Help, ik wil mijn hersens terug

Mariëtte snapt er niks van. Vroeger was ze de koningin van het onthouden, tegenwoordig weet ze vaak niet wat ze een uur geleden heeft gedaan. En nu wil ze heel graag haar hersens terug.

Lees ook: Vergeet jij ook zoveel? Dan ben je waarschijnlijk ultra betrokken!

Het zal begonnen zijn toen ik zwanger was, maar dat weet ik – om in het thema te blijven – niet meer zeker. In elk geval herinner ik me nog dat ik me niks herinnerde. De dag van de week, wat ik ook alweer boven wilde gaan pakken, waar ik mijn sokken bewaar – niks leek in mijn hoofd te blijven zitten. Maar dan is het normaal en hormonaal bepaald enzo. Nu is mijn jongste anderhalf, ben ik ruimschoots ontzwangerd en zelfs ontdaan van zwangerschapskilo’s, maar die hersens, die zijn nog steeds van belabberde kwaliteit.

We gingen een weekendje weg, mijn vriendinnen en ik. Althans, dat was het plan. Avondenlang Airbnb’de ik wat af tot ik De Ultieme Relaxplek had gevonden. De kinderen zouden mee en er was een boomhut, speeltuin, zwembad, bos, alles om het nageslacht te entertainen. Voor ons was er een mooi huisje en een relaxte veranda, vanwaar wij de spelende junioren konden observeren met een glas wijn in de hand. Dus ik boeken. In een berichtje liet ik de eigenaar weten dat we graag wilden komen, dat kon, en vervolgens maakte ik de boeking. Een maandje of wat later hing de eigenaresse van het vakantiehuisje aan de telefoon: of ik wist dat ik in het bericht om een ander weekend had gevraagd dan ik uiteindelijk had geboekt. Eh… nee, dat wist ik niet. En het was ook niet dat die boeking heel gehaast had gemaakt, of dat ik al die tijd al het gevoel had dat er iets niet klopte. Mijn hersens hadden me gewoon finaal in de steek gelaten.

Deden ze vroeger nooit. Het waren net harde schijven die allerlei stomme dingen opsloegen en ook niet meer wisten. Heel lang kende ik minstens de helft van de verjaardagen van mijn lagere school-klasgenootjes uit mijn hoofd, zelfs toen ik al was afgestudeerd. Daar had ik niks aan, het was gewoon informatie die was blijven hangen. Ik vergat sowieso nooit een verjaardag, kende – compleet zinloos, maar goed – een heleboel postcodes uit mijn hoofd plus de telefoonnummers van mijn familie. Een agenda had ik, maar ik keek er nooit in, omdat ik mijn afspraken onthield.

Lees ook: Vergeet jij honderd keer je sleutels/namen/boodschappen? Misschien slaap je te weinig!

Those days are over, zeg maar. Nu bestaat mijn leven uit lijstjes met nog te doen, nog te onthouden, nog te regelen, nog in te pakken, nog te mailen, nog te kopen en zo nog een heleboel van die taakjes. De grootste stalker in mijn mailbox ben ik zelf met reminders voor het een of ander, mijn agenda staat vol meldingen en als ik nu zeg ‘ga ik doen’ ben ik het doorgaans over twee seconden vergeten, tenzij ik het ergens neerkrabbel. Oké, die zwangerschapshormonen hebben me te pakken gehad, maar die kunnen toch niet zulke grote gaten in mijn hersenen hebben geslagen?

Drukte, zegt dokter Google, is een grote veroorzaker van vergeetachtigheid. Alcohol trouwens ook, maar hoewel ik een wijntje niet uit de weg ga, moet je dan wel dermate grote hoeveelheden achterover slaan, dat vergeetachtigheid maar een light probleem is vergeleken bij de rest van je issues. Drukte zou best kunnen. Met twee kleine kinderen die elke drie seconden iets vragen / eisen / ergens om huilen, ben ik nogal vaak afgeleid. Ik functioneer heel goed en scherp dat ik tijd en ruimte heb om goed na te denken en dat gaat niet altijd even goed. Dus ja, dat kan een verklaring zijn. Evenals het feit dat er tegenwoordig veel meer taken in minder tijd gepropt moeten worden. Soms heb ik het gevoel dat mijn hersenen gewoon vol zijn, al zal dat vast niet kunnen.

In elk geval word ik er af en toe stapelgek van. Als ik voor de zoveelste keer moet opzoeken hoe laat en waar ik een afspraak heb of wat de tijden zijn van de trein die ik twee keer per week neem. Als ik weer niet weet hoe de kinderen in Caspers peuterklasje heten of op het laatste moment een verjaardagskaart moet scoren. Of, zoals met dat vakantiehuisje, als ik van alles moet gaan regelen omdat ik iets ben vergeten of niet goed heb gedaan. Dat voelt als falen.

Hoewel, met het vakantiehuisje kwam het trouwens goed, gelukkig. We gingen gewoon een weekje later. en toen was het nog mooier weer ook. Vroeger zou mij – control freak – dat grote stress hebben bezorgd, maar dat is ook wel lekker als je hersenen het minder goed doen: je wordt een tikje relaxter. Ook over het feit dat ik aankwam met een mega weekendtas maar toch de helft vergeten bleek te zijn, haalde ik makkelijker mijn schouders op. Het heeft ook zo zijn voordelen, die hersens.

Lees ook: 6 oefeningen die je moet gaan doen na je 35e

(Beeld: iStock)