Ben jij altijd te laat? Dan ben je vast een optimist!

Een vriendin van mij is altijd te laat. Al sinds onze kindertijd komt ze overal ruim na de afgesproken tijd aankakken. De keren dat ik niet samen met haar met een rotvaart (en gevaar voor eigen leven) naar school ben gefietst, omdat ze weer eens een kwartier te laat op ons afspreekpunt verdween, zijn niet te tellen. En nog steeds weet ik dat ik een ‘academisch kwartiertje’ in moet bouwen als ik met haar afgesproken heb. Best wel irritant. Wat is dat toch met laatkomers? Kunnen die geen klok kijken ofzo?

Lees ook: 10 Dingen die je herkent als jij ook altijd te laat opstaat

Waarom komen mensen altijd te laat?

Je zou denken dat de meeste mensen na de pubertijd wel weten dat het de bedoeling is dat je op tijd komt, maar het zal je verbazen hoeveel mensen er structureel te laat komen. Voor maar liefst 15 tot 20% van de mensen is het concept ’tijd’ lastige materie. Dat lijkt laks en onfatsoenlijk, maar opvallend genoeg zijn laatkomers vaak helemaal geen onbeleefde of egoïstische mensen. In tegendeel zelfs, mensen die verwikkeld zijn in een constante race tegen de klok zijn vaak juíst heel aardig en invoelend. Dus ja, het is irritant als je weer eens een half uur zit te wachten achter een lauwe cappuccino tot je vriendin eindelijk komt opdraven voor jullie lunchdate, maar echt, het is niet omdat het haar niks kan schelen. Ze kan het gewoon niet helpen.

Onderzoek naar te laat komen verdeelde de deelnemers in twee groepen: ambitieuze, competatieve, statuszoekers (de punctuele mensen) en creatieve, onderzoekende en invoelende mensen (de laatkomers). Beide groepen werd gevraagd om, zonder klok, een inschatting te maken van hoe lang het duurt voor er een minuut verstreken is. De eerste groep dacht na gemiddeld 58 seconden dat de tijd voorbij was, maar voor het gevoel van de tweede groep was de minuut pas vol na 77 seconden. Tja, als je jezelf 17 seconden rijker rekent dan je bent, is het natuurlijk ook niet zo vreemd dat je altijd met klotsende oksels op je afspraken verschijnt.

Daarnaast blijkt dat laatkomers notoire multitaskers zijn. Althans, dat denken ze. Multitasken lijkt namelijk enorm efficiënt, maar is stiekem hét recept om te laat te komen. ‘Weet je wat, ik tik met één hand nog even dat mailtje af, terwijl ik met de andere alvast mijn tas inpak. En oh ja, ik kan de vaatwasser ook nog wel snel even uitruimen en de planten water geven. Tijd zat!’ En voor de laatkomer het weet zit ‘ie 2 minuten voor aanvangstijd van z’n afspraak pas op de fiets met nog 5 km voor de boeg, alleen maar om er halverwege de rit achter te komen dat z’n telefoon nog thuis op het aanrecht ligt. En hij dus weer terug kan. Terwijl de sollicitatiecommissie knarsetandend zit te wachten. Daar sta je dan met je goede gedrag. En de Google alerts op je telefoon maar krijsen.

Hoewel regelmatig frustrerend om weer eens voor Jan met de korte achternaam je best gedaan te hebben punctueel te zijn, als de laatkomer eenmaal terplekke is, heb je er een goeie aan. De Nobelprijs voor het klok kijken zal hij niet winnen, maar ter compensatie heeft hij een uitgebreid arrangement aan goede eigenschappen te bieden. Een luisterend oor, onstuitbaar optimisme (want hoe heerlijk moet het zijn om het gevoel te hebben dat de tijd op jou geen vat heeft?), eindeloos inlevingsvermogen en een schat aan leuke ideeën bijvoorbeeld. En eigenlijk heb je daar meer plezier van dan van iemand die weliswaar altijd stipt op tijd is, maar aan de andere kant ook last heeft van enige mate van controledrang en rigiditeit. Want een wijntje drinken met een vrolijke flierefluiter is meestal toch gezelliger dan met een doorgewinterde controlefreak.

Voortaan kom ik standaard een half uur te laat als ik afspreek met mijn late vriendin. Of ik zeg dat we om 13.00 uur afspreken, terwijl ik eigenlijk pas om 14.00 uur kan. Op die manier zijn we toch allebei op tijd en hoef ik me niet te ergeren en zij zich niet te haasten. Of ik neem gewoon een boekje mee naar het café en geniet heerlijk in mijn eentje van die eerste cappuccino. En dat half uur dat we aan de voorkant verliezen, halen we aan de achterkant gewoon weer in. Want dat is het leuke van mijn late vriendin, als ze er eenmaal is, dan kan de tijd met haar mij niet lang genoeg duren.

Lees ook: Nog heeeeeeel even…. waarom we allemaal uitstelleritis hebben (met tips)

(Bron: National Geographic)

Gerelateerde artikelen

Back to top button