Depressies zijn is killing. Soms letterlijk, soms ook figuurlijk. Je ziet geen uitweg uit de duisternis in je hoofd; je wil ontsnappen, maar het lukt je niet. Elke ochtend als je wakker wordt, ligt die blok op je maag en is daar dat vreselijke gevoel weer. “Ik wil dit niet meer.” Zelfs als je besluit om pillen te gaan slikken, duurt dat in veel gevallen ellenlang voordat die beginnen te werken. Ervaringsdeskundige Femke zegt: “Kijk soapseries en HOUD VOL.”
Laatst sprak ik een vriendin die sinds een paar weken diep diep diep in een depressie gezakt is. Haar stem klonk monotoon, ze had niet zoveel te zeggen, alles voelde betekenisloos, er was een grote leegte in haar en ze leefde van afspraak met psychiater naar afspraak met psychiater. Letterlijk zei ze: “72 uur tot het volgende consult; ik hoop dat ik dat volhoud.”
Ze wilde met mij spreken, omdat ik ervaringsdeskundige ben. Tussen mijn twintigste en mijn dertigste werd ik regelmatig gegrepen door het monster Depressie. De eerste keer was het allerergst, omdat ik toen niet wist wat me overkwam en ook omdat ik nog geen antidepressiva slikte. Daarna was het ook nog steeds verschrikkelijk, maar ik wist beter wat ik kon doen. Namelijk: dosis pillen verhogen, terug naar de therapeut, blik op oneindig, de boel uitzitten, slapen en soaps kijken.
Soaps kijken? Wat zeg je nou? Ja, dat zeg ik. In periodes van depressie kijk ik soaps. Goede Tijden Slechte Tijden, The Bold and the beautiful, As the world turns, dat soort shit. Er zijn mensen die zeggen dat je moet bewegen en sporten en zij hebben ook helemaal gelijk, maar ik heb het over de periode vóórdat je jezelf zover krijgt om uberhaupt op te staan van je bed, jezelf onder de douche te slepen en kleren aan te trekken. Daaraan voorafgaand gaan namelijk een heleboel dagen en vaak weken dat je jezelf echt nergens toe kunt zetten. Het enige wat ik deed was slapen slapen slapen. Wat ook echt werkt om de tijd te verdrijven en te wachten tot het overgaat. Alleen…op een zeker moment ben je echt uitgeslapen en dan is dat verschrikkelijke gevoel van zinloosheid en ik wil hier niet zijn weer volledig aanwezig.
Soaps bingewatchen kan je helpen. Ga geen heftige Homeland of verderfelijke House of Cards kijken, want dat kan je hoofd helemaal niet aan. Maar houd je bezig met behapbare huis-tuin-en-keuken-intriges die je aangeboden worden in hapklare brokken van een halfuurtje. Echt waar, ik kan het elke depressieveling aanraden. Je dwingt je gedachten om zich ergens anders op te focussen en niet in de weer te zijn met een onoplosbaar probleem. Het was bij mij in de zwaarste perioden zo erg dat ik de reclame-onderbrekingen van mijn favoriete soaps niet eens aankon en daarbinnen alweer allerlei zelfmoordgedachten had, maar als de serie dan weer verder ging, voelde ik dat een heel klein beetje kon ontspannen.
Natuurlijk is dit geen langetermijnoplossing, maar ik heb er heel veel aan gehad in de periode dat ik zat te wachten op wanneer mijn antidepressiva eindelijk eens zouden gaan werken. Dat duurt namelijk zes tot acht weken en in die tijd voelde ik me gedragen door de simpele verhaallijnen van mijn dagelijkse houvast: De Soapserie. Daarna komt het jezelf uit bed slepen en wandelingetjes maken en jezelf ertoe zetten weer eens met iemand een gesprek te voeren etc etc. De soapserie is wat mij betreft eigenlijk vooral om af te wenden dat je in die allereerste zeer zware ik-wil-alleen-maar-dood-periode te zorgen dat je geen gekke dingen gaat doen.
Lees ook: Deze Netflix-series heb je nog niet gezien (maar dat wil je wel!)
(Beeld: iStock)
