9 dingen die mensen van je denken als je op jonge leeftijd al een lange relatie hebt

Sanne is 24, en heeft al bijna zesenhalf jaar een relatie met haar vriend. Ze kwamen bij elkaar in het eerste jaar van hun studie. Inmiddels hebben ze samen een hypotheek, een auto en een eeuwige discussie over of ze een kat zullen nemen.

We kregen verkering zoals dat gaat bij mensen van 18. We kenden elkaar van de universiteit en zaten in dezelfde vriendengroep. Na maanden van goedkoop bier uit plastic bekers, rookpauzes waarbij we met zijn tweeën wegsneakten en talloze smsjes, facebooklikes en momenten waarop we echt bíjna hadden gezoend, kwam het er dan toch van. We gingen daten, en nu, bijna 6.5 jaar later zijn we nog altijd samen.

Er was geen definitief moment dat onze relatie ‘serieus’ werd. We hebben dat nooit zo besloten, op een gegeven moment was het gewoon zo. We gingen samenwonen, maakten samen een paar heftige en een hoop leuke dingen mee, en hebben vorig jaar samen een huis gekocht. Zelf sta ik er eigenlijk niet zo heel erg bij stil. Maar ik merk dat andere mensen er toch wel vaak iets van vinden dat wij al zo lang samen zijn. Als je het mensen vertelt, merk je toch dat ze daardoor een bepaald beeld van je hebben, en dat ik vervolgens extra hard mijn best ga lopen doen om dat te ontkrachten, terwijl dat eigenlijk helemaal niet nodig is. Enkele voorbeelden van dingen die mensen dan denken:

1. Dat je naïef bent.
Dat we al lang bij elkaar zijn, betekent niet dat ik niet weet dat het uit zou kunnen gaan. Ik zie genoeg andere stellen om mij heen om te weten dat het beter is om woorden als ‘voor altijd’ en ‘nooit’ te gebruiken. Ik ben écht geen middelbare school meisje dat geloofd happily ever after te leven met haar high school sweetheart, maar ik ga me ook niet druk maken over dingen die eventueel in de toekomst misschien zouden kunnen gebeuren. Je kan niet eeuwig een soort voorbehoud houden in je relatie. Op een gegeven moment ga je samen dingen kopen, samen dingen delen en uiteindelijk samen wonen. Dat is in het begin eng, maar als je dat niet doet, dan kom je nooit vooruit. En mocht het uitgaan dan is dat sowieso al heel. erg. kut, dan maakt het ook weer niet zo heel veel verschil of je wat spullen moet verdelen.

2. Dat je saai bent geworden.
Er zijn mensen die denken dat het feit dat je niet meer elke week tongend op de bar ligt, betekent dat je je dagen met je vriend op de bank slijt in matchende verwassen onesies.
Het klopt dat mijn relatie invloed heeft gehad op hoe vaak ik uitga. Vroeger was een van de doelen van een avond feesten toch wel proberen een knappe gast te regelen (eigenlijk altijd zeer onsuccesvol). Als je daar geen interesse meer in hebt, is elke week tot sluitingstijd in Paradiso staan gewoon een stuk minder boeiend. Daarentegen hou ik nog steeds van feestjes, naar de kroeg gaan of me op andere manieren bezatten. Soms met mijn vriend, soms met vriendinnen. Het ‘doel’ van een avondje uit is alleen een beetje veranderd.

3. Dat je binnenkort wel aan kinderen zal beginnen.
De gedachtengang is natuurlijk niet helemaal onlogisch. Er zijn best veel mensen die korter dan 6.5 jaar bij elkaar zijn voor ze aan kinderen beginnen,  en we hebben allebei werk, en een huis. Dus het zou in principe gewoon kunnen. Punt is alleen dat ik er nog he-le-maal geen zin in heb. Ik geniet nog veel te veel van mijn vrijheid.We hebben nu zo veel tijd (en geld) om ongestoord leuke dingen met zijn tweeën te doen. En het voordeel is dat we nog jaren hebben voordat het ’te laat’ is.

