Fijne december-levensles: de vrouw en het gegrilde kippetje
Liesbeth zag een filmpje voorbijkomen op Facebook waarin een vrouw in een auto het volgende verhaal vertelde. En dat veroorzaakte toch even een hashtag kippenvelmomentje.
Oke goed. Ik ben eigenlijk niet zo van de Amerikaanse hallelujafilmpjes op Facebook, maar ik zag vandaag eentje voorbijkomen die ik a) helemaal uitkeek, ik b) likete (OMG) en c) waar ik even stil van was na afloop. Het zullen de naderende kerstdagen wel zijn, maar iets was ook sterker dan dat. Want wat wilde het geval, welnu. Ik zag dus een vrouw in een auto zitten. Ze was net terug van het boodschappen doen bij de supermarkt. En dat had haar kennelijk zo aangegrepen dat ze nu betraand en overwhelmed en alles achter het stuur zat en had besloten om haar verhaal op video te zetten en op Facebook te plaatsen. Dat dan dus ook nog allemaal maar eens.
Want bij de ingang van haar supermarkt had een dakloze man gezeten. In de snijdende kou, op een bankje. En terwijl de vrouw hem groette en de supermarkt inliep, besloot ze dat ze wat boodschappen voor hem zou doen. Maar wat moest dat zijn? “Hij is dol op bananen”, hoorde ze ineens een innerlijke stem luid en duidelijk tegen haar zeggen. Waar die stem vandaan kwam wist ze niet (nouja, het was natuurlijk de stem van God want dit was dus een Amerikaans filmpje dus hallo, maar daar gaat dit even niet over hoor dus lees gerust door), maar ze besloot een trosje bananen te pakken. Niet te groot, het moest in de man’s rugzakje passen. Maar ze vond het een prima aankoop: de proteinen in de bananen zouden hem kracht en energie geven om de dag en de nacht mee door te komen.
Toen liep ze langs de warme afdeling, waar ze de heerlijke geur van gegrilde kippetjes rook. ‘Zal ik ook een kippetje voor hem kopen? Hij kan het meteen opeten, het zal hem warm houden en het vet zal hem goeddoen.’ De vrouw wilde al een kippetje pakken, toen ze ineens die stem weer hoorde die zei: “Ik vroeg je om bananen, toch? Niet om kip. Loop maar door.” De vrouw twijfelde nog even. Dat kippetje was de moeite helemaal niet, ze kon het toch rustig meenemen? Maar iets in de stem was zo duidelijk, dat ze naar de kassa liep. Daar zag ze een doosje lippenbalsem liggen. Omdat ze had gezien dat de dakloze man gesprongen lippen had van de kou, besloot ze dat doosje ook af te rekenen. Even luisterde ze of de stem zich er misschien weer mee kwam ‘bemoeien’, maar het bleef stil. Met de bananen en de balsem liep ze weer naar buiten.
“Kijk”, zei ze tegen de dakloze man. “Ik heb wat boodschappen voor je gedaan. Je zult wel trek hebben en op krachten moeten komen, hopelijk helpen deze bananen je daarbij. En ik heb balsem voor je lippen meegenomen, om de kou wat te verzachten.” Dankbaar nam de dakloze man de boodschappen aan. Net toen hij wat wilde zeggen hoorden ze achter zich een stem van een andere vrouw. “Nou! Het is je geluksdag! Ik was net in de supermarkt, moest aan je denken en heb… dit heerlijke kippetje voor je meegenomen. Het is nog warm, dus je kunt het meteen eten. Ik hoop dat het je smaakt.” En zo hadden de twee vrouwen, zonder het van elkaar te weten, precies gekocht wat de man op dat moment nodig had: warmte voor nu, energie voor later en verzorging voor meerdere dagen.
Het mooie is dus dat dit een waargebeurd verhaal is, dat vorig jaar gebeurde ergens in een Amerikaanse supermarkt. En de vrouw in de auto die dit vertelde, was dus helemaal in tranen (en wordt nu op de interwebs omschreven als ‘crazy christian woman’. Wat ik nogal flauw vind, maar dat terzijde). Omdat dit wat haar betreft het bewijs was dat je vertrouwen moet hebben in wat je wordt aangereikt. Of dat nou door een God of het universum is of door wat je zelf wordt ingegeven: wie vertrouwt op wat goed is en goed doet, wordt daarin uiteindelijk gesteund. Door een hogere macht misschien wel, en anders in ieder geval door een vreemde vrouw die hetzelfde zag als jij, en dus dat kippetje in haar winkelmandje deed. O en voor ik het vergeet, gewoon omdat het heel fijn is om iets goeds voor een ander te doen, op z’n tijd. Niet alleen nu, maar het hele jaar door. Nou, en dat vond ik tóch even mooi hoor mensen! Of het nou de naderende kerst is, of niet. Halleluja y’all!
PS: Het hele filmpje kun je hier terugzien.
