Dat het leven niet altijd avontuurlijk is, betekent niet dat het betekenisloos is

We denken dat we ons leven GROOTS moeten leven. Maar ja, ondertussen ben je het grootste gedeelte van de tijd bezig met geestdodende dingen als de afwas. Het kan wel eens aanvoelen als een zinloze bedoening. En dat is oké. Merel vertelt je waarom.   

Een vriendin van me had een aantal jaar geleden voor het eerst een echte relatie. Ik vroeg haar eens hoe het was en ze zei: ‘Het is van alles tegelijk. Het is mooi, gezellig, intens, geil, verwarrend, saai. Ja, ook saai. Sááááááái. Dat wist ik van te voren niet, dat het ook zo saai zou zijn.’ Ze zei het met glimmende ogen, als een kind dat iets nieuws ontdekt. Ik vond het een hele mooie bespiegeling. Het is als het leven zelf.

Om een of andere reden verwachten we van het leven (en van liefdesrelaties) dat het altijd maar feest is. Een groot avontuur. Maar een groot gedeelte van de dag bestaat uit een herhaling van zetten. We staan op, poetsen onze tanden, zitten op kantoor verslagen te tikken of drinken een bak koffie met een vriend, geven brokken aan onze huisdieren, bedenken wat we zelf nou weer moeten eten, doen de afwas. Elke dag weer. We hoeven niet op pad om op bizons te jagen, er is geen oorlog in ons land. We bestellen online het zoveelste paar schoenen en klagen over de kou, terwijl we in onze warme huizen zitten.

Soms, of eigenlijk best vaak, vraag ik me af of ik niet meer avonturen moet beleven. Natuurlijk heb ik best spannende dingen gedaan in mijn leven. Ik ging paragliden in Colombia. Had een jarenlange niet-relatie met een grillige bergbeklimmer. Probeer op dit moment op een bijzonder manier zwanger te worden. Maar ja. Die boodschappen hè, en die afwas. Elke dag weer. Soms voelt het allemaal zo… betekenisloos.

Wij mensen houden van avonturenverhalen. Bij avonturen lijkt alles onderdeel uit te maken van een groter doel, ook de mislukkingen en de sleur. Zo praten we over het leven van onze idolen alsof het een groot avontuur is, waarin alle gebeurtenissen de boel voortstuwen naar Dat Ene Doel. ‘Als kind had hij niets te vreten en nu runt hij een succesvol techbedrijf. Alle tegenslagen die hij heeft moeten verduren! Al die omwegen, al die ongebaande paden waar hij zich doorheen moest schoffelen! Hij ging zes keer failliet en werd zeven keer verlaten door zijn vrouw! Maar het was allemaal niet voor niets, het heeft een vechter van hem gemaakt! Al die mislukkingen zorgden ervoor dat hij nu is waar hij is: in zijn jacuzzi met gouden kranen.’

Tja. Ondertussen mislukt er bij mij ook van alles aan de lopende band. En over sleur heb ik ook wel het een en ander te vertellen. Bij mij heeft dat helaas niet geleid tot een miljardenbedrijf, of wat voor ander fantastisch succesverhaal. Dus voelen mijn tegenslagen helemaal niet zinvol en betekenisvol, maar gewoon als falen. Als een soort rommelige bende. Omdat de levens van onze idolen zo worden geromantiseerd, omdat al hún rommel – hun keuzes en toeval, hun geluk en pech – zo betekenisvol lijkt, blijven we zoeken naar de logica in ons eigen levensverhaal. Hoe we in hemelsnaam in al die gebeurtenissen en ervaringen een soort rode draad kunnen vinden, een  ontwikkeling naar het hogere doel in ons eigen avontuur.

Daarom zeggen we: ‘Het heeft zo moeten zijn. Meant to be.’ We zoeken naar verhalen om onze levens in te passen, om ze van betekenis en logica te voorzien. ‘Kijk, dit ging mis, maar dat was nodig, want toen gebeurde dát! Dus die tegenslag was nodig om mij hier te krijgen!’ Ik krijg daar altijd een beetje kriebel van. Niks heeft zo moeten zijn. Het leven is gewoon chaos. Niet alles heeft zo moeten zijn, tegenslagen zijn niet per se nodig om je naar de gouden kranen te leiden. Tegenslagen zijn er gewoon. En sleur is er ook gewoon. Dat heeft nou eenmaal niet altijd zin, of leidt ons naar een hoger doel.

Als we kunnen accepteren dat je in het leven op allerlei dingen invloed hebt, maar dat het verder gewoon een rommelige bende is, van keuzes en toeval, van geluk en pech, dan geeft dat een hele hoop rust. Je bent niet aan het falen als je niet snapt waar de hel je leven heengaat. Misschien kunnen we dan gaan inzien dat in die dagelijkse sleur ook avontuur te vinden is. Misschien wel in de vraag hoe we omgaan met al die saaie uren met onze geliefden, in al die duizenden afwassen die we moeten doen. En voelen we dat het oké is dat het leven niet vanzelf ergens heengaat. Een heleboel is misschien zinloos en doelloos. Maar dat is niet hetzelfde als betekenisloos.

Lees ook: Als je nog nooit drugs hebt gebruikt. Ben je dan saai?