4. Dat je gestopt bent met je best doen.
‘Poepen jullie dan met de deuren open?’. Deze vraag kreeg ik op mijn 20ste, toen we net waren gaan samenwonen. Ehm.. nee. Misschien ligt dat ook aan de persoon die je bent, maar ik ben nog niet compleet schaamteloos geworden. De wc-deur gaat gewoon nog op slot, ik schiet niet zodra ik thuiskom in mijn flanellen huispak met vlekken en scheetjes worden nog stiekem gelaten (‘Wil jij nog iets hebben uit de keuken?’).

5. Dat je je onafhankelijkheid kwijt bent.
Natuurlijk heeft elk stel dit anders geregeld, maar wij zijn naast ons gezamenlijke huis niet extreem afhankelijk van elkaar. Wij hebben allebei ons eigen werk, een eigen bankrekening en (deels) eigen vrienden. Ik wil zelf jurkjes kunnen kopen, waar ik vervolgens stiekem de kaartjes vanaf knip om als hij ernaar vraagt te zeggen ‘dat ik die al superlang heb.’ Ondanks dat ik graag (en veel) dingen met hem samen doe, wil ik ook los van hem bestaan.

6. Dat je altijd rekening moet houden met iemand.
Samenwonen betekent dat je een deel van de vrijheid opgeeft die je hebt als je alleen woont. Je zal waarschijnlijk niet meer zo vaak tot 4 uur ’s nachts opblijven, chinees bestellen en dit in bed opeten (tenzij je hier allebei van kan genieten natuurlijk, dan kan je een voordeelmenu nemen!) of zonder het te laten weten een hele nacht wegblijven. Je woont nou eenmaal met iemand anders, met wie je ook rekening hebt te houden. Net zoals je graag wil dat hij het even laat weten als hij ineens besluit vrienden uit te nodigen of te gaan zuipen terwijl jij de volgende dag net een belangrijke werkdag hebt. Het feit dat je hierin een beetje rekening met elkaar houdt is volgens mij geen opoffering, maar gewoon logisch.

7. Dat je bent gesetteld.
Er zijn mensen die denken dat je gewoon de eerste de beste kandidaat hebt genomen, en vervolgens nooit meer verder hebt gekeken. Dat je enkel bij elkaar bent omdat je anders alleen bent. Die stellen zijn er natuurlijk ook (let op: dit zijn die jonge stellen die in het restaurant van een all-inclusive hotel in Kreta woedend tegen elkaar zitten te zwijgen boven een bord lauwwarm buffet-eten). Ik zie het eerder andersom. Ik vond het soms best moeilijk om zo jong al een goede relatie te hebben en proberen te houden, je moet immers zelf nog volwassen worden en dat gaat regelmatig gepaard met een flinke dosis onuitstaanbaarheid. Dat wij nog steeds bij elkaar zijn is omdat ik mijn vriend zo leuk en bijzonder vind dat samen blijven voor mij het waard is om mijn best voor te blijven doen.

8. Dat je niet genoten hebt van je jeugd.
Ik geniet nog steeds van mijn jeugd (hallo ik ben niet bejaard), alleen ben ik dus niet single. Voor sommige mensen is begin twintig misschien hét moment om verschillende mannen te daten en ervaring op te doen. Maar ja, ik ben in dat opzicht al voorzien. Dus haal ik mijn plezier uit andere dingen, en dat lukt prima. Daarvoor stond mijn leven trouwens ook niet bol van de wilde nachten. Maar mocht het ooit uitgaan, dan heb ik nog genoeg tijd om het in te halen.

9. Dat je nooit meer seks hebt.
Ja oké, dat je zes keer per dag als konijnen te keer gaat zwakt op een gegeven moment wel een beetje af. Maar de laatste keer dat ik telde had ik nog een stuk vaker seks dan mijn single vriendinnen. En een lange relatie levert je allemaal nieuwe vormen van seks op, die je via scharrels en onenightstands gewoon nooit meemaakt. Zoals snel-want-het-is-al-laat-en-morgen-weer-vroeg-op-seks, het-regent-buiten-en-we-hebben-toch-niets-anders-te-doen-seks en het-is-koud-dus-ik-houd-lekker-mijn-trui-aan-seks.

Lees ook: Dit moet je weten als je denkt aan een time-out in je relatie