Eerlijk en dapper: een open brief aan de minnares van mijn man

We hebben deze brief niet zelf geschreven, maar we delen ‘m graag: het is de tekst die een bedrogen echtgenote aan de minnares van haar man stuurde. Sommige dingen zijn nu eenmaal universeel én het is heerlijk leesvoer.

Beste ‘zij’,

Het is moeilijk om in woorden de achtbaan van emoties uit te drukken met betrekking tot jouw tijd met mijn man. Ik weet dat de schuld niet helemaal op jouw schouders rust, op een bepaalde manier zijn we allemaal schuldig. Hij, voor zijn keuze om zijn emoties niet te controleren. Ik, omdat ik niet zag dat hij ongelukkig was. Jij, voor het verraden van je eigen man en je zogenaamde morele standaarden. Maar ik neem het vooral mezelf kwalijk, omdat ik niet naar mijn instincten luisterde. Ik koos ervoor om in een fantasie te geloven, in plaats van de realiteit te zien van wat mijn leven was geworden.

Ik kan niet zeggen dat alles wat voortkomt uit wat je deed slecht is. Ik zou ervoor kunnen kiezen om medelijden met mezelf te hebben of mezelf als slachtoffer te zien, maar dat doe ik niet. Ik weiger minder te zijn dan ik ben. Dus heb ik besloten dat ik je moet bedanken. Voor het grootste obstakel dat ik ooit heb meegemaakt in mijn leven. En wat mij de kans geeft om een ​​beter persoon te worden.

Ik heb me vanaf het begin zorgen gemaakt. De manier waarop mijn man over jou praatte, zoals hij zich gedroeg in jouw aanwezigheid. Ik twijfelde niet of hij zich tot je voelde aangetrokken en dat vond ik zorgwekkend. Ik heb altijd de overtuiging gehad dat niemand van ons het de spijt waard zou vinden. Ik heb altijd gevonden dat je een bepaalde afstand moet houden ten opzichte van het andere geslacht, vrienden of anderszins. Ik heb vanaf het begin mijn zorgen uitgesproken tegen hem, waarop hij zei: “Ja, ik vind haar leuk en grappig, maar ik zou nooit iets doen. Ik riskeer mijn familie niet.” Als hij toen maar had weten hoe hard hij moest vallen en welke pijn zou hij ervaren dankzij jouw heerschappij. Ik zou mezelf een slachtoffer kunnen noemen, maar uiteindelijk denk ik dat we beiden weten dat jullie twee het meest hebben geleden.

Als moeder van vier kinderen was mijn lichaam zeker veranderd door de jaren heen. Ik was niet langer de jonge vrouw die ik ooit was geweest. Dus vond ik mezelf ineens terug in een competitie met een vrouw van tien jaar jonger, mijn junior. Ik realiseerde me op dat moment niet, omdat het niet allemaal in een keer gebeurde, dat er afstand was tussen mijn man en mij. We hielden zelden elkaars handen vast en hij maakte zelden oogcontact met mij. Ik was in mijn eenzaamheid aan het verdrinken. En dacht dat als ik me aantrekkelijker zou maken, hij misschien van me zou houden of in ieder geval weer naar me zou kijken.

Zoals ik zei ben ik de moeder van vier kinderen, dit moet je natuurlijk geweten hebben, zelfs voordat je hieraan begon. Op het moment dat jullie besloten om met elkaar naar bed te gaan was mijn oudste acht, had ik een zes jaar oude tweeling en was mijn baby net twee. Ik weet niet hoe jouw leven in elkaar zit, maar ik weet dat je nu ook kinderen hebt. En je nu misschien begrijpt hoeveel tijd en inzet er nodig is om voor ze te zorgen, al is onze ervaring niet dezelfde. Onze levens zijn drastisch veranderd sinds mijn man eindelijk eerlijk werd over wat er tussen jullie was gebeurd (voor zover hij alles heeft verteld), en hij is momenteel veel meer betrokken bij het opvoeden van onze kinderen.

Echter, op het moment dat dit tussen jullie begon, was hij dat niet. Hij verliet het huis ’s ochtends voordat de kinderen wakker waren ​​en de verantwoordelijkheid voor hen rustte geheel op mijn schouders.  Ik werkte me daarom elke dag opnieuw vijf slagen in de rondte. Ik weet dat ik op een bepaald niveau geweten moet hebben wat er aan de hand was, maar het drong nooit bewust tot me door. Natuurlijk waren er tijden waarin ik hardop twijfelde. Maar wie wil de waarheid horen over de leugen dat je zo belangrijk bent voor iemand dat je die nooit zou willen verliezen? Omdat je er niet aan moet denken om hem te verliezen? Dus ik bleef doorgaan, liep me elke dag het vuur uit de sloffen om mijn kinderen klaar te maken voor school.

Op die manier handhaafde ik mezelf. Ja, mijn lichaam is zeker veranderd in de afgelopen vier jaar. Maar ik heb wel een sterkte in mijn karakter gevonden dat ik alleen op deze manier kon achterhalen. Ik ben geen religieus persoon, maar ik geloof in goed en fout. Ik geloof in karma en in boontje komt om zijn loontje. Dus misschien was dit mijn straf voor iets dat ik ooit heb gedaan. Of misschien waren hier krachten bezig om mijn integriteit te testen. Ik hoop dat jij vrede in jouw leven kan vinden, omdat ik mijn eigen vrede zal moeten zoeken. Niemand die integer is, houdt zich bezig met het soort gedrag dat jij hebt gekozen.

De enige vraag die me blijft bezighouden, is de vraag van je kinderen. Je hebt me verteld dat je gelooft dat ze van mijn man zijn, in plaats van van je echtgenoot. Ik vraag me af of je echt geloofde dat dit waar was. Ik kan me niet voorstellen hoeveel jij moet hebben geleden als dit het geval is. Ze lijken op jouw man, in plaats van op die van mij, en we weten sinds kort zeker dat ze niet van mijn man zijn. Heeft jouw angst voor de uitkomst jou echt die voor de waarheid verblind, of heb je opzettelijk geprobeerd mij en mijn familie nog verder te kwetsen?

Ik denk dat ik de waarheid wel nooit zal weten. Jij weet het wel, en je zult moeten leven met de keuzes die je maakte. Ik kan niet geloven dat iemand haar baby’s expres aan een DNA-onderzoek zou onderwerpen als dat helemaal niet nodig was. Mijn man beweert dat je in staat bent tot allerlei spelletjes en misleidingen. Maar ik studeerde ooit psychologie, en ik denk dat je niet anders kon dan doen wat je deed. Net als ieder ander mens.

Daarom wil ik  met je delen wat ik van deze ervaring heb geleerd. We ontlenen onze eigenwaarde niet van de mensen die we kunnen overwinnen. We ontlenen die waarde alleen aan overeind blijven staan als mensen ons proberen te overwinnen. En dat deed ik.

Met vriendelijke groet,

zijn vrouw

Lees ook: Als je behoefte hebt om door een Andere Man tegen de muur gezet te worden