Als je liefdesbang bent (en waarom dat niet hoeft)

Liefdesbang wordt het genoemd. En het gaat over de angst om lief te hebben. Zodra iemand (te) dichtbij komt word je benauwd en wil je ervandoor. Of je zoekt onbewust een verkeerde partner uit. Alles, zolang je je maar niet hoeft te binden of de kans loopt om te worden verlaten. Hoe komt dat nou eigenlijk?

“Relaties veroorzaken geen pijn of ongeluk. Ze brengen alleen de pijn en het ongeluk naar buiten die in jou zitten.”- Eckhardt Tolle

Er was een tijd dat ik best ongelukkig was in de liefde. Die tijd duurde jarenlang, en ik begreep absoluut niet waar het aan lag. Waar het aan lag dat ik niemand kon vinden die ik écht leuk vond, die ik totaal vertrouwde, waar ik mezelf bij kon zijn en andersom, die me niet het gevoel gaf dat ik moest veranderen. Want dat soort liefde bestaat, wist ik. Ik zag het om me heen bij anderen en ik had het eerder in mijn leven al eens mogen ervaren. Waarom liep het in mijn liefdesleven in die tijd dan toch steeds op teleurstellingen en ronduit mislukkingen uit? Net zolang tot ik dacht dat ik waarschijnlijk voor altijd alleen zou blijven?

“Er bestaan geen foute mannen of vrouwen. Er bestaan alleen gewonde mensen.” Woorden van Hannah Cuppen, schrijfster van het mooie boek ‘Liefdesbang’. Een diepe en vaak oude wond kan ervoor zorgen dat mensen –al dan niet tijdelijk- niet in staat zijn om lief te hebben. En ik denk dat dat bij mij het geval geweest moet zijn. Een flinke, diepe kras die ik ooit opliep, en die nog niet geheeld was, weerhield mij er kennelijk van om mezelf in de jaren daarna de liefde te gunnen die ik eigenlijk heel hard nodig had. Maar die ik niet durfde toe te laten, omdat mezelf binden en me kwetsbaar opstellen bij de juiste persoon waarschijnlijk gewoon teveel voor me was. Waardoor ik die juiste persoon jarenlang dus ook helemaal niet ontmoette. Allesbehalve zelfs. Niet dat dat zich zo duidelijk uitte als het hier nu staat trouwens: het uitte zich veel subtieler. Bindingsangst gaat dan ook vaak gepaard met tegenstijdige communicatie, zegt liefdescoach Lisa Portengen daarover op haar website. “Het ene moment is er toenadering, dan is er weer afstand. Ook alle opties open willen houden en een achterdeurtje in je relatie inbouwen hoort bij het patroon. Kritisch zijn, controle houden, liever bij je vrienden zijn dan bij je partner en echte commitment uit de weg gaan: het is allemaal onderdeel van dit levenslange wegrennen.” En dan is er ook nog verlatingsangst, waarbij mensen zich binden aan de verkeerde personen: die getrouwde man of vrouw, of die flierefluiter, of die lange-afstandsrelatie. Waarmee je misschien wel lijkt te zeggen dat je klaar bent voor een relatie, maar je keuze van partners eigenlijk iets heel anders laat zien. En die twee dingen kunnen elkaar dus afwisselen, of versterken. Om het allemaal nog even wat makkelijker te maken, zal ik maar zeggen.

Interessant en herkenbaar. Maar ook best gek eigenlijk, want uiteindelijk heeft ieder mens toch liefde en aandacht nodig. Om te krijgen, maar uiteraard ook om het weg te geven. En dat is misschien wel zo, maar als er een diepliggende, onopgeloste pijn achter je gedrag zit, laat dat zich nog helemaal niet zo eenvoudig weghalen. Goed nieuws: dat kan gelukkig wel. Als je met mildheid en openheid durft te kijken naar dat wat je pijn heeft gedaan en wat nu je gedrag bepaalt, kun je ervoor zorgen dat er weer ruimte komt in je liefdesleven. Met alle mooie gevolgen van dien. En dat kun je alvast wat uitproberen door deze 5 tips eens uit te testen, die ik vond op website Psychology Today:

Kijk naar je verleden
Wat is je overkomen? Welke overtuiging heb je daaraan overgehouden? Op welke manier duw je de liefde van je weg? Welke patronen zie je in je verleden en je heden? Welk gevoel krijg je daarvan? Zie je dingen in je jeugd waardoor je nu de overtuiging hebt dat je geen liefde waard bent? En ben je bereid dat los te laten, je eigen identiteit te bepalen, je verleden terug te zetten naar waar het hoort: in het verleden? Deze vragen beantwoorden kunnen je helpen om je denkpatroon in kaart te brengen. En de gevolgen daarvan voor je gedrag.

Luister niet langer naar je innerlijke criticus
En neem er afscheid van. Gedachten als: ‘je kunt niemand vertrouwen’ of ‘het zal wel weer misgaan’ of ‘dit is te mooi om waar te zijn’ of ‘ik ben toch de dik/dun/oud/jong/slim/dom om een relatie mee te krijgen’. Laat die wrede gedachten over jezelf los. Het zijn maar gedachten, je bent het niet zelf en het is ook niet waar.

Laat je harnas los
Doen alsof je dit allemaal niet kan schelen lijkt een handig wapen, maar je doet jezelf te kort. Iedereen is bang in het leven, of onzeker, of heeft angsten. Open jezelf en durf te vragen wat je nodig hebt. Waarschijnlijk is dat liefde, net als wij allemaal.

Voel wat je voelt
Het liefdes –en datingpad is vergeven van allerlei regels (bel pas na 3 dagen! Heb nooit seks op de eerste date! Play hard to get!) maar doe vooral waar je zin in hebt als het veilig is. Vermijd heel duidelijke ideeen over waar een man of vrouw aan moet voldoen, en laat je gevoel leiden. Luister altijd naar je intuitie, die verraadt je nooit. En geef ieder gevoel dat je krijgt de ruimte: van verdriet tot geluk of hoop tot angst. Mensen voelen nu eenmaal van alles, het hoort erbij.

Durf kwetsbaar te zijn
Door je te openen naar anderen en open naar jezelf te zijn. Door oude patronen te doorbreken en nieuwe te omarmen. Door je verleden het verleden te laten en het heden als een nieuw persoon te betreden. Een persoon die van iemand kan houden, en van wie iemand anders kan houden.

“Voor ik jou kon toelaten, moest ik eerst mezelf tegenkomen”, las ik laatst ergens. En het ontroerde me erg. Want dat is precies zoals het bij mij en de liefde is gegaan, uiteindelijk. Waarna ik inmiddels alweer een flinke tijd in de meest gelukkige relatie ooit ben beland, met de liefste persoon ooit. Aan wie ik me volledig heb gebonden, bij wie ik veilig en gelukkig ben, en vice versa. Daar was vooraf wat pijn en wat soulsearching voor nodig. Maar als ik in die jaren had geweten wat ik nu weet, had ik dat helemaal niet erg gevonden. Dan had ik het er allemaal dubbel en dwars voor overgehad, en dat heb ik achteraf bezien dus ook. Want mooie, volwassen, fijne, volledige, wederzijdse en liefdevolle liefde bestaat echt, het is het wachten meer dan waard en het is het mooiste dat er bestaat. Zelfs als je er een tijd bang van was.

Meer weten? Kijk ook eens op hannahcuppen.nl of op lisaportengen.nl

LEES OOK: Zelfcompassie: zo belangrijk is het dat je je eigen beste vriend bent