4 overtuigende redenen om in (analytische) therapie te gaan

Ben je aan het leven of aan het overleven? Als zelfhulpboeken en gesprekken met vrienden je niet (meer) helpen, is het wellicht tijd om in analytische therapie te gaan. Janita deed het. Haar beslissing om in analytische therapie te gaan, vind ze nog altijd reteslim. En wel om deze vier redenen.

  1. Een goede analytische therapeut is je persoonlijke Sherlock Holmes
    Waar de meeste mensen bij analytische therapie nog altijd denken aan liggende sessies op een sofa waarbij een therapeut à la Freud al je problemen afdoet als seksuele issues, ligt de werkelijkheid daar mijlenver vandaan. Wel hebben de meeste nieuwe generatie analytische therapeuten veel aandacht voor de kindertijd en de vroege interacties met je ouders of verzorgers.
    Deze therapeuten gaan er vanuit dat psychische problemen ontstaan doordat mensen vastzitten in oude patronen die hun huidige ontwikkeling in de weg staan. Je herhaalt in het heden als het ware scripts die in je kindertijd zijn ontstaan. Een bekend voorbeeld is het wegcijferscript. Een kind dat is opgegroeid in een gezin waar de ouders emotioneel niet beschikbaar waren, leert zichzelf aan om vooral geen aandacht op te eisen en zet dat gedrag als volwassene voort.
    Van die scripts ben je je vaak niet bewust, maar een bekwame analytische therapeut is als je persoonlijke Sherlock Holmes. Hij of zij is een expert in het opsporen van de vaak (onbewuste) gedragspatronen en zal vervolgens stap-voor-stap met jou ontrafelen hoe deze patronen zijn ontstaan en hoe je ze kunt oplossen.
  1. De relaties met je partner, familie en vrienden worden niet onnodig belast
    De therapieruimte is een vrijplaats waar je eerlijk kunt zijn over je grootste angsten, verlangens en frustraties. Omdat je alleen een professionele relatie met je therapeut hebt, kan therapie – mits er sprake is van voldoende vertrouwen – een enorm bevrijdende werking hebben. Vaak loop je immers al lang met je psychische klachten rond en spoken ze gedurende de dag veel door je hoofd, alleen al erover praten lucht op!
    Natuurlijk kun je dat ook met je partner, familie of vrienden doen, maar eerlijk zijn tegen de mensen die dichtbij je staan, is soms lastig. Je kunt, al dan niet terecht, bang zijn om hen te kwetsen of bij je weg te jagen. Daarnaast is het zeker in stormachtige tijden fijn om niet altijd bezig te hoeven zijn met je problemen; het er juist níet over hebben en leuke en ontspannende dingen doen met de mensen om wie je geeft, is zowel voor jou als voor jullie relatie belangrijk.
    Tot slot is het soms ook gewoon beter om niet iedereen in vertrouwen te nemen. Niet alle mensen om je heen zullen het begrijpen of waarderen dat je afscheid wilt nemen van bepaalde gedragspatronen en een nieuwe, voor jou positieve koers wilt inslaan. Dat in tegenstelling tot je therapeut die juist niets liever wil en naast je persoonlijke Sherlock Holmes – jawel!- ook je persoonlijke cheerleader is.
  1. Je lost je probleem op tot de kern – en dat ruimt lekker op
    Ehhh nee, voor ik in therapie ging, had ik geen bodem onder mijn bestaan. Doordat ik als kind onvoldoende heb geleerd om mijn eigen gevoelens en behoeften te herkennen (en héél veel mensen met mij trouwens), had ik als midden twintiger geen idee van wie ik was en wat ik eigenlijk wilde. Ik zat vast in een patroon van anderen pleasen en hing continu de hulpverlener uit, terwijl dat script meer en meer begon te wringen.
    Analytische therapeuten geloven dat je lange tijd vrij probleemloos volgens oude scripts kunt leven, maar je ware Zelf, wie je in essentie bent, daar op den duur tegen in opstand komt. Juist dan treden psychische klachten op.
    De therapie is erop gericht om de gedragspatronen waardoor je ontwikkeling wordt bekneld in kaart te brengen en deze te vervangen door gezonder en beter bij jou passend gedrag. In de praktijk komt dat er meestal op neer dat je teruggaat naar de pijnlijke ervaringen in je kindertijd die ervoor hebben gezorgd dat je bepaalde scripts bent gaan hanteren. Door deze ervaringen opnieuw te beleven, maar nu met een volwassen bewustzijn, kun je de pijn alsnog verwerken, een plek geven en tot een nieuw antwoord op de pijnlijke situatie(s) – en dus tot nieuw gedrag komen.
    In vaktermen gaat het dan over het integreren van het (gekwetste) innerlijk kind en het toelaten van de delen van jezelf die je hebt onderdrukt. Klinkt dat wat zweverig? Geloof me, om dit aan te gaan en de volle verantwoordelijkheid voor al je issues te nemen, heb je héél veel ballen en realiteitszin nodig. En tissues, veel tissues.
  1. Je wordt er een fijner mens van
    Maar hé, daar krijg je ongelooflijk veel voor terug! Als je langzaam door de oude pijn heen werkt en steeds meer gaat handelen in overeenstemming met wie je bent, zul je meestal merken dat je psychische klachten verminderen of zelfs helemaal verdwijnen. Zo werd ik zelf steeds minder angstig toen ik leerde om in relaties mijn eigen grenzen en behoeften aan te geven. Ik kreeg letterlijk en figuurlijk meer lucht. Mijn bullshit-radar ontwaakte als Doornroosje uit haar lange droomslaap en werkt nu weer op volle toeren; met mij valt niet te sollen.
    Opvallend genoeg werd ik voor de mensen om me heen juist een fijner mens. Waar ik anderen eerst over mijn grenzen liet denderen, om vervolgens als het écht niet meer ging, alle schepen achter me te verbranden, weten mensen nu wat ze aan me hebben. Bovendien oordeel ik minder snel. Sinds ik heb geleerd om mezelf te accepteren met alles erop en eraan en mijn eigenwaarde niet langer laat afhangen van mijn prestaties, ben ik ook milder voor de mensen om me heen. En dat is best leuk voor mijn omgeving.
    Is mijn leven sinds de therapie dan nu eindelijk vlekkeloos en probleemloos? Nou nee, verre van dat, maar dat lijkt me ook weinig realistisch. Stress, relatieproblemen, onzekerheid en twijfels zijn nu eenmaal onderdeel van het leven. Struikelen doe ik dus regelmatig, zoals iedereen, maar het grote verschil is dat ik niet meer (onverwacht) omver wordt geblazen. Met het stevige ik-gevoel dat ik in therapie heb ontwikkeld, val ik niet meer om – no matter what. En de dankbaarheid en opluchting voor het gegeven dat mijn leven nooit meer zo zwaar zal zijn als toen ik geen bodem onder mijn bestaan had, geeft me reden tot een feestje. Elke dag opnieuw.

LEES OOK: Wat ik leerde door het verslinden van zelfhulpboeken

(Beeld: iStock)

Gerelateerde artikelen

Back to top button