Extravert, ingetogen, bedachtzaam? Je karakter bepaalt je gezondheid!
Hoe kan het toch dat je altijd gezond eet, veel sport, niet rookt en drinkt, maar toch zes keer per jaar geveld wordt door de griep? En waarom krijgt die kennis die leeft op chips en cola nog geen verkoudheidje? Misschien is je lichaam wel gezond, maar je geest wat minder. Gezondheid is namelijk van meer afhankelijk dan alleen je lichaam. Hoe je bént, dat is minstens van even groot belang.
Lees ook: Levensles: de ezel in de put
“Jij bent ook altijd ziek, hè?” merkte een collega laatst op en ik kon niet anders dan die assessment beamen. Verontwaardigd, dat wel, want ik doe mijn uiterste best om gezond te leven. Tuurlijk, ik eet heus weleens een koekje, maar ik zit niet iedere avond met mijn hoofd in een zak Doritos. Ik eet iedere avond een flinke portie groenten en zeker twee stuks fruit per dag. Bewegen doe ik ook voldoende. En toch lag ik deze winter meer ín de lappenmand, dan dat ik er fit als een hoentje naast stond. Ja, qua fysiek onderhoud was er weinig op aan te merken, maar mentaal was ik zeker niet optimaal in conditie. Na mijn scheiding en alles wat daarbij kwam kijken was mijn cortisollevel logischerwijs nogal opgelopen. Daarnaast ben ik sowieso nogal een controlfreak. En gestresste mensen zijn ongezonder. Daar ben ik dus mooi klaar mee.
Je karakter bepaalt voor een aanzienlijk deel je gezondheid. Neuroten zoals ik krijgen vaker griep dan mensen die relaxed door het leven gaan. Mensen die veel liefhebben zijn vaker gezegend met een lage bloeddruk dan zij die geslotener van aard zijn en wie neerslachtige neigingen heeft, kamp vaker met overgewicht. Hoofdrolspelers in dit verhaal zijn de hormonen adrenaline en cortisol. Zijn deze twee stoffen langdurig aanwezig in het lichaam, dan hebben ze de vervelende neiging het immuunsysteem te onderdrukken. Dat is een puur fysieke reactie, maar ook de manier waarop je je uit (je gedrag dus) beïnvloedt je lichamelijk welbevinden. Onderzoek van de Washington University laat zien dat ontspannen, sociale, georganiseerde mensen een gezondheidsvoorsprong hebben. Een ook de Erasmus Universiteit komt met vergelijkbare bevindingen. Maar ja, wat als je nou gewoon niet zo’n relaxte vrolijkerd bent?
Tja, voor types zoals ik, de enigszins pessimistische OCD’ers, zit er dus weinig anders op dan iedere winter een griepprik halen en groots inslaan in het vitamineschap. Want we kunnen nog zoveel spruitjes eten, zolang we niet frank en vrij door het leven dartelen, komen de virussen ons halen. Of erger nog, de hartinfarcten! Want de tikker van de optimisten in deze wereld geeft er heel wat minder vaak de brui aan dan die van mensen met een wat zwartere inslag. Een positieve kijk op het leven kan je zomaar een aantal extra jaar opleveren. Het immuunsysteem moet namelijk veel minder hard werken en heeft dan dus daadwerkelijk tijd om te doen waar het voor bedoeld is: indringers in de vorm van virussen en bacteriën bestrijden en ervoor zorgen dat je niet de halve winter met je verstopte sinussen rochelend boven een bak kokend water met kamille zit, zoals ik.
Gelukkig behoor ik nog net niet tot de allerkrakkemikkigsten onder ons. Dat zijn namelijk de zuurpruimen onder ons, de mensen die van nature kwaad en vijandig zijn. Zit jij bijvoorbeeld vaker wel dan niet scheldend in de auto, of heb je de neiging om erop te slaan als je buurman zijn kliko te dicht bij jouw tuinhekje parkeert, dan is de kans groot dat je op een gegeven moment te maken krijgt met hartritmestoornissen, of zelfs vroegtijdig komt te overlijden. Geen zuinige gevolgen dus. Want met drie voorhoofdsholteontstekingen per jaar valt nog wel te leven, maar als mijn temperament ervoor zou zorgen dat ik de kans loop prematuur het hoekje om te gaan, denk ik toch dat ik er een anger management cursusje tegenaan zou gooien.
Met de Schijf van Vijf kom je dus best een heel eind, maar wil je écht gezond zijn, dan moet je, naast de aanbevolen peulvruchten, ook je karakter eens in de week leggen. Want met het overhandigen van een verantwoorde boodschappenlijst kom je niet meer weg als je uiteindelijk toch bij de dokter terecht komt met dichtgeslibde aderen en een prikkelbare darm vol woekerende ontstekingen. De moderne arts kijkt namelijk naar zowel het lichaam en de geest en weet dus ook dat een toxische persoonlijkheid niet bevorderlijk is voor de gezondheid. En “Zo ben ik nou eenmaal” is geen excuus, want alhoewel je de aard van het beestje natuurlijk niet helemaal kunt veranderen, kun je best leren een beetje positiever in het leven te staan. De winter is inmiddels voorbij, dus ik ga er vanuit dat ik mijn portie griep wel weer gehad (positief denken!). Deze zomer ga ik proberen een positief persoon te worden. Ik ben tenslotte al 34 jaar, dus nog een jaar pessimisme en ik kan aan de pacemaker. Voortaan ben ik vrolijk en gezond. En wie, weet misschien kan ik dan ipv spruitjes dan eens een keer een patatje eten.
