Aantrekken en afstoten. Renée vraagt haar man om haar niet op te geven

Aantrekken en weer afstoten. Zoveel mensen doen het, Renée ook. Al zou ze eigenlijk niet zo willen zijn. Ze vraagt haar man: laat je alsjeblieft niet wegduwen.

Soms, als ik gewoon zou willen dat mijn man me even vasthoudt, maak ik ruzie. Ik weet niet waarom. Dan zeur ik over dat hij nooit stofzuigt, dat hij veel later thuiskwam van zijn werk. Of, altijd een succesnummer, dat ik toch echt veel meer doe in de opvoeding van de kinderen dan hij. Ruzie zoeken is het. Ik ga net zo lang door tot het lukt. Niet dat ik dan blij ben. Misschien is het mijn manier om even emoties te kunnen uiten. Maar de ware emotie die ik wil uiten, hou ik vaak binnen. Het zou toch een stuk makkelijker zijn als ik gewoon vroeg om wat ik nodig had. Even vastgehouden worden. Even horen hoe blij hij met me is. Hoe hij ziet dat ik hard werken om alle ballen in mijn leven in de lucht te houden. Dat soort dingen.

Ik ben niet de enige die dit doet. Zo’n 15% van alle mensen heeft hier een neiging toe. De reden is dat ik, en al deze andere mensen, echte nabijheid stiekem een beetje eng vinden. Dat herken ik wel. Ik laat iemand niet snel dichtbij komen. Ken je dat? Dat je iemand ontmoet die dwars door je heen kijkt en in één keer al je muurtjes omver lijkt te werpen? Doodeng, vind ik dat. En al zijn mijn man en ik bijna 7 jaar samen, dan nog maakt het me angstig. Heeft weer met de hechting in mijn jeugd te maken, begrijp ik wanneer ik ernaar google. En met je eigen zelfvertrouwen, of je zelf vindt dat je het waard bent om lief gehebben te worden.

Wat de reden ook is, voor mijn man is het natuurlijk een ramp. Ontzettend vermoeiend ook. Die spelletjes die ik af en toe met hem speel. Dus via deze weg vraag ik hem graag: geef niet op. Hoe vaak ik ook duw, hoe hard ik soms ook uithaal. Vergeet niet dat het uiteindelijk allemaal voortkomt uit liefde. Jij wilde een boeiende vrouw, zei je toen we elkaar ontmoette. Een vrouw die niet snel saai werd voor jou. Nou, voila, je hebt haar gevonden. Vergeef me mijn tekortkomingen, blijf vooral zien wat er achter die muren ligt. Heel veel liefde. Blijf mijn muurtjes omver werpen, al vind ik het doodeng. Het is uiteindelijk wat ik het liefst wil, al zou je dat soms niet denken.

Lees ook: Mooi! Dit gedicht over liefde van Toon Hermans

(Beeld: Unsplash)

Gerelateerde artikelen

Back to top button