Buigen als bamboe: waarom verandering niet erg is

Als er iets zeker is in het leven, is het wel dat niets hetzelfde blijft. Alles is in beweging, wat je nu doet of denkt zal niet hetzelfde zijn als wat je over tien jaar doet of denkt. En dat is niet erg, dat is hoe het leven werkt. Je verzetten heeft dan ook geen zin: meebuigen als bamboe in de wind is veel, veel leuker.

Verandering is nooit ver weg. Of het nou een nieuwe baan, een nieuwe partner, een nieuw kind, een nieuw inzicht, een verhuizing of zelfs een vakantie is. Of je het zelf besloten hebt of het wordt veroorzaakt door de keuze van een ander. Of er nu overmacht in het spel is, zoals bij de dood, of omdat je zelf verder wilt: niets is zo zeker als dat leven veranderen is. Vrijwel constant. En is die verandering even niet in je eigen leven, dan is ie vaak wel in dat van de mensen om je heen. Ik las ooit een boek met de titel; buigen als bamboe. Dat ging over leven met kanker, maar ik vond de titel zo mooi. Wat stugge bomen breken bij teveel wind, maar bamboe beweegt mee met de omstandigheden, en maakt daarbij ook nog eens een mooi, ruisend geluid. En dat willen we allemaal wel, zou ik zeggen.

Dat wil niet zeggen dat verandering altijd maar fijn is. Of gewenst. Voor veel mensen kan verandering dan ook spanning veroorzaken, of stress of verdriet. De neiging om vast te willen houden aan dat wat we kennen is soms zo sterk, dat we liever bij iets blijven dat eigenlijk niet goed voor ons is, dan het nieuwe te verwelkomen en daar beter en gelukkiger van te worden. Als we maar wisten wat die verandering uiteindelijk betekent. Want die verandering hoeft niet altijd het probleem te zijn, onze houding en reacties kunnen dat wel zijn. Zeker als we als stugge bomen blijven staan waar we staan, om vervolgens af te breken.  Al is dat ook makkelijker gezegd dan gedaan. Toch heb ik het zelf altijd heel vreemd gevonden, en vind ik dat eigenlijk nog steeds, als mensen hun omstandigheden niet accepteren. Waarmee ik bedoel dat niet iedereen altijd even goed of snel in staat is om te zien wat er daadwerkelijk IS, inplaats van wat ze zouden willen dat het was. Waardoor je in een soort twilight zone terecht komt van praten over wat er zou moeten zijn, en er niet is. Inplaats van de omstandigheden accepteren en daarin meebewegen. Want dat laatste is beter voor je hart. En het is nog leuker ook. Maar hoe doe je dat? Ik vond een lijstje dat kan helpen:

Zorg voor een (nieuwe) routine
het moeilijkste van verandering is dat het je routine doorbreekt. Dus juist als je net gescheiden bent of al je spullen nog in de verhuisdoos zitten kan het verleidelijk zijn om niet te gaan sporten, of niet even rustig aan de keukentafel te zitten met je eerste koffie van de dag. Tip: doe dat allemaal wel. Kleine routines maken grote veranderingen beter te behappen.

Zorg goed voor jezelf
je basisbehoeften zijn altijd al belangrijk, maar nu al helemaal. Dus eet, slaap, leef gezond, ontspan op z’n tijd, zie andere mensen (heel belangrijk om gezond te blijven!). Als je goed in je vel zit, al is het maar fysiek, ben je ook beter bestand tegen de rest van de wereld.

Durf verdrietig of kwetsbaar te zijn
want dat ben je, of zul je zijn. En dat is prima, ga vooral niet de IJzeren Hein uithangen of doen alsof het allemaal prima met je gaat als dat niet zo is. Vertrouw op anderen en durf om hulp of steun te vragen als je dat nodig hebt. Als je jezelf toestaat je te voelen zoals het is, geef je anderen de kans je te helpen. En hulp is nooit slecht.

Verander je perspectief
van ontslag tot een nieuwe baan, van een afscheid tot een nieuw begin: soms is een verandering niets minder dan een blessing in disguise. Aan jou de keuze om te verdrinken, of je met de stroom mee te laten voeren. Ook uit de grootste puinhopen kunnen de mooiste dingen ontstaan. Het is maar hoe je het wilt bekijken.

Verander niet teveel tegelijk
een gratis tip: blijf even weg bij de kapper. Zo had ik altijd de neiging om mijn haar rigoureus KORT te knippen als er iets groots gebeurde in mijn leven, maar ik kan je zeggen: je hebt het waarschijnlijk al pittig genoeg zonder een dode marmot op je hoofd. Stap voor stap dus, ga niet én verhuizen, én een nieuwe partner zoeken, én een hond adopteren, én drie nieuwe hobby’s zoeken. Je veroorzaakt daarmee stress, en je hebt je aandacht nodig om de bron van je verandering nog te omarmen.

Het went
wat er ook gebeurt; je raakt eraan gewend. Zelfs de grootste processen verliezen uiteindelijk hun rauwe kanten, anders zouden we gek worden. Vertrouw er dus op dat het beter wordt, en dingen zichzelf op hun plek zullen zetten. Trust you can adjust, en de rest volgt vanzelf. Net als bamboe, inderdaad.

LEES OOK: Waarom we helemaal niet ons ‘ware zelf’ hoeven te omarmen

Gerelateerde artikelen

Back to top button