Hoe Femke verliefd werd op Griet op de Beeck

Er zijn mensen die je leven kunnen veranderen. Om wat ze doen of wat ze zeggen. Het hoeft niet per se te gaan om grote gebaren, soms kan een zin, een blik of uitstraling al genoeg zijn.

Ken je dat gevoel? Dat je iemand leert kennen die je zo leuk, intelligent, humoristisch, fantastisch vindt dat je een beetje verliefd wordt? Ik heb dat bij een select groepje goede vrienden (gehad, want inmiddels houd ik van ze en is de verliefdheid over) en ik heb het heel af en toe bij vreemden. De buurman op de camping, van wie ik denk: “Goh, wat een topgozer. Hij denkt echt na. En na drie zinnen hebben we al echt contact wat met de rest van de mensen hier nog niet gelukt is” of een schrijver die zo’n fantastisch boek schrijft dat je denkt: “Ik houd van jou” of iemand die voorbij komt op tv van wie je denkt: “Als iedereen zo was, zoals jij wat zou de wereld er dan geweldig uit zien.”

Recent ben ik in de ban geraakt van Griet op de Beeck. Ze werd me aangeraden door een collega die ik hoog heb zitten qua smaak. Dus ik begon aan Vele hemels boven de zevende en werd helemaal van mijn sokken geblazen. Vroeger was ik groot fan van Connie Palmen, omdat ze zo prachtig wist te benoemen waar iedereen mee kampt, maar waaraan niemand woorden weet te geven. Mettertijd vond ik Connie Palmen pathetischer worden, te dramatisch, en dat is waar Griet op den Beeck me pakte. Zij weet fantastisch integer te beschrijven hoe mensen in een leven kunnen glijden wat ze misschien helemaal niet gewild hadden. Met een stijl die wars is van grootste emoties en die juist door het ‘gewone’ gedetailleerd te beschrijven enorm aangrijpt. Het mooie is dat je door Vele hemels boven de zevende en ook door Kom hier dat ik u kus (die derde heb ik nog niet gelezen) compassie gaat krijgen voor iedereen om je heen. Voor de veel te veel energieslurpende moeder en de norse strenge altijd afwezige vader in Kom hier dat ik u kus, maar ook voor je zure collega die altijd over alles wel wat te zeuren heeft of voor de buurvrouw die altijd tegen haar kinderen schreeuwt. Je staat er weer eens bij stil dat mensen het product zijn van hun opvoeding, hun levensloop, hun karakter…Recent zat Griet bij Zomergasten en ook daar won ze mijn hart. De manier waarop ze sprak: zo lief, vol compassie, levenswijs en niet veroordelend. Ik heb me voorgenomen om een voorbeeld aan haar te nemen. Tegenwoordig zitten we enorm in de mindset: “Joh, dan doe je er toch wat aan?” Daardoor vergeten we dat sommige dingen je echt overkomen en dat niet iedereen sterk genoeg is om tegenwicht te bieden.

Ik heb een vriend die al jarenlang in een slecht huwelijk zit. Hij praat er veel over met mij, maar het lukt hem niet om er iets aan te doen. Hij zit vast in patronen, gedachten, gevoelens. Hij is bang wat de wereld ervan zal vinden als hij weggaat bij de vrouw met wie hij drie kinderen heeft. Hij geeft zichzelf de schuld (“Ik ben misschien ook geen leuk persoon, wie weet zou ik dit in elk huwelijk hebben!”) en is bang voor een toekomst waarvan hij de contouren niet kent. Ik heb hem al van alles aangeraden: ga in relatietherapie, ga alleen in therapie, vraag een scheiding aan, zeur er niet meer over en accepteer het. Hij doet niets. Hij beweegt niet.

Van nature heb ik bij dit soort mensen de neiging om te denken: “Ik heb je de opties geschetst, kies er eentje of vermoei mij er verder niet mee” en die aanpak heb ik ook een tijdje gehanteerd. Maar dat werkt niet bij deze man. Wat er dan gebeurt, is dat hij zich terugtrekt en dat we elkaar minder en minder spreken. En dat wil ik dan weer niet, omdat hij een heel leuk persoon is. Ik kan met weinig mensen zo goed bomen als met hem, ik kan met weinig mensen zoveel lol hebben als met hem, ik wil hem niet missen. En dus heb ík wat te accepteren. Namelijk dat sommige mensen niet meer kunnen dan ze doen. Dat niet voor iedereen geldt dat je het heft in eigen hand kunt nemen. Verdraagzaamheid. Dat is een begrip dat weer hernieuwde waarde voor mij gekregen heeft door de boeken van Griet.

Lees ook: Wow! Deze vrouw las 500 (!) zelfhulpboeken. En dit zijn haar 5 conclusies.

Foto: Koen Broos