Ben jij al ‘digiziek’? De kans is groot van wel!
Hoeveel tijd besteedt jij per dag achter een scherm? Drie, vier uur, of misschien wel meer? Waarschijnlijk wel. En hoewel alle technologische ontwikkelingen ons veel gebracht hebben, is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Sterker nog, van al dat digitale gedoe kun je hartstikke ziek worden!
Dat beweert althans de Duitse psychiater Manfred Spitzer. Eerder al waarschuwde hij voor de achteruitgang van ons geheugen door de steeds verder gaande digitalisering. Nu gaat hij zelfs nog verder: al dat gehang achter die schermen kan lichamelijk nadelige gevolgen hebben. Hoge bloeddruk, Diabetes type 2, slapeloosheid en nog een rits andere fysieke aandoeningen kunnen volgens hem het resultaat zijn van het overmatig gebruik van beeldschermen. En dan kun je je afvragen, zijn al die statusupdates je je gezondheid waard? Want misschien kun je dan beter met je vrienden in de kroeg afspreken om te vertellen hoe het met je gaat.
De schadelijke gevolgen van tabak en alcohol verbleken bij wat de digitalisering allemaal kan aanrichten, zegt Spitzer. Het risico dat pubermeisjes lopen om een depressie te krijgen verdubbelt als ze meer dan drie uur per dag op Facebook zitten. En dat zitten ze al gauw, aangezien de meeste pubers onafscheidelijk zijn van hun smartphone, waarop ze de hele dag bezig zijn met social media. Trouwens, het zijn niet alleen de pubers die Facebookverslaafd zijn. Ook ikzelf, 34 jaar en dus de pubertijd al lang ontgroeid, heb Facebook de hele dag open staan. De hele dag, ja. Ik zit voor mijn werk sowieso al de hele dag achter de computer en social media maakt daar een deel van uit. Als Spitzer gelijk heeft, is het dus eigenlijk bijna een wonder dat ik nog niet ziek ben. En ja, nadat ik gisteren tot elf uur ’s avonds achter mijn laptop had gezeten, had ik inderdaad een beroerde nacht. Oh jee, insomnia!
Als je denkt aan digi-verslaafden, denk je al gauw aan nerderige jongens die in bedompte kelders zitten te gamen, maar ook veel ‘mainstream gebruikers’ vertonen verslavingskenmerken, volgens Spitzer. Onze hang naar informatie is van nature groot en de social media voeden die behoefte ontzettend. Maar, zoals dat gaat met junkfood, is de bevrediging van korte duur. We willen alsmaar meer, we raken niet verzadigd van één viral, nee, we willen er nog één. En nog één. En nog één. En voor je het weet is het twee uur ’s nachts en zit je met rode ogen en half lege fles wijn in je eentje aan de keukentafel. Klinkt dat heel gezond? Nee, eigenlijk niet.
Aan de andere kant, dat gevit op de digitalisering en de social media, is dat ook niet gewoon een beetje gezeur van de vergrijzende orde, van de generatie die het allemaal niet meer zo goed kan bijbenen en dus van mening is dat ‘vroegah’ alles beter was? Want, die digitalisering is nou eenmaal een feit en het is weinig meer dan een illusie om te denken dat we onze kinderen nu nog zo ver kunnen krijgen dat ze hun werkstukken met de hand gaan schrijven. De gemiddelde peuter kan tenslotte beter swipen dan zijn ouders en dat kinderen in de kleuterklas leren tellen op hun eigen individuele iPad is al lang geen uitzondering meer. Dus of we er nou dik en dom van worden of niet, terug kunnen we al lang niet meer.
Daar is Spitzer het ook wel mee eens. Maar, zegt hij, die nieuwe technieken zijn allemaal prachtig, de kunst is vervolgens wel om goed naar de risico’s en bijwerkingen ervan te blijven kijken. Er zijn namelijk gefundeerde aanwijzingen dat we er door al die schermtijd wel degelijk op achteruit gaan. Zowel mentaal, als fysiek. Ik zeg eerlijk: ik denk niet dat ik nog zonder Facebook kan. Maar ik wil ook geen gestresste obesitaspatïent met slaapproblemen worden. Misschien dat ik daarom vanavond toch mijn laptop maar dichtlaat en heel ouderwets op de bank ga zitten met een boek. Maar dan ga ik nu nog even snel mijn status updaten, anders haal ik mijn dagelijkse likesquotum niet. Dan krijg ik ontwenningsverschijnselen. En dat kan natuurlijk ook nooit gezond zijn.
Lees ook: Het dertigersdilemma: “Is dit alles?”
(Bron: Vrij Nederland)
