DIT herken je als je hoogtevrees hebt

Ik heb nooit zo goed begrepen waarom ze bestaan, maar iemand heeft ooit trappen uitgevonden. En geen gewone trappen, maar trappen Waar Je Doorheen Kunt Kijken. Meestal bestaan ze uit ijzeren rasters, soms zitten er rondjes in geboord. En ze staan altijd buiten, zijn torenhoog en niet te niet ontwijken als ik  bijvoorbeeld uit een onbekende parkeergarage kom. Af-schu-we-lijk.  Maar het toppunt van horror was toch wel de compleet doorzichtige trap, waar ik ooit ineens op terecht kwam in een Duits museum. Trillend en met benen als brinta bleef ik stokstijf bovenaan die trap staan, terwijl achter mij een meute zich begon op te hopen. Met geen tien paarden verzette ik nog één stap. Dan maar gek, maar me bewegen zou nog veel meer geks opleveren Als ik het allemaal al zou overleven, uiteraard.

Lees ook: Mooi: dit filmpje over schuldgevoel (en waarom we daarmee mogen stoppen)

Hoogtevrees. Het is één van onze grootste angsten. Wie het heeft is bang voor controleverlies op grote hoogten, bijvoorbeeld door te vallen of uit te glijden. Ongeveer 1 op de 10 mensen heeft er last van, én het manifesteert zich vaak pas na je dertigste levensjaar. De symptomen: draaierigheid, verkramping, paniekgedachten en de allesoverheersende angst om te vallen (of te springen). En in principe is er niets mis met die reactie, want terughoudendheid bij hoogstes is een natuurlijk instinct tegen gevaar. Met andere woorden: het instinct dat ons ervan weerhoudt om via een trapezekoord tussen twee wolkenkrabbers te gaan balanceren dus (oef, brintabenen). Maar het wordt anders als je angst echt gaat overheersen, bijvoorbeeld in een vliegtuig, de lift, duiken, op bruggen, bij het skieën, of (zelfs!) op keukentrapjes. Acrofobia heet het dan ineens,  en het kan je leven goed beinvloeden, zegt Steven P. Wickstrom, auteur van zelfhulpboek The Seagull Who Was Afraid To Fly.  Hoogtevrees, zegt hij, is vaak een reactie op een bepaalde traumatische gebeurtenis in je leven, die je al dan niet bewust koppelde aan hoogtes.En daar sta je dan ineens, bovenaan een trap met een meute wachtende mensen achter je, en een lief vriendje dat zachtjes ‘kom maar, doe maar gewoon een stapje terug dan’ fluistert. Been there, got the t-shirt. En echt heel lekker voelt het niet, maar het is ook zeker niet het einde van de wereld. Want uiteraard is er te leven met hoogtevrees. Kwestie van op de grond blijven, denken wij van dit clubje, en dat doen we dan ook graag. Maar voor wie zich niet wil laten kooien door angst, zijn er manieren om er mee om te gaan, zegt Steven Wickstrom. En dat betekent actie, want uit zichzelf gaat hooogtevrees meestal niet meer weg. En nu dacht ik: ik ga ook eens even op zoek naar huis-tuin-en keukenoplossingen ide je gewoon lekker zelf kan doen tegen hoogtevrees (doe het gewoon! Ga die berg op! Hop, in dat reuzenrad), maar wat blijkt: zo simpel ligt het dus écht niet bij hoogtevrees. Wél vond ik deze informatie:

Gedragstherapie
Cognitieve (gedrags)therapie: in deze vorm ga je samen met een therapeut naar buiten om onder begeleiding je angst op te zoeken, bijvoorbeeld gezellig bovenop de Euromast ofzo. Kijk hier voor meer informatie.

Virtual reality
Virtuele theparie (ook wel VRET): iets minder on the spot-therapie, waarbij je met een virtual realty-bril op aan de slag gaat.  De Rijks Universiteit Groningen is hier bijvoorbeeld al vrij ver mee.

Hypnose
Ik weet het zo net nog niet, maar je laten hypotiseren om erover heen te komen kan kennelijk dus ook. Bijvoorbeeld hier of hier.

PS: Oh ja, wil je testen hoe erg jij eraan toe bent? Klik hier!(en AAAAAAH ik vond het doodeng!)

Lees ook: Hoe mensen zonder angst deze hebben overwonnen

Gerelateerde artikelen

Back to top button