, net zoals in een sprookje met een happy end, al mijn problemen als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen en daar een voortdurend gevoel van geborgenheid en harmonie voor in de plaats zou komen?

Achteraf gezien is het nogal logisch dat mijn liefdesleven tussen mijn achttiende en dertigste te beschrijven valt met één woord: drama. Met uitzondering van wat leuke en spannende uitstapjes naar mannen die zich tóch eigenlijk niet wilden binden, waren de paar lange relaties die ik heb gehad weinig succesvol. Op het moment zelf begreep ik daar weinig van en zag ik alleen dat ik telkens verstrikt raakte in een web van afhankelijkheid; dat ik me naast heftig verliefd in het bijzijn van de Man in Kwestie al snel heel klein begon te voelen.

Alsof ik in het contact, met eigenlijk alle mannen die ik ook maar een beetje interessant vond, naar het formaat Kabouter kromp en vervolgens een stijve nek kreeg van het omhoog kijken. Ontzettend bloedje irritant. Maar het goede nieuws is dat ik inmiddels officieel genezen ben van het Assepoestercomplex! Dit zijn de drie bevrijdende lessen die ik alle Cinderella’s zou willen meegeven.

1. Herken de dynamiek van valse hoop en valse macht
Voelen jouw liefdesrelaties ook weinig gelijkwaardig aan? Dan kan het wellicht geen kwaad om je eens te verdiepen in de dynamiek van valse hoop en valse macht. Dat zijn twee vormen van afweermechanismen die beschreven zijn door psycholoog Ingeborg Bosch. Zij stelt dat oude pijn onbewust een rol kan spelen in hoe je je in huidige relaties opstelt. Kort gezegd komt het erop neer dat geen enkele ouder logischerwijs op ieder moment alle emotionele behoeften van een kind kan vervullen. Een traumatische jeugd of niet, er kan pijn zijn. En om die pijn niet te hoeven ervaren ontwikkelen mensen afweermechanismen.
Als je handelt vanuit valse hoop leef je in de illusie dat wanneer je maar heel erg je best doet om lief, leuk, aardig en behulpzaam te zijn, je onvervulde behoeften alsnog zullen worden bevredigd. Perfectionisme, pleasen en slecht grenzen aangeven, zijn kenmerkende gedragingen. In het geval van valse macht treedt er juist een tegengestelde reactie op. Dat je behoeften (als kind) niet zijn ingelost, is volgens jou de schuld van anderen. Dit vertaalt zich onder andere naar gevoelens van superioriteit, jaloezie en slecht kunnen omgaan met kritiek.
Valse hoop en valse macht trekken elkaar aan als twee dolle magneten. Je ervan bewust worden dat je handelt vanuit een afweermechanisme, op zoek gaan naar de wortels hiervan en de oude pijn verwerken en loslaten, kan je helpen om krachtiger en zelfverzekerder te worden. Dan zul je tot het besef komen dat je niet die altijd lieve en behulpzame Assepoester bent en eigenlijk helemaal geen zin hebt in een vent die zich voortdurend opblaast en alleen maar zelf aan het woord is.

2. Beoefen de kunst van onafhankelijkheid (en geniet daarvan!)
Het is misschien een cliché, maar clichés zijn vaak clichés omdat ze gewoon heel erg waar zijn. Hoe dan ook, als ik met terugwerkende kracht één ding aan mijn achttienjarige ik zou kunnen zeggen en die eigenwijze achttienjarige dat daadwerkelijk van me zou aannemen, dan zou het deze les zijn. Niemand anders dan jijzelf is verantwoordelijk voor je geluk, voor je eigenwaarde en voor je emotionele veiligheid. Niet je ouders, niet je vrienden en zeker niet je partner. Jij, ja jij alleen, kan jezelf compleet maken. Ook al geloof je daar op dit moment geen ene snars van, toch is het waar.
Dus leer jezelf alsjeblieft lief te hebben met alles erop en eraan. Leer om (beter) voor jezelf te zorgen: op emotioneel, financieel, spiritueel of op wat voor vlak dan ook. Ga stap voor stap te werk en vier ieder succes op weg naar meer onafhankelijkheid. Van het plakken van je fietsband (als je dat nog niet kunt) tot het lachen om Hollywoord romcoms waarin vrouwelijke hoofdrolspelers door een man van al hun misère worden verlost. Ga een keer alleen op vakantie, koop een boormachine en maak de relatie met jezelf tot absolute prioriteit. Natuurlijk is er niets mis met hulp aannemen van mannen, zolang je maar in de gaten houdt of je handelt uit een gevoel van onafhankelijkheid of dat dwaze Assepoesteridee dat je het leven zonder man toch echt niet aankunt weer de kop opsteekt.

3. Realiseer je dat alleen zijn geen drama is
Ok, het voelt op dit moment misschien compleet anders, maar geen relatie hebben is geen drama. Sterker nog: als je met het Assepoestercomplex worstelt, kan het juist heel goed zijn om een tijdje geen liefdesrelaties aan te gaan zodat je je helemaal kunt focussen op jezelf en kunt ervaren dat je prima op eigen benen kunt staan. Trek je niets aan van de eventuele liefdesverwachtingen die ouders, opa’s en oma’s of ooms en tantes tentoonspreiden tijdens familiereünies en verjaardagen. En laat het idee los dat je voor je dertigste toch minstens een man, hond, hypotheek en twee kinderen had moeten hebben – indien je dat idee hebt uiteraard.
Af en toe verdrietig zijn over je single bestaan, is normaal en gezond. Maar blijf niet te lang in dat gevoel hangen. Maak plezier met je vrienden, lééf, en herinner jezelf er regelmatig aan dat het beter is om alleen (lees: single) te zijn, dan een relatie te hebben waarin je je een eenzaam Klein Duimpje voelt. De kans is groot dat je dan zonder het zelf door te hebben, transformeert in een sterke en onafhankelijke vrouw. En dat maakt je natuurlijk super aantrekkelijk voor een leuke man die net als jij uit is op een gelijkwaardige relatie.

Lees ook: Mensen die lang single zijn geweest zijn de perfecte partners

(Beeld: iStock